ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 34

15/7/2017
Ο Σαββόπουλος έσβηνε σιγά-σιγά, τα τελευταία 30 χρόνια, αλλά έσβησε τελείως όταν πέθανε ο Τάσος Φαληρέας (το 2000).

13/7/2017
Και κάτι άλλο σε σχέση με το Σαββόπουλο – και με αφορμή την κουτσουκέλα του Ζουγανέλη.
Ο Ζούγκας, που έχει φάει ψωμάκι από το ΣΚΑΪ, να μην το ξεχνάμε αυτό, ήθελε να χαλάσει τη σούπα των «μενουμευρώπηδων» και των «παρατηθείτε» (εντάξει ήταν κι άλλοι στο σουαρέ ντε γκαλά του Καλλιμάρμαρου), αλλά μάλλον σε κακό τού βγήκε. Δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή, παρότι εγώ το ψιλοφχαριστήθηκα. Άλλο όμως θέλω να πω και πέραν του Ζούγκα…
Όποιος καλλιτέχνης αντίκειται στις «μεταρρυθμίσεις» και στο «όλοι μαζί τα φάγαμε» κι έκανε το… εγκληματικό λάθος να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ το Γενάρη του ’15 αποκαθηλώνεται με συνοπτικές διαδικασίες. Το φτύσιμο είναι διαρκές και μόνιμο, και η Κόλαση αποδεικνύεται μικρή για να ξεπλύνει τις αμαρτίες του...
Το τραγουδάκι είναι του 1993. Για να μην υπάρξει παρανόηση το λέω...

13/7/2017
Διάβασα στο facebook ένα δήθεν αποκαθηλωτικό κείμενο που αφορά στο Σαββόπουλο ενός Γιάννη Ανδρουλιδάκη (Yannis Androulidakis). Το κείμενο το θεωρώ βλακώδες. Ο Ανδρουλιδάκης, με τα λίγα με τα λιγότερα, επιχειρεί να παρουσιάσει το Σαββόπουλο ως «κλέφτη». Γράφει συγκεκριμένα:
«Ο Σαββόπουλος είναι ένας άρρωστος κλέφτης. Άρρωστος. Όλα αυτά που λέτε ότι παλιά έγραφε ωραία τραγούδια και τέτοια, είναι όλα κλεμμένα. Μετά από μελέτη, τείνω να πιστεύω ότι δεν υπάρχει ούτε μια λέξη στο έργο του που να είναι δική του».
Φυσικά, καμμία μελέτη δεν έχει κάνει ο Ανδρουλιδάκης, γιατί και τα δικά του είναι… παρμένα από δω κι από κει, καθότι αυτά που γράφει είναι γνωστά από αιώνες!
Ο Σαββόπουλος υπήρξε πρωτότυπος και μεγάλος δημιουργός και όποιος νομίζει κάτι διαφορετικό, απλώς δεν ξέρει τι του γίνεται.
Ο Ανδρουλιδάκης, ο οποίος δεν γνωρίζει τίποτα από μουσική –έτσι φαίνεται– γράφει ένα σωρό μπαρούφες, αδυνατώντας να μας πει το μόνο ΑΛΗΘΙΝΟ και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ. Να μας δώσει ένα τραγούδι του Σαββόπουλου, που μουσικά να είναι κλεμμένο από κάποιο άλλο. Και δε μιλάω εδώ για τις διασκευές στο Dylan ή στο Dalla ή στα δάνεια από τα παραδοσιακά (τα οποία αναφέρονται στους δίσκους), αλλά στα πρωτότυπα κομμάτια.
Να μας βρει λοιπόν από πού έχει κλέψει ο Σαββόπουλος την «Παράγκα», το «Έλσα σε φοβάμαι», το «Τραγούδι», το «Κιλελέρ», το «Σχόλιο», τη «Δημοσθένους λέξις», το «Σαν το παράπονο στη φράση εδώ και τώρα»… Για να τον δω!
Κάθεται και μας μιλάει για τα καπέλα, τους στρατούς, την οικολογία και τρίχες κατσαρές, αλλά τις μουσικές αυτές καθ’ αυτές τις αφήνει κατά μέρος!
Και για τι άλλο μάς μιλάει ο Ανδρουλιδάκης; Για τους στίχους; Και πως αυτοί είναι κλεμμένοι από τον Πρεβέρ, τον Ντύλαν και δεν ξέρω εγώ ποιον άλλον… Κολοκύθια με τη ρίγανη.
Ο Σαββόπουλος φυσικά και έχει στιχουργικές αναφορές, αλλά τα πάντα είναι ιδωμένα μέσα από το δικό του άλεσμα. Και αυτό δείχνει πανέξυπνο και ταλαντούχο δημιουργό. Γιατί, τραγούδια σαν τα δικά του κανένας δεν έγραψε στην Ελλάδα, και όσοι προσπάθησαν να τον μιμηθούν υπήρξαν απλώς αστείοι.

Διαφωνώ με πολλά απ’ αυτά που λέει τα τελευταία 30 χρόνια ο Σαββόπουλος, και λυπάμαι γιατί δεν έχει βρει τη δύναμη να γράψει ένα πραγματικά μεγάλο τραγούδι όλο αυτό το διάστημα. Αλλά απ’ αυτό το σημείο έως το άλλο – να μηδενίζεται το έργο του στα σίξτις και τα σέβεντις και να αποκαλούνται τραγούδια, όπως το «Στη συγκέντρωση της ΕΦΕΕ» ή η «Θανάσιμη μοναξιά του Αλέξη Ασλάνη» κλεμμένα είναι παντελώς γελοίο.
Να μη σχολιάσω το άλλο, το "άρρωστος", γιατί ευτυχώς ή δυστυχώς δεν έχω ακόμη πτυχίο γιατρού - εν αντιθέσει με τον... Ανδρουλιδάκη, που κάνει διαγνώσεις... πάνω από τα ρούχα και από το υπερπέραν.
Ρε άιντε από 'κει πέρα, με τον κάθε καμμένο...