οι JON LUNDBOM and BIG FIVE CHORD επί το έργον

Ήταν 26/3/2013 όταν αναφερόμουν, εδώ στο δισκορυχείον, στο άλμπουμ/βινύλιο των Jon Lundbom & Big Five Chord “No New Tunes” [Hot Cup Records 122, 2012], σημειώνοντας πως… τόσο αυτοί όσο και οι συνοδοιπόροι τους Mostly Other People Do the Killing αποτελούν τον «άλλο πόλο» της σύγχρονης νεοϋορκέζικης jazz scene. Χονδρικώς, θα έλεγα πως απ’ αυτή την παρέα έχουν βγει στις μέρες μας τα σημαντικότερα άλμπουμ πραγματικά-σύγχρονης-jazz, αληθινές… περιπέτειες σύνθεσης και αυτοσχεδιασμού, που δύσκολα συναντάς οπουδήποτε αλλού – κάτι που επιβεβαιώνεται, τέλος πάντων, και από το “Jeremiah” [Hot Cup Records, 2015], το πιο πρόσφατο CD των Jon Lundbom and Big Five Chord.

Ποιοι απαρτίζουν, όμως, αυτό το σε κάθε περίπτωση ξεχωριστό γκρουπ; Ας υπενθυμίσω, πριν συνεχίσω, τα ονόματα των μελών του: Jon Lundbom κιθάρα, Jon Irabagon σοπράνο σαξόφωνo, Bryan Murray τενόρο και balto σαξόφωνo (στο άλτο έχει προσαρμοστεί επιστόμιο βαρύτονου),  Moppa Elliott μπάσο, Dan Monaghan ντραμς. Μ’ αυτή τη σταθερή line-up oι BFC έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν, τα τελευταία χρόνια, ένα απροσπέλαστο jazz κεφάλαιο, μια «εικόνα» σημερινού συγκροτήματος που αντλεί (και) από πολύ παλαιά – δίνοντας εννοώ, ανάμεσα σε άλλα, και το δικό του ξεχωριστό νόημα σε ό,τι αποκαλούμε «παράδοση».

Στο “Jeremiah”, για παράδειγμα, υπάρχουν δύο traditional tracks, το “First harvest” (ενορχήστρωση από τον guest αλτίστα και φλαουτίστα Justin Wood) και το “Wiccan prayer song medley” (ενορχήστρωση από τον guest τρομπονίστα Sam Kulik). Και τα δύο κομμάτια φανερώνουν τις δυνατότητες των BFC να ίπτανται πάνω από τις βασικές μελωδικές γραμμές, δημιουργώντας το δικό τους αρμονικό περιβάλλον (όσο και αν αυτό δεν παύει να πατά στις πρωτότυπες τονικές), με το δεύτερο να παρουσιάζει μιαν εντελώς ξεχωριστή ανάπτυξη στηριγμένο στις συμβάλλουσες μελωδίες και τις ρυθμικές εναλλαγές. Ένα άλλο εντυπωσιακό κομμάτι είναι το 7λεπτο “Lick skillet”, που ξεκινά μ’ ένα... υποχθόνιο σόλο του Kulik στο τρομπόνι – κάπως σαν θόρυβος από μηχανάκι, καθώς «παίρνει μπρος» και αναπτύσσοντας, στη συνέχεια, ταχύτητα. Κι αυτό στην αρχή, καθότι στην πορεία το άκουσμα ξεφεύγει περισσότερο, πριν καταλήξει σ’ ένα 4μερές swing. Έξοχο περαιτέρω το 8λεπτο “Frog eye” με την κιθάρα του Lundbom να «στριμώχνεται» ανάμεσα στα πνευστά, πριν (και μετά τη μέση του κομματιού) αναλάβει τα πρωτεία (η κιθάρα) μ’ ένα δεξιοτεχνικό σόλο. Τέλος, ξεχωριστής μνείας αξίζει και στο έσχατο live track, που έχει τίτλο “Screamer” και το οποίον αποτελεί ένα από τα highlights του κουαρτέτου… αφού εδώ η στούντιο «οικονομία» πάει περίπατο, με τους μουσικούς να προσφέρουν, ο ένας μετά τον άλλον, αφειδώς την τέχνη τους.

Επαφή: www.jonlundbom.com