ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΦΕΤΣΑΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

Πριν λίγες μέρες έφθασε στα χέρια μου μέσω ανταλλαγής το 2LP του Κυριάκου Σφέτσα “Smog”, που κυκλοφόρησε στη Γαλλία το 1974 στην εταιρεία Scorpios του Νίκου Αθανασίου. Έχω ακούσει μόνο την πρώτη πλευρά του άλμπουμ (στο σπίτι φίλου, την περασμένη βδομάδα) και μπορώ να πω πως πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον ηλεκτρονικό/ ηλεκτρακουστικό έργο (θα το γουστάρουν και όσοι παθαίνουν με το kraut – με Sand και Limbus 3 π.χ.). Όταν βρω χρόνο και το ακούσω ολόκληρο θέλω να κάνω ένα κείμενο για το δισκορυχείον…
Με την αφορμή, πάντως, θυμήθηκα κάτι που μάλλον το ξέρουν ελάχιστοι. Ίσως «κανένας» απ’ όσους νοιάζονται για τα άλμπουμ του αβαντγκαρντίστα Σφέτσα. Πως η πρώτη-πρώτη (δισκογραφημένη) δουλειά του δεν είχε σχέση με την ηλεκτρονική μουσική, ούτε με την jazz και το fusion, αλλά με το έντεχνο λαϊκό του ’60!

Πάνε πολλά χρόνια από τότε που είχα βρει στο Μοναστηράκι ένα δισκάκι του Γιάννη Πουλόπουλου από το 1966 με τα τραγούδια «Δεν έχει αστέρια ο ουρανός/ Ξημέρωσε στη γειτονιά» [Lyra LS 1178]. Και τα δύο αυτά τραγούδια ήταν γραμμένα (μουσική και στίχοι) από τον Κυριάκο Σφέτσα!

Το ύφος είναι… εντελώς Πουλόπουλος, και όχι μόνο επειδή στη διεύθυνση της ορχήστρας ήταν ο Γιάννης Σπανός. Μάλιστα, το πρώτο τραγούδι, που είναι το προτιμότερο από τα δύο, φέρνει στο νου μου το πολύ γνωστό (και ωραιότερο) «Δεν σου γύρεψα μαχαίρι» (Σπανός-Δασκαλόπουλος) από την ίδιαν εποχή. Αλλά και το flip-side στο ίδιο ύφος κινείται – το νεοκυματικό λαϊκό δηλαδή, το… ελαφρώς χασάπικο με τους μελαγχολικούς στίχους.

Προσωπικώς, αυτό το στυλ τραγουδιών δεν είναι του γούστου μου. Μου θυμίζει τον μικροαστικό κινηματογράφο του ’60 (Δαλιανίδης κτλ.), που επένδυε με φολκλόρ τη λαϊκότητα ώστε να γινόταν εκείνη ανεκτή από τα σαλόνια. Προτιμώ, δηλαδή, τον πιο ποιητικό/δραματικό Πουλόπουλο της «Ελένης του Μάη» π.χ. και βεβαίως τον Σφέτσα του “Smog” και της Greek Fusion Orchestra…

Όμως… για την ιστορία.