ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 49

16/10/2017
Οι φιλελέδες μάχονται από τα χαρακώματα του protagon για το δικαίωμα στη διαφορετικότητα και για την κυριότητα των προσωπικών επιλογών.

Σε πρόσφατο άρθρο του ο Κοσμάς Βίδος επιτίθεται σε όλους εκείνους που κρίνουν αρνητικά, και με σεξιστικούς όρους, την απόφαση της ηθοποιού Ναταλίας Λιονάκη να χειροτονηθεί καλόγρια. Γράφει χαρακτηριστικά: «Ετσι επιθετικά εκδηλώνεται η έκπληξή μας που “η όμορφη ηθοποιός χειροτονήθηκε μοναχή”. Επιθετική και η σεξιστική επιμονή μας στο θέμα της εμφάνισής της. Αν ήταν άσχημη θα την αποδεχόμασταν πιο εύκολα με ράσο».
Ο Βίδος μ’ αυτά που γράφει άνοιξε μια τρύπα στο νερό κι έπεσε μέσα και πνίγηκε ή τον πνίξανε – καθότι το οπτικό κομμάτι του άρθρου του είναι σαν εκείνα που κατηγορεί. Εικονίζει φάτσα-μόστρα την «όμορφη ηθοποιό» κλίνοντας μάτι στο σεξισμό και μάλιστα σε εμφανή αντιπαραβολή με την ίδιαν ως καλόγρια (ώστε να είναι ακόμη πιο χτυπητό το πλάνο). Αν ήθελε να ήταν συνεπής με όσα υποστηρίζει στο άρθρο του δεν θα έπρεπε να υπάρχει καν φωτογραφία της ηθοποιού Λιονάκη, παρά μόνον της μοναχής Φεβρωνίας.
Αλλά το να εκτίθεται ένας φιλελές μ’ αυτά που γράφει (και δείχνει) είναι κάτι που αποτελεί, πλέον, κοινό τόπο…

16/10/2017
ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ενώ ο πάπυρος (που χρονολογείται μεταξύ 340 και 320 π.Χ) βρέθηκε κάπου έξω από τη Θεσσαλονίκη κάποιοι σπεύδουν να τον χαρίσουν στην… Ευρώπη! Ποια Ευρώπη ρε γλείφτες; Τι σχέση έχει η Ευρώπη με το 340 π.Χ.;

Αντί, οι ευρωλιγούρηδες, να γράψουν για το αρχαιότερο σωζόμενο ελληνικό «βιβλίο» προτιμούν να κοτσάρουνε μια «Ευρώπη» εκεί πέρα, μήπως και τους πούνε… απολίτιστους!
Παρακάτω δε στο κείμενο, με μικρά γράμματα, γράφουν και για την… «προστιθέμενη αξία για την εξωστρέφεια, που τόσο ανάγκη έχει η Ελλάδα»!!
Οι άνθρωποι είναι εντελώς για τα πανηγύρια…

16/10/2017
ΤΡΟΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ...

Ο υπουργός Σπίρτζης σε ρόλο Παττακού. Θα ψάχνει για γόπες στους δρόμους... και θα ρίχνει και πρόστιμα με εισοδηματικά κριτήρια! Μιλάμε για κυβέρνηση της Αριστεράς τώρα, όχι τρίχες...

16/10/2017

Γελοίο πρωτοσέλιδο... σοβαρής ελληνικής εφημερίδας, που απευθύνεται στον πολύ κόσμο.

Ούτε στο Σικάγο της ποτοαπαγόρευσης και του Αλ Καπόνε τέτοια αισχρή σπέκουλα…

15/10/2017 

Συνεχίζουμε... ποδοσφαιρικά λόγω Κυριακής.

Υπάρχει ένα βίντεο στο YouTube, εκεί όπου ο Αλέφαντος την πέφτει στον Ντίνο Καρύδη! Τον θεωρεί κυριλέ, άνθρωπο του κατεστημένου, και δεν τον αφήνει να πάρει ανάσα. Και ο κακομοίρης ο Καρύδης, που πρέπει να ’ναι καλός άνθρωπος, τα καταπίνει όλα αμάσητα…

Κάποια στιγμή ο μουρλαμένος Αλέφαντος, για να τονίσει τη λαϊκή καταγωγή του, θυμάται κάτι από τα μαθητικά του χρόνια, όταν ήταν φτωχός με μπαλωμένα παπούτσια και τον σήκωνε ένας καθηγητής του (κάποιος Σαραλής), όρθιο, για να πει μάθημα (και δεν του έβαζε καλό βαθμό, παρότι τα έλεγε σωστά, επειδή είχε παρουσιαστικό φουκαρατζίκου). Και αρχίζει ο Αλέφαντος να κλίνει, από μνήμης, κάποιο ανώμαλο ρήμα της αρχαίας, τους αρχικούς χρόνους του (κάτι τέτοιο πρέπει να’ ναι), και πέφτει το γέλιο της αρκούδας καθώς λέει ό,τι του κατέβει. Δηλαδή, εγώ πέθανα στα γέλια, γιατί οι υπόλοιποι στο πάνελ δεν κατάλαβαν γρι απ’ αυτό που συνέβη. 
Δείτε στο 4:20… Αλωσκωμιληηηηλασκωνιναααααλοοοκαιαλλοοοκααλαλοκι…  

15/10/2017 

Γιατί όταν φωτογραφίζονται οι ομάδες, σήμερα, οι μπροστινοί, στη σειρά, ποδοσφαιριστές στέκονται κάπως-όρθιοι, λες και είναι συγκαμένοι; Πού είναι το βαθύ κάθισμα των μπροστινών, που το είχαμε συνηθίσει εδώ και δεκαετίες; Τι θέλουν να παραστήσουν μ’ αυτή τη μαλακία; Πως είναι τάχα ετοιμοπόλεμοι, υπονοώντας πως θα λύσουν τους… ζυγούς στο πι και φι για να φύγουνε μπροστά σαν σφαίρες; 

Όλο σύμβολα-αηδίες είναι πλέον το ποδόσφαιρο, απ' όποια μεριά και να το πιάσεις...

14/10/2017 

Χθες έλαβα ένα φάκελο από Θεσσαλονίκη με κολλημένα, πάνω, δυο γραμματόσημα με τον Κώστα Γαβρά.

Ξέρετε, πριν το Ζ (1969), τον Γαβρά δεν τον ήξεραν ουσιαστικά στην Ελλάδα (παρότι το Ζ ήταν η τρίτη και όχι η πρώτη ταινία του), καθώς ακόμη και σε κινηματογραφικά περιοδικά των σίξτις τον έγραφαν… Γκαβράς (εκ του Gavras)! 

Διάβασα, πως στην τελευταία του ταινία ο Γαβράς σκέφτεται ν’ ασχοληθεί με το πρόσφατο βιβλίο του Βαρουφάκη. Να το κινηματογραφήσει! 

Πού θα βρει σωστό προσωπικό για όλους αυτούς τους ρόλους ρε φίλε, και κυρίως ποιον θα επιλέξει για τον Τσίπρα; Πρέπει να απευθυνθεί σε πολύ μεγάλους… υποκριτές.

14/10/2017 

Επειδή έχω συγγενή νταλικέρη τον είχα ρωτήσει παλιά, όχι το 1982, πιο μετά, αν ήξερε το τραγούδι του μακαρίτη του Γιώργου Σαρρή «Με τα φώτα νυσταγμένα» (Νικολόπουλος-Ρασούλης) και αν, εν πάση περιπτώσει, τον εξέφραζε ως φορτηγατζή – αν το γούσταρε. Ο άνθρωπος μού είχε πει πώς ναι το ήξερε, το άκουγε, αλλά δεν κατανοούσε τι έλεγε ακριβώς. Τον μπέρδευε. Πού θέλω να καταλήξω…

Υπάρχουν λαϊκά τραγούδια μετά το ’80 (το τονίζω αυτό, μετά το ’80), που κυκλοφορούν μέσα στο λαό, εκμεταλλευόμενα λαϊκούς ρυθμούς/χορούς (ζεϊμπέκικο π.χ.) με στίχους… τρέχα-γύρευε (πάρε τη «Ρόζα» π.χ.). Με στίχους που είναι κουλτουριάρικοι και που δεν γίνονται καταληπτοί στην ολότητά τους από τον κόσμο. Κάτι ρημάδια λέξεις μένουνε μόνο από δω κι από κει…

 Μία λέξη λοιπόν, η «νταλίκες», που δεν ήταν καν στον πρώτο-πρώτο τίτλο του τραγουδιού, και μια ζεμπεκιά ήταν αρκετή για να γίνει αυτό το κομμάτι… ύμνος των φορτηγατζήδων.

Τώρα, τι ρόλο έπαιζαν… οι νταλίκες στην Αθήνα, πώς συνδέονταν με τις σκηνές από ταινία προσεχώς (δηλαδή με τα εντυπωσιακότερα πλάνα μιας ταινίας – γιατί αυτά βλέπουμε στις «ταινίες προσεχώς») και πώς συνομιλούσαν με τις στροφές αυτού του νόστου κανείς δεν ξέρει (ούτε ο… μέσος νταλικέρης, ούτε ο Βέλτσος, ούτε κανένας) και ούτε πρόκειται ποτέ να μάθει. Ό,τι κατάλαβες… κατάλαβες. 

14/10/2017

Τεύχος του Wire από τον Αύγουστο του ’98, πριν 20 χρόνια σχεδόν. Δείτε θεματολογία και συγκρίνετέ την με τη σημερινή… Να μην ποστάρω, γιατί έχω ξαναποστάρει, Wire του ’85…

12/10/2017 

«(…) Αντίθετα ο Νίκος Μ. είχε μια σοβαρότητα και μια ευγένεια. Με σύστησε στον * τραγουδιστή της Ροκ, ένα χαριτωμένο μακρυμάλλικο αγόρι που έμοιαζε με τη Χαρούλα Αλεξίου. Εκείνος μού πρότεινε να ποζάρω για εξώφυλλο του δίσκου που θα έβγαζε. Δε συμφωνήσαμε όμως γι’ αυτό. Αυτό ήταν το πρόσχημα για να ξεπεταχτούμε. Πήγαμε σινεμά κι από κει σπίτι μου όπου(…).
Ένα βράδυ μας πιάσανε για εξακρίβωση, πιάσανε κι αυτόν τον τραγουδιστή, γιατί είχε περάσει το κόκκινο μ’ ένα μηχανάκι. