ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 10

18/3/2017
Προχθές πέθανε ο 82χρονος James Cotton, ένας από τους μεγαλύτερους αρμονικίστες του blues. Έχω κάμποσα άλμπουμ του (LP+CD) από διάφορες εποχές του και είναι όλα ανεπανάληπτα. Κάποια sixties φοβερά τα είχα αγοράσει, θυμάμαι, από το παλιό δισκάδικο του Πετρουλάκη, στη Μαντζάρου. Να σαν κι αυτό...
   

17/3/2017 

>>Δεν πληρώνει κανείς - Τα 1,6 δισ. ευρώ έφτασαν τα νέα χρέη των φορολογούμενων σε ένα μήνα!<<

Ακούς και κάτι ευχάριστο σ' αυτή τη ζωή... 

17/3/2017 

100 ΧΡΟΝΙA

Τον Νικολάι Μπουχάριν μπορεί να τον έφαγε το μαύρο σκοτάδι, αλλά πρόλαβε να γράψει αυτό το κλασικό βιβλίο. Ελληνική έκδοση στον Αλφειό, από το 1965.

«Όσοι παραπονιούνται για την τρομοκρατία των μπολσεβίκων, ξεχνάνε πως η αστική τάξη, όταν πρόκειται να διατηρήσει τα χρηματοκιβώτιά της, δεν υποχωρεί μπροστά σε τίποτα.(…)
Στο εσωτερικό της χώρας οι Γερμανοί αστοί και σοσιαλδημοκράτες φτάσανε στον ανώτατο βαθμό αντιδραστικής μανίας, στην αιματηρή καταστολή της εργατικής κομμουνιστικής εξέγερσης. Στην άγρια δολοφονία του Καρλ Λήμπκνεχτ και της Ρόζας Λούξεμπουργκ, στην εξόντωση των σπαρτακιστών εργατών. Η λευκή τρομοκρατία, ατομική και κατά μάζες, είναι η σημαία κάτω από την οποία βαδίζει η αστική τάξη.(…)». 

16/3/2017 

Ευτυχώς που δεν είμαστε σε προεκλογική περίοδο, γιατί μ’ αυτά τα μαλακισμένα φάκελα που σκάνε (με ψευτοαποστολείς Κικίλιες και Αδώνιδες), μόνο ο Μητσοτάκης θα κέρδιζε…
Τώρα οι ΝΔούδες απλώς γαυγίζουν, χωρίς πρακτικό όφελος.

16/3/2017 

Αν βγάλεις τα ποστ για τα γενέθλια, τις κηδείες, τα μνημόσυνα και τα «σαν σήμερα», το fb θα ήταν το μισό. Για να μην πω το ένα τρίτο.

16/3/2017 

Με αφορμή και τις εκλογές στην Ολλανδία

 Η Ευρωζώνη δείχνει «ισχυρή», γιατί έχουν μπει στο παιγνίδι οι ακροδεξιοί και οι φασίστες (τα δεκανίκια του συστήματος, όπως τα λένε και είναι), που λειτουργούν, δυστυχώς, εκτονωτικά για πολύ κόσμο, εμποδίζοντας την ανάπτυξη σύγχρονων, αριστερών, αντικαπιταλιστικών, διεκδικητικών κομμάτων - καθώς τα όποια υπάρχοντα αντικαπιταλιστικά κόμματα κοιμούνται από χρόνια τον ύπνο του δικαίου.

Αριστερά δεν είναι να συμφωνείς π.χ. με κεντρικές επιλογές του Σόρος. Γιατί αυτό συμβαίνει επί της ουσίας.

16/3/2017 

ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΟΥΣΗΣ – ΠΟΥΛΙΚΑΚΟΣ

To Συμπόσιον (Κέντρον Ευγενών), Πλάκα, Απρίλης 1963

«Δοκιμαστικοί Σωλήνες ήτοι ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς»

(Εκεί, ανάμεσα σε πολλά και διάφορα, διαβάστηκαν για πρώτη φορά αποσπάσματα από το On the Road του Τζακ Κέρουακ και από το Naked Lunch του Ουίλιαμ Μπάροουζ, σε μεταφράσεις Πάνου Κουτρουμπούση).

