HUBRO μια πρώτης τάξεως εταιρεία από τη Νορβηγία (A Μέρος)

Για κυκλοφορίες της Hubro, που έχει ως έδρα της το Όσλο, έχω γράψει κι άλλες φορές στο δισκορυχείον. Το πράττω εκ νέου… επειδή τα άλμπουμ της κυκλοφορούν πια και στην Ελλάδα σε εισαγωγή της Recordisc.

FRODE HALTLI: Vagabonde Blu [HUBROCD2546, 2014]

Δεν είναι σύνηθες ν’ ακούς σύγχρονα έργα για σόλο ακορντεόν. Αλλά και ο Νορβηγός Frode Haltli, στην περίπτωσή μας, πρώτα κυκλοφόρησε τρία «προσωπικά» CD σε συνεργασία με άλλους, πριν αποφασίσει να δώσει το πρώτο δικό του σόλο. Το “Vagabonde Blu” είναι ένα παράξενο άλμπουμ. Και τα τρία tracks που περιλαμβάνει, το φερώνυμο “Vagabonde blu” (1998) του Salvatore Sciarrino, το “Flashing” (1985) του Arne Nordheim και το “Ein kleines…” (1998) του Aldo Clementi είναι αβαντγκαρντίστικα tracks, απέχοντας παρασάγγας από ’κείνο που έχουμε όλοι, ή οι περισσότεροι έστω, στο μυαλό μας ως… ρεπερτότιο ακορντεόν. Η πρώτη σύνθεση μοιάζει σαν επένδυση από ταινία τρόμου. Απείρως υποβλητική και… αντηχητική, σκορπά ανάλογα ρίγη. Από την άλλη, το “Flashing” σου δίνει περισσότερο τη… βεβαιότητα της «σύγχρονης μουσικής», ενώ το “Ein kleines…” ακούγεται κάπως σαν… new age. Μία αργά εξελισσόμενη σύνθεση, με στοιχεία… υπερκόσμια.

HÅKON STENE: Lush Laments for Lazy Mammal [HUBROCD2544, 2014]

Ο Håkon Stene είναι βασικά βιμπραφωνίστας, αλλά χειρίζεται και άλλα όργανα (marimba, ηλεκτρική κιθάρα, ακουστική κιθάρα, πλήκτρα, πιάνο). Δίπλα του βρίσκονται άλλοι δύο πιανίστες (παίζουν σε κάποια tracks), ακόμη παίκτες τσέμπαλου και τσέλου, ενώ το ρεπερτόριο αποτελείται από συνθέσεις των Laurence Crane και Gavin Bryars, καθώς και του πιανίστα Christian Wallumrød, ο οποίος συμμετέχει και στην εγγραφή. Είτε μικρά σε διάρκεια (δίλεπτα και τρίλεπτα), είτε μεγαλύτερα (8λεπτα και 11λεπτα), τα tracks του άλμπουμ υπηρετούν ένα σκοπό. Ένα μακρόπνοο στη σύλληψή του έργο με στοιχεία meditation. Το ότι φαίνεται να αφορά, δηλαδή, σε μιαν «εσωτερική διάσταση» δεν το καθιστά αδιάφορο –θα πω εγώ– για ’κείνους που αρέσκονται στα εξωτερικά ταξίδια (spacerockers και τέτοια). Ίσα-ίσα…

STEPHAN MEIDELL: Cascades [HUBROLP3545, 2014]

Ο Stephen Meidell είναι ο κιθαρίστας των Cakewalk, που είχαν δώσει το 2012 το φοβερό άλμπουμ “Wired”, για το οποίο είχα γράψει παλαιότερα (18/1/2013) και στο δισκορυχείον. Στο “Cascades” ο Meidell, που χειρίζεται κιθάρες, μπάσο, drum machine, αναλαμβάνοντας και τις σχετικές φωνές, προβαίνει στη σύν-θεση ενός υλικού καταγεγραμμένου σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, αυτοσχεδιαστικό κατά βάση, το οποίον επανατοποθετεί μέσα σ’ ένα ενιαίο πειραματικό πλαίσιο. Οι ελεγχόμενοι θόρυβοι, η ελαφρώς βιομηχανική ατμόσφαιρα, οι κιθαριστικοί new-age αρπισμποί και το electro continuo στο background, αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά ενός άλμπουμ (LP διακοσίων αριθμημένων αντιτύπων), που μπορεί να ενδιαφέρει ακροατές ποικίλων γραμμών εκκίνησης.

