RANDI TYTINGVÅG τρία

Παράξενος δίσκος για το ύφος και το πνεύμα της ACT (Α&Ν) – αν και το “Three” της νορβηγίδας τραγουδοποιού Randi Tytingvåg δεν είναι αποκλειστική παραγωγή της (δίπλα διαβάζουμε και για κάποια… Klawei Musikverlag). Παράξενος, γιατί το συγκεκριμένο άλμπουμ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, σε γενικές γραμμές, ως… νορβηγική americana. Νορβηγική americana στο ρόστερ της ACT, έστω και ως συμπαραγωγή; Οπωσδήποτε ναι. Θα έλεγα, δε, πως τούτο διαφαίνεται ακόμη και από τα όργανα, που χειρίζονται οι τρεις συμμετέχοντες μουσικοί. Randi Tytingvåg φωνή, προετοιμασμένο πιάνο, Dag S. Vagle κιθάρες, φωνητικά, Erlend Aasland μπάντζο, κιθάρες, προετοιμασμένο πιάνο, φωνητικά… Και ναι, είναι το μπάντζο που πάντα θα κάνει την… country διαφορά.

Όχι, δεν είναι «γελαδάρικη» (όπως υποτιμητικά την λένε κάποιοι εδώ στην Ελλάδα) η country που ακούγεται στο “Three” (που δεν είναι το τρίτο άλμπουμ της Tytingvåg, αλλά μάλλον το όγδοο), είναι η πιο σοφιστικέ των Απαλαχίων, ή η ακόμη πιο σοφιστικέ του David Grisman, ένα έτι πιο εξευγενισμένο bluegrass δηλαδή, που όταν δεν είναι bluegrass είναι απλώς folk ή country ballad.

Τι υλικό διαχειρίζεται η Tytingvåg, που έχει γλυκιά, κοριτσίστικη φωνή αν και βρίσκεται στα 37 της; Δικό της και ξένο, αφού από τα 14 tracks του “Three” τα έξι είναι συνθέσεις της, ενώ τα οκτώ διασκευές. Και τι διασκευές... Μάλλον άσχετες μεταξύ τους. Υπάρχει ας πούμε το “What a wonderful world”, το “Je t'appartiens” του Gilbert Bécaud (στην αγγλόφωνη εκδοχή των Everly Brothers), το “Que sera sera”, το “Both sides now” της Joni Mitchell, το “You can never hold back spring” του Tom Waits, ενώ υπάρχουν ακόμη Cole Porter και Friedrich Hollaender.
Εν τέλει μήπως δεν είναι και τόσο «άσχετες» οι εκδοχές; Μήπως, δηλαδή, η Tytingvåg έκανε ένα pop άλμπουμ, με κάποια (σοβαρά) country επιχρίσματα; Μάλλον. Και μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον της σύγχρονης (και κάπως εκκεντρικής στην περίπτωσή μας) σύγχρονης pop θα πρέπει να το τοποθετήσουμε.

Και κάτι ακόμη. Άκουσα περισσότερo τα έξι τραγούδια, που είναι συνθέσεις της Νορβηγίδας. Κάποια είναι περισσότερο ενδιαφέροντα από κάποια άλλα με κορυφαίο ανάμεσά τους το “Good times”, που θα μπορούσε να ξεχωρίζει ακόμη και εντός του top-rated ρεπερτορίου τής Alison Krauss. Το γενικότερο feeling μάλιστα είναι εκείνο το βορειοευρωπαϊκό τής ήσυχης ζωής, που δεν προσφέρεται για πολλά ζόρια ή σκασίλες. 

Eυτυχισμένοι άνθρωποι…