15/3/2017 

>>Το πλοίο Aris 13 ιδιοκτησίας Armi Shipping με έδρα τον ΠΑΝΑΜΑ και σημαία ΚΟΜΟΡΕΣ, το διαχειρίζεται η Aurora Ship Management με έδρα τα ΗΝΩΜΕΝΑ ΑΡΑΒΙΚΑ ΕΜΙΡΑΤΑ. Διαχειριστής της συγκεκριμένης εταιρείας εμφανίζεται το ΓΑΛΛΙΚΟ υπουργείο Mεταφορών, όμως ιδιοκτήτης της εμφανίζεται η Flair Shipping Trading FZE, γενικός διευθυντής της οποίας είναι ο ΕΛΛΗΝΑΣ Αργύρης Καραγιάννης<<

Αυτό το μπουρδέλο ονομάζεται σύγχρονος εφοπλισμός. Άιντε μετά να φορολογήσεις…

14/3/2017 

Διάβασα πως ανακοινώθηκε χθες το πρόγραμμα των Πανελλαδικών Εξετάσεων. Να μια ευκαιρία, για να αξιολογηθούν οι καθηγητές του Δημοσίου. Ας ξεκινήσουμε από 'κείνους. (Το έχουμε ξαναπεί, εδώ, αυτό; Αν «ναι» δεν πειράζει. Να το ξαναπούμε).

Να δώσουν Πανελλαδικές λοιπόν μαζί με τους μαθητές τους, για να δούμε αν μπορούν να λύσουν τα θέματα των Μαθηματικών, της Φυσικής κ.ο.κ. Μετά βλέπουμε και για τους υπόλοιπους ΔΥ…

13/2/2017 

Ο Peter Tevis ήταν ένας αμερικανός φολκ τραγουδιστής, που βρέθηκε στην Ιταλία των σίξτις και συνεργάστηκε στενά με τον Ennio Morricone (στα western και αλλού). Το άλμπουμ τους “Un Pugno Di… West” είχε κυκλοφορήσει τότε (μέσα '60) και σε ελληνική εκτύπωση!

12/3/2017 

Δεν ξέρω τι σκατά έπεσαν πάνω στο εξώφυλλο (νερά, καφέδες, ούζα…) και τι χημική αντίδραση έγινε, αλλά πάντως πρόκειται για εξαιρετικό βιβλίο (κυκλοφόρησε το Μάρτη του 1974), που ευτυχώς διαβάζεται (το συγκεκριμένο αντίτυπο εννοώ).

Λέει κάπου ο μεγάλος τραγουδιστής Κώστας Ρούκουνας:

«(…) Μέσα στο ’31 χάλασε η καρδιά μας στην Κολούμπια. Ούτε και που θυμάμαι και το γιατί. Ψιλοπράματα. Το λοιπόν πήγα στο σκυλάκι (σ.σ. την His Master’s Voice) και έβαλα τέσσερα τραγουδάκια. Αυτήν την είχε ο Μήτσος Κισσόπουλος, όπου διευθυντή είχε τον Νίκανδρο Μηλιόπουλο – τότες εκεί δούλευε και ο Ορφανίδης.

 Ο Νίκανδρος που γένηκε διευθυντής στην Κολούμπια –ο Κισσόπουλος πούλησε αργότερα την εταιρεία στους Λαμπροπουλαίους– ήτονε σπουδαίος άνθρωπος, κιμπάρης. Με τούτον άμα και ήσουνα καλός δεν είχες να φοβηθής κανέναν. Έπιανε το αφεντικό και του ’λεγε: 

– Αυτό το παιδί να το προσέξουμε. Είναι καλός. Κείνο το τραγούδι είναι καλό, να το βάλουμε.

 Τα αφεντικά τον ακούγανε γιατί τον εμπιστευόντουσαν μια και ξέρανε ότι δεν οικονόμαγε ούτε φράγκο, Θεός σχωρέσ’ τον. Πέθανε φτωχός.

Ήτουσαν, βλέπεις, και κάτι άλλοι που τις κάνανε τις λαδιές τους.

 Και θυμάμαι που ο Κισσόπουλος, όταν πήγαμε στο στούντιο, μου ’πε:

 – Κάτσε ρε Κωστάκη ν’ ακούσω τη φωνή σου. Κι ακούμπησε το αφτί του στην πλάτη μου, λες και ήτανε γιατρός, γιατί λέει ήθελε να δη μπας και η φωνή μου είχε παράσιτα.
Ύστερα βέβαια που βγήκανε οι δίσκοι τόσο που τους αρέσανε μέχρι που κλαίγανε από τη χαρά τους.
Μια φορά, όπως και να ’γινε, εμένα μ’ αφουγκράστηκε.
Έτσι πήγαινε το πράμα μέχρι το τέλος του ’31, πάνω-κάτω, σαν έγινε το μεγάλο κακό στου Πίκινου.(…)».