DUSKO GOYKOVICH and BIG BAND RTS λάτιν-τζαζ εξτρεμισμός

Μπορεί να μην αναφέρεται το πότε ακριβώς ηχογραφήθηκε το συγκεκριμένο session, όμως, σε κάθε περίπτωση, τόσο ο τρομπετίστας Dusko Goykovich, όσο και η Big Band της Ραδιοτηλεόρασης της Σερβίας, αποτελούν «από τη μάνα τους» ύπατα εχέγγυα ποιότητας και περαιτέρω latin έκρηξης και δυναμισμού. Αναφερόμαστε, θέλω να πω, σε μεγάλους μουσικούς που τρώνε την τζαζ με το κουτάλι από τα χρόνια του ’40… οι «πατεράδες» τους, οι ίδιοι, τα «παιδιά» και τα «εγγόνια» τους (σόι πάει το βασίλειο). Βεβαίως το “Latin Haze” [Enja/ A&N, 2015] είναι πρόσφατη ηχογράφηση (το πόσο πρόσφατη δεν γνωρίζω), δεν παύει όμως να περικλείει το πνεύμα των σχετικών ηχογραφήσεων, που ο Dusko Goykovich προτείνει τουλάχιστον από τέλη του ’70. Και αναφέρομαι, για αρχή, στο φοβερό LP “Trumpets & Rhythm Unit” [RTB, 1979] με τον ντράμερ Lala Kovačev, εκεί που ακούστηκε για πρώτη φορά το θρυλικό “Quo vadis samba” – ένα κομμάτι που μπήκε στην πορεία σε διάφορες dance συλλογές, για να το ξαναπιάσει και πάλι ο Dusko στο CD του “Samba do Mar” στην Enja, το 2003. Δεύτερο στη σειρά είναι το “Quo vadis samba”, στο track list του “Latin Haze”, καθώς προηγείται το φερώνυμο 7λεπτο…

Τι έχουμε λοιπόν εδώ; Μια μεγάλη, έτσι κι αλλιώς, ορχήστρα υπό τον Ivan Ilić αποτελούμενη από πέντε τρομπετίστες, τέσσερις τρομπονίστες, έξι σαξοφωνίστες, ρυθμικό τμήμα από πιάνο, κιθάρα, ντραμς, συν δύο guests σε κοντραμπάσο (Martin Gjakonovski) και κρουστά (César Granados). Η ορχήστρα αποδίδει δέκα συνθέσεις του Dusko Goykovich, άλλες γνωστές από παλιά, όπως το εξαίσιο “Inga” (γνωστό από τα χρόνια του ’80), το “Danca comigo” (από το “Samba do Mar”), το “Samba tzigane” (από το φερώνυμο CD του 2006, επίσης στην Enja), ή το “In the sign of Libra” (από το κλασικό LP του 1979 με τον Kovačev), και άλλες λιγότερο γνωστές ή και άγνωστες (προς εμένα τουλάχιστον), όπως το “Sambalero” ή το “Samba do carnaval”. Όλο το σετ αναπτύσσεται με απαράμιλλη χορευτική ακρίβεια, καθώς εναλλάσσονται απολύτως δυναμικά κομμάτια, με πιο χαλαρές «λαουντζάτες» στιγμές, ενώ η ψυχική πληρότητα και η… αισιοδοξία που αποπνέει η εγγραφή δεν περιγράφονται. Το χρειαζόμαστε! Και δεν είναι το είδος της μουσικής που «βοηθάει», καθώς από τη φύση του είναι εξωστρεφές, αλλά η επιστημονική ακρίβεια και το συναισθηματικό δόσιμο των παιξιμάτων, που δείχνει το απλό, το απλούστερο. Πως οι παλιοί Γιουγκοσλάβοι και τώρα πλέον Σέρβοι (δεν ξέρω τι γίνεται με τις υπόλοιπες δημοκρατίες) έχοντας εισχωρήσει από νωρίς πολύ βαθιά στους ευρύτερους latin ήχους (θες λόγω του μεξικάνικου σινεμά που κατέφθανε φουριόζο στα fifties, θες λόγω των πολιτιστικών ανταλλαγών με την Κούβα του Φιντέλ), έφτιαξαν μια παράδοση, που δύσκολα θα βρεις όμοιά της στον μη latin κόσμο. Και τούτο αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά.

(Βάσει των στοιχείων του discogs το “Latin Haze” των Duško Gojković & Big Band RTS feat. Martin Gjakonovski κυκλοφόρησε για πρώτη φορά πέρυσι στη Σερβία, σε ετικέτα PGP RTS. Δηλαδή το CD της Enja αφορά σε μια πανευρωπαϊκή επανέκδοση).