κάλαντα συμβίωσης

Καλά οι παπάδες (δηλαδή τον κακό τους το φλάρο), καλά οι χρυσαυγίτες, καλά οι δεξιοί (όσοι δεξιοί) και όσοι δεξιότεροι της δεξιάς είπαν «όχι», καλά όσοι και όσες απαράδεκτοι και απαράδεκτες δεν παρουσιάστηκαν για να πάρουν θέση για το «σύμφωνο συμβίωσης» (λες και δεν υπάρχει η λεγόμενη «επιστολική ψήφος» κι ας μην αναγνωρίζεται, αν δεν βρίσκεσαι σε επίσημη αποστολή της Βουλής), αλλά και το ΚΚΕ;

Είναι ντροπή για το Κόμμα το «όχι». Τις βλακείες που ψελλίζουν στα κανάλια οι κουκουέδες δεν τις καταλαβαίνουν ούτε οι ίδιοι, και είναι θλιβερό το φαινόμενο να βλέπεις να κρύβεται το ιστορικό κόμμα πίσω από τόνους φληναφημάτων και άκρατη κοτσανολογία.

Σύντροφοι δεν κρίνεται η… επανάσταση με το «σύμφωνο συμβίωσης» (την οποίαν έχετε θάψει κανονικά και δια νόμου, από 40ετίας, νομιμοποιώντας εκείνο που υποτίθεται ότι αντιμάχεστε, το αστικό κράτος), ούτε βεβαίως η πορεία και η εξέλιξη της οικογένειας, αφού όσοι ομόφυλοι ζουν ή αποφασίσουν να ζήσουν μαζί ούτως ή άλλως (και πέραν του συμφώνου) έχουν διαχωρίσει τη θέση τους από την παραδοσιακή οικογενειακή συμβίωση. Εκείνο που κρίνεται είναι η αναγκαία ή όχι προσαρμογή ενός θεσμικού πλαισίου στη σημερινή πραγματικότητα.

Ο Αντρέας, στις αρχές του ’80, κατήργησε την ποινικοποίηση της μοιχείας και ψήφισε τον πολιτικό γάμο (που, δυστυχώς, ακόμη και σήμερα δεν είναι υποχρεωτικός –και προαιρετικός ο θρησκευτικός– ως μια νομικής φύσεως πράξη της πολιτείας). Ο «Κινέζος», που μας έκλεισε το σπίτι κατά τ’ άλλα, στις αρχές των 00s, απάλειψε το θρήσκευμα και άλλα ανούσια στοιχεία από τις ταυτότητες, ενώ και ο Τσίπρας, ο δηθεναριστερός, φέρνει το «σύμφωνο συμβίωσης» και μακάρι να φέρει στην πορεία και τον πλήρη διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας (που δεν το βλέπω).

«Σοσιαλιστές» και «αριστεροί» (εντάξει, βγάλτε τα εισαγωγικά άμα εσείς γουστάρετε) μέσα στα τελευταία 35 χρόνια μπόρεσαν και πέρασαν μερικά εκσυγχρονιστικά μέτρα, τα οποία θα έπρεπε να τα πρεσβεύουν όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις (και οι δεξιές εννοείται). Είναι κανονιστικές πράξεις και δράσεις του αστικού κράτους στο οποίο ζούμε (είτε μας αρέσει έτσι όπως είναι φτιαγμένο, είτε όχι) και είναι μαύρη αντίδραση κάθε παρέκκλιση από το λογικό και το προφανές.  

Σας εύχομαι Καλά Χριστούγεννα με υγεία και χαρά (είτε ασπάζεστε το μύθο, είτε όχι) και σας λέω και τα κάλαντα…