CHRISTIAN WALLUMRØD: Pianokammer [HUBROCD2542, 2014]

Είναι το τέταρτο CD/LP στη σειρά από τον κατάλογο της Hubro που ακούω… και αρχίζει να φανερώνεται εμπρός μου ένα «άλλο» πρόσωπο» της νορβηγικής εταιρείας. Μακριά από την ηλεκτρονική, improv… ροκάδικη jazz/avant αισθητική της, και κάπως πιο κοντά, εννοώ εντελώς κοντά, σ’ ένα βαθύ έσω trip, πλημμυρισμένο με πολλά στοιχεία ενός κάπως «ενοραματικού» concept. Στο “Pianokammer”, ο Christian Wallumrød (γενν. 1971), ένας από τους σημαντικότερους νέους-νεότερους νορβηγούς μουσικούς, βρίσκεται μόνος απέναντι στο πιάνο του, υλοποιώντας, με ακρίβεια υποθέτω, εκείνο που έχει στο κεφάλι του. Ένα έργο, δηλαδή, που να ακροβατεί ανάμεσα στο folk, την jazz, το baroque, το «πείραμα» και την «ατμόσφαιρα», πλαγιοκοπώντας, βασικά, τον «ήχο ECM».

BUILDING INSTRUMENT: S/T [HUBROCD2541, 2014]

Εξαιρετικό άλμπουμ σύγχρονου folk (ηλεκτρικού τε και ακουστικού) που συναρπάζει. Η μπάντα είναι καινούρια, λέγεται Building Instrument και είναι τρίο αποτελούμενο εκ των Øyvind Hegg-Lunde ντραμς, κρουστά, Mari Kvien Brunvoll φωνή, samples, ηλεκτρονικά, κρουστά, kazoo, zither και Åsmund Weltzien synths, ηλεκτρονικά, μελόντικα. Οι συνθέσεις είναι άπασες δικές τους, φανερώνοντας «προσωπικότητα» και χαρακτήρα. Εμφανίζουν, δε, πλέριο αυτό το… βορειοευρωπαϊκό haunted στοιχείο, που επιτείνεται από τα ανορθόδοξα φωνητικά της Mari Kvien Brunvoll, χαράσσοντας ένα δρόμο, ηχητικώς μοναδικό (έτσι θα τον χαρακτήριζα). Με παλαιές και νέες αναφορές, αλλά και με μιαν ικανότητα να μεταφέρουν ό,τι τους παραδόθηκε μ’ έναν πρωτάκουστο τρόπο, οι Building Instrument είναι ένα συγκρότημα που δεν πρέπει με τίποτα να περάσει απαρατήρητο. Όλα τα κομμάτια είναι εντυπωσιακά, αλλά το “Klokka sju” δεν παίζεται…

BLY DE BLYANT: Hindsight Bias [HUBROCD2539, 2014]

Και με τα δύο LP/CD τους οι Bly de Blyant (το “Hindsight Bias” είναι το δεύτερο) δείχνουν πως είναι ικανοί για το «μεγάλο άλμα». Εννοώ για το μεγάλο καλλιτεχνικό άλμα και τούτο… αν δεν το έχουν ήδη πραγματοποιήσει! Αποφασιστικό rock ή περί το rock τρίο οι Νορβηγοί γενικώς Bly de Blyant αποτελούνται εκ των Shahzad Ismaily (συνεργάτης των Marc Ribot, John Zorn κ.ά.) μπάσο, moog, όργανο, μπάντζο, drum-machine, φωνή, Hilmar Jensson κιθάρες, μπάσο, πιάνο, φωνή και Øyvind Skarbø ντραμς, κρουστά, φωνή (γνωστός μας από τους 1982, ίσως και από αλλού), προτείνοντας μουσικές που έχουν στα μέτρα τους έμφυτη την περιπέτεια, αρνούμενοι να υπερασπιστούν δοκιμασμένες και επιτυχημένες συνταγές. Αυτοσχεδιάζουν ροκάροντας και ροκάρουν αυτοσχεδιάζοντας περισσότερο με την αίσθηση ενός jazz-trio, που έχει όμως ροκ προσανατολισμούς. Μικρά και κάπως μεγαλύτερης διάρκειας θέματα, που αναπτύσσονται μ’ έναν ιδιόμορφο και κάπως «ζαππικό» τρόπο – εκεί που ένα μικρό θέμα, μια μινιατούρα πυροδοτεί ανεξέλεγκτες ηχητικές διαδρομές. Με προγραμματικούς τίτλους που σημαίνουν (“Jiddu” για τον Κρισναμούρτι, “Michael Jackson Pollock” σοφόν το σαφές) και μ’ ένα track το “DEFGHIJKL”, που συνδυάζει middle eastern rock, ανακατεμένο με minimal επαναληπτικά σχήματα, μεγαλοποιημένα μέσα από μια ψυχεδελική φόρτιση, οι Bly de Blyant δίνουν ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς. Ποιας χρονιάς; Όποιας να ’ναι…

SKADEDYR: Kongekrabbe [HUBROCD2536, 2014]

Δεν έχουν το θεό τους αυτοί οι Σκανδιναυοί. Εδώ μας παρουσιάζουν ένα γκρουπ 12(!) μουσικών –τόσοι είναι οι Skadedyr–, το οποίον κινείται σε… απερίγραπτους και κατά το μάλλον ή ήττον «Mother-ικούς» δρόμους. Οι Skadedyr ιδρύθηκαν από τις Heiða Karine Jóhannesdóttir Mobeck και Anja Lauvdal, με το “Kongekrabbe” να αποτελεί το παρθενικό CD/LP τους. Κάθε track από τα πέντε που περιλαμβάνονται στο άλμπουμ εμφανίζει κι έναν διαφορετικό χαρακτήρα. Το 3λεπτο “Intro linselus” είναι αυθόρμητο και αυτοσχεδιαστικό abstract κατεύθυνσης, το 9λεπτο “Linselus/due” που ακολουθεί είναι ένας ηλεκτρικός improv ορυμαγδός, που εξελίσσεται προς ένα είδος healing music, το 6λεπτο “Kongekrabbe” εμφανίζει κάποια indo μελωδία στην αρχή (σαν από OST του Bollywood) πριν «καταπέσει» προς ένα minimal σχήμα διανθισμένο από tribal φωνητικά, το προτελευταίο 8λεπτο “Partylus” βγάζει έναν… παλαιομοδιτισμό, αφού στίχοι από γνωστά και λιγότερα γνωστά τραγούδια (του Bob Dylan, των Prodigy κ.ά.) συνδέονται χαλαρά, μέσα σ’ έναν κυκεώνα αναφορών (σαν να γυρίζεις αργά, αλλά σταθερά, το ποτενσιόμετρο ενός… σοβαρού ραδιοφωνικού σταθμού), με το έσχατο 11λεπτο “Lakselus” να επαναφέρει το abstract περιβάλλον, μέσα από ένα συνονθύλευμα clusters, θορύβων, σφυριγμάτων και γενικώς ακραίων παιξιμάτων – αν και μετά τη μέση το κομμάτι αποκτά μία κάπως σινεφίλ διάσταση (γίνεται, εννοώ, πιο «κατανοητό»). Εν τω μεταξύ, όμως, έχει γίνει το κακό...

Επαφή: www.hubromusic.com, www.recordisc.wordpress.com