ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΤΖΗΣ (1943-2017)

Ανακοινώθηκε πριν λίγο η απώλεια του Γιάννη Καλατζή, ενός σεμνότατου και σημαντικού τραγουδιστή, που έκανε μεγάλη καριέρα στα σέβεντις. Ήταν εβδομήντα τεσσάρων ετών.

Ο Καλατζής είχε ξεκινήσει την καριέρα του από τη Θεσσαλονίκη, με το Τρίο Μορένο. Στα τέλη του ’50 και πιο πολύ στις αρχές του ’60 το τρίο είχε ήδη αποκτήσει «όνομα», αφού συνόδευε στη δισκογραφία σημαντικά πρόσωπα του ελληνικού τραγουδιού (Τώνης Μαρούδας, Τζένη Βάνου, Νάντια Κωνσταντοπούλου, Πάνος Γαβαλάς), ηχογραφώντας ακόμη και μεγάλο δίσκο προς τα μέσα των σίξτις στην Αμερική (το “From Athens with Love” στην εταιρεία Sunset Springs). Όταν τελείωσε η εποχή των τρίο, ο Γιάννης Καλατζής ξεκίνησε σόλο καριέρα δίπλα στον Γιώργο Μητσάκη αρχικά (1967), πριν πάρει εσωτερική μετεγγραφή για τη ΜΙΝOS και ξεκινήσει τη μεγάλη καριέρα του στο ελληνικό τραγούδι.

Έχει ακουστεί πως η MINOS έψαχνε τότε, στα τέλη του ’60, ένα δισκογραφικό «αντίπαλο δέος» στον Σταμάτη Κόκοτα, που ηχογραφούσε για την Columbia του Λαμπρόπουλου και πως το είχε βρει, αυτό, στη φωνή του Γιάννη Καλατζή. Αυτό το φαλσέτο δηλαδή, που είχε ο Κόκοτας και που συντάραζε τότε τα κέντρα και τη δισκογραφία. Ναι, το είχε το φαλσέτο ο Καλατζής, αλλά ήταν άλλης δυναμικής η φωνή του. Και αυτό το αντιλήφθηκαν, νωρίς, τόσο ο Μάνος Λοΐζος, όσο και ο Σταύρος Κουγιουμτζής, δίνοντάς του μερικά από τα καλύτερα τραγούδια τους.

Είχε ένα χρώμα η φωνή του Καλατζή που τον έκανε ανεπανάληπτο, ως τραγουδιστή. Μπορεί να μην ήταν η «πολύ μεγάλη», αλλά ήταν μια φωνή που κόμιζε μια χάρη, μια δροσιά, είχε μιαν απλότητα, που δεν την εύρισκες τότε (ούτε τώρα τη βρίσκεις) εύκολα. Ήταν, με άλλα λόγια, μοναδική. Και πάνω σ’ αυτή τη μοναδικότητά της γράφτηκαν μερικά απίστευτα τραγούδια.

Η καριέρα του Καλατζή στους μεγάλους δίσκους ξεκινά με το πρώτο LP του, το «Γιάννης Καλατζής» [MINOS, 1968], στο οποίο τραγουδά κομμάτια των Δερβενιώτη, Καλδάρα, Καπλάνη, Μπακάλη κ.ά. –λαϊκός δίσκος– με το μπαμ να γίνεται με το άλμπουμ «Σταθμός» του Μάνου Λοΐζου, πάντα στη MINOS, εκεί όπου ο Καλατζής τραγουδάει το «Δελφίνι-δελφινάκι» και το «Το παλιό ρολόι» (στίχοι Λευτέρης Παπαδόπουλος), δυο τραγούδια που ξεχώρισαν και ακούγονται μέχρι και σήμερα – 50 χρόνια αργότερα.

Η συνέχεια εδώ…

http://www.lifo.gr/articles/music_articles/152517