ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΟΜΑΤΣΙΟΥΛΗΣ ένα 45άρι από τα παλιά, που ηχογραφείται σήμερα

Για τον Σωτήρη Κοματσιούλη έχω γράψει κι άλλες φορές στο «δισκορυχείον» και όλα όσα έπρεπε να ειπωθούν για ’κείνον συνοψίστηκαν στη σχετική ανάρτηση του περασμένου Μαρτίου (http://diskoryxeion.blogspot.gr/2015/03/lp.html). Παρά ταύτα επανέρχομαι. Και επανέρχομαι με χαρά, επειδή καινούριο υλικό του αεικίνητου έλληνα ροκά από την Καστοριά βρίσκεται τώρα στα δισκάδικα. Αναφέρομαι φυσικά στο 45άρι του «Σαν τον άνεμο/ Ο Κοσμάς», που τυπώθηκε σε 300 τεμάχια από την Mr.Genie Records του Λάμπρου Παπαλάμπρου.

Όσοι παρακολουθούν τη δισκογραφία τού Κοματσιούλη θα αναγνωρίσουν οπωσδήποτε τα τραγούδια (από τους τίτλους τους εννοώ), αφού το «Σαν τον άνεμο» πρωτακούστηκε σ’ εκείνο το ιστορικό 45άρι της Pan-Vox το 1972, ενώ «Ο Κοσμάς» μπήκε στο γνωστό LP της B-otherSide (2010) με τα ανέκδοτα από τα early 70s, αλλά και στο πρόσφατο «Επιδρομή από τον Άρη» της Anazitisi, με τις επανεκτελέσεις. Στο «σώμα», να το πούμε έτσι, των επανεκτελέσεων ανήκουν και τα πιο πρόσφατα tracks τής Mr.Genie, έχοντας όμως ορισμένα στοιχεία που τα κάνουν μοναδικά. Θα πω ποια είναι αυτά…

Οι Lovers στα τέλη των sixties. Ο Σωτήρης Κοματσιούλης πρώτος από αριστερά.

Ο Κοματσιούλης έπαιζε μουσική, όπως ίσως γνωρίζουν οι φίλοι του ελληνικού ροκ, ήδη από το δεύτερο μισό των sixties και τότε έγραψε τα πρώτα του τραγούδια, τα οποία απέδιδε μαζί με τους Lovers – ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα, όπως λένε μαρτυρίες, που πορεύονταν τότε στην κεντρική Ελλάδα (Λάρισα και αλλαχού). Βρισκόμαστε στο τελευταίο τέταρτο της δεκαετίας. Ο ήχος των δικών μας γκρουπ αρχίζει να αποκτά τον πιο ροκ προσανατολισμό της εποχής, με τα ελληνικά δισκάκια να διατηρούν τις περισσότερες φορές στις πλευρές τους το κλασικό δίπολο... σέικ/μπλουζ. Έτσι, ένα… σέικ και μια ροκ μπαλάντα, που δεν έγινε κατορθωτό να ηχογραφηθούν το 1968 πι χι από τους Lovers, ηχογραφούνται τώρα από μια νέα παρέα μουσικών, που επιχειρεί να αναβιώσει το garage κλίμα της εποχής, εκμεταλλευόμενη όλη τη γνώση και την πείρα που κατακράτησε, στο ενδιάμεσο, η ιστορία.

Στην Καστοριά λοιπόν βρέθηκε ο Σωτήρης Κοματσιούλης (κιθάρα, φωνή), όπως και οι φίλοι του μουσικοί Λάμπρος Παπαλάμπρος μπάσο, Κώστας Κωστέας ντραμς και Βασίλης Μουσουλής ηλεκτρική κιθάρα, γράφοντας μονοφωνικά τα δυο τραγούδια και δίνοντάς τα για τα περαιτέρω (μίξη και mastering) στον Jim Diamond. Ποιος είναι αυτός; Δείτε και στην Wikipedia… “Jim Diamond is a music producer, studio engineer, and bass guitar player based in Detroit, Michigan”. Ο Diamond, που είναι ελληνικής καταγωγής και που υπήρξε στυλοβάτης στα πρώτα βήματα των White Stripes, έχει δικό του στούντιο και εταιρεία (Ghetto Records) συνεργαζόμενος και φτιάχνοντας ήχο για πάμπολλα ονόματα, όπως για τους Fleshtones, τους Mooney Suzuki, τους Blaire Alise & The Bombshells ή ακόμη και για τους ιστορικούς Sonics – μιας και βρίσκεται πίσω από την επανεμφάνιση και το άλμπουμ τους “This is The Sonics”, που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, παίζοντας πλήκτρα και κάνοντας συγχρόνως παραγωγή, ηχογράφηση, μίξη και mastering. Ο Diamond πήρε, λοιπόν, τα mono κομμάτια του Κοματσιούλη, έπαιξε με τα κουμπιά και τα reverb του, στέλνοντας πίσω στην Καστοριά δύο σύγχρονους-παλιούς δυναμίτες.

Το «Σαν τον άνεμο» είναι εξαιρετικό τραγούδι… και η νέα εκτέλεση το αποδεικνύει και πάλι. Ο Κοματσιούλης αποδίδει με πάθος τα δικά του λόγια, την ώρα που οι μουσικοί παίζουν τού… σκοτωμού, με τις κιθάρες σε πρώτο πλάνο και το «βάθος πεδίου» να προσφέρει τα απαραίτητα, στην περίπτωσή μας, sixties vibes. Όργανο μπορεί να μην υπάρχει, όπως στην πρωτότυπη εγγραφή, υπάρχουν όμως οι κιθάρες που καλύπτουν και αναπληρώνουν τα πάντα μέσω του mono. Κόλαση! Ακόμη καλύτερο στ’ αυτιά μου (ή μάλλον για τα γούστα μου) ηχεί «Ο Κοσμάς», ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του Σωτήρη Κοματσιούλη. Η version είναι απολαυστική. Το τραγούδι έχει αυτό το κάπως μελαγχολικό feeling (και ανεβασμένο τέμπο), και καθώς υποστηρίζεται άψογα από τις «καμπανωτές» κιθάρες μεταφέρει στο χώρο μιαν αίσθηση outlaw country. Μια δεύτερη πλευρά με τα όλα της θέλω να πω!

Ένα δισκάκι που έγινε με αγάπη και μεράκι είναι το «Σαν τον άνεμο/ Ο Κοσμάς», το οποίον εγώ ακούω και ξανακούω συνεχώς τις τελευταίες ώρες. Τώρα, εσείς, μπορείτε να πείτε τα δικά σας…