THE DAMNATION PROJECT αντανακλάσεις

Progressive-μέταλλο (και πιο πολύ progressive) είναι το ύφος των Damnation Project, που αισίως φθάνουν στο τρίτο άλμπουμ τους (το πρώτο τους, από το 2012, είχε βγει στην Musea Records, παράλληλο label τής αναγνωρισμένης γαλλικής prog εταιρείας Musea).

Τώρα, από πόσα ακριβώς μέλη αποτελούνται οι Damnation Project θα σας γελάσω, αν και μπορώ να υποθέσω δύο βασικούς και τους υπόλοιπους να τους εγγράψω στους guests.  Έχουμε και λέμε λοιπόν Ιωάννης Δεγδέκης μπάσο, κιθάρες, πλήκτρα, φωνή και Βασίλης Γκάντζιος ντραμς, ενώ στην ολοκλήρωση τής ηχογράφησης παίρνουν μέρος, σε επιμέρους κομμάτια, και οι Ιωάννης Κακάνης φωνή, hammond, Τάσος Καραπαπάζογλου μπάσο, Μάνος Σκαραμαγκάς πιάνο, Βασίλης Στεφανής φλάουτο, Ρωξάνη Κερανοπούλου τσέλο, Νίκος Τσιλικούδης ντραμς και Άννα Στεφανή φωνή.

Εκείνο που σε κερδίζει, αμέσως, με την πρώτη ακρόαση στο αγγλόφωνο “Reflections” [Private, 2016], είναι το άνετο στυλ της μπάντας. Οι άνθρωποι παίζουν φοβερά, αβίαστα, χαλαρά (μέσα στην έντασή τους), βγάζοντας εξαιρετικά κομμάτια, στα οποία κυριαρχεί η (καλή) progressive μελωδία. Αυτό δεν το βρίσκεις εύκολα σε ελληνικά συγκροτήματα τέτοιου τύπου – μπορεί να το βρίσκεις σε ιταλικά, σε γαλλικά ή σε ισπανικά, αλλά σε ελληνικά όχι (εύκολα). (Θα θυμάμαι πάντα τους Apocalypsis από τα early 80s, έτσι σαν μια θολή ανάμνηση, όπως και κάποιους ακόμη, σαν τους Tulipe Noire ή τους λιγότερο γνωστούς Tavalion και τη συνέχειά τους τούς Master Key).

Τέλος πάντων… και για να μην πολυλογούμε. Οι Damnation Project είναι ένα πρώτης τάξεως συγκρότημα, όπως πρώτης τάξεως είναι το “Reflections”, όπως εξαιρετικές είναι και οι συνθέσεις τους “Tears of love, “Reflections part I” και “Dorian Grey (without a portrait)”, δίχως να υστερεί καμμία από τις υπόλοιπες.

Με πέντε λέξεις: ένα ελληνικό απολαυστικό ροκ άλμπουμ.