THE NEXT STEP QUINTET το δεύτερο άλμπουμ

Για τους Next Step Quintet έχω γράψει ξανά στο δισκορυχείον, σημειώνοντας τότε (9/2013), με αφορμή το πρώτο άλμπουμ τους, την ευρηματικότητα και την εκτελεστική δεινότητά τους, που προσπόριζε στην αναπτυσσόμενη νέα σκηνή της ελληνικής τζαζ έναν διαφορετικό αέρα. Αυτό εν πολλοίς συνεχίζεται και στο δεύτερο CD των Next Step Quintet, το “2” [Puzzlemusik, 2015], που περιλαμβάνει επτά συνθέσεις των μελών του γκρουπ (τρεις του πιανίστα Παπαδόπουλου και τέσσερις του κιθαρίστα Κότσυφα), αναδεικνύοντας ακόμη περισσότερο την προσήλωση και την ευφράδειά τους όσον αφορά στην αποτύπωση των… μυστικών της jazz. Θα έλεγα, μάλιστα, πως οι αλλαγές στην line-up, που συμβαίνουν και ακούγονται στο “2”, δεν είναι άσχετες αυτής της νέας αρχής, που βρίσκει το συγκρότημα να δρα ως σεξτέτο (αντί για κουιντέτο). Ποιοι αποτελούν, σ’ αυτό το νέο και ωραία σχεδιασμένο CD, τους Next Step; Οι τέσσερις «παλιοί» (Θόδωρος Κότσυφας κιθάρες, Γιάννης Παπαδόπουλος πιάνο, Κωνσταντίνος Μάνος μπάσο, Βασίλης Ποδαράς ντραμς) και οι δύο νεότεροι ο αλτίστας Τάκης Πατερέλης και ο τενορίστας Tivon Pennicott. Για τον Τάκη Πατερέλη δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, αφού όλοι γνωρίζουμε το τάξιμό του στην jazz τα τελευταία 30 χρόνια, ενώ και ο 30χρονος Aμερικανός Pennicott δεν είναι τυχαία περίπτωση (αν βρει και διαβάσει κάποιος το βιογραφικό του). Ο Pennicott ήρθε, ηχογράφησε και έπαιξε live με τους Next Step πέρυσι τον Σεπτέμβρη (Κεραμείο) εξ όσων είδα στο δίκτυο, ενώ και τώρα το γκρουπ εμφανίζεται με δύο πνευστούς στο πάλκο (στη θέση του Αμερικανού βρίσκουμε τον Δημήτρη Τσάκα), αν κρίνω εξ όσων διάβασα σχετικά με την παρουσίαση του “2” στο gazARTE, την 29/11 (πριν μερικές ημέρες δηλαδή). Έτσι, με τέσσερα lead όργανα, συν το rhythm section, οι Next Step διαθέτουν όλες εκείνες τις δυνατότητες για να «απλώσουν» και να ολοκληρώσουν τις συνθέσεις τους.

Το άλμπουμ ανοίγει με το σχεδόν 8λεπτο “Deadend”, μια σύνθεση που δείχνει την ικανότητα του γκρουπ να αναπτύσσει τις ιδέες του, μελωδώντας, αλλάζοντας τέμπο κ.λπ., διανθίζοντας με ωραία «ήπια» σόλι και δυναμικές ομαδικές παρεμβάσεις. Bop, romance, rock, μπαλάντα, όλα συνυπάρχουν σε μιαν αλληλουχία, που διατηρεί μονίμως στοιχεία ανανέωσης. Το 11λεπτο “Rozalinda’s dance” έχει φυσικά μια χορευτική κατεύθυνση, που είναι ευρωπαϊκή και όχι αμερικανική, με τον πιανίστα Παπαδόπουλο να πρωταγωνιστεί στην αρχή και με τον Πατερέλη ν’ ακολουθεί σε απίθανα, δυναμικά μέτρα. Στο 7λεπτο “The architect” είναι μια σύνθεση με αυξομειώσεις στην έντασή της, δίνοντας την ευκαιρία στην κιθάρα για ωραία, σύντομα breaks, ενώ το 4λεπτο “Icon” είναι μια μπαλάντα που εξελίσσεται σε πολλαπλά επίπεδα. Τα επόμενα δύο κομμάτια είναι 10λεπτα (“Erotic warfare”, “Cavo Dimo”), προσφέροντας τη δυνατότητα στο γκρουπ να δείξει τις… αντοχές του. Μελωδίες, αυτοσχεδιασμοί, σόλι που ακολουθούν κανόνες, επεκτείνοντας τα μελωδικά patterns, παιξίματα που εξασφαλίζουν με άνεση την προσοχή και το ενδιαφέρον του ακροατή. Είτε σε αργό, είτε σε μέσο, είτε σε γρήγορο τέμπο, είτε σε… πιο jazz, είτε σε πιο rock μονοπάτια (πολύ ωραίο το σόλο του Κότσυφα στο “Cavo Dimo”), οι Next Step δεν χαλαρώνουν ποτέ, ακόμη και όταν κατεβάζουν το volume. Το κλείσιμο με το ωραίο, μελωδικό “The last dance” μοιάζει ιδανικό για ένα άλμπουμ, το “2”,  που σε κερδίζει τελικά με τις απλούστερες των κινήσεων…

Επαφή: www.puzzlemusik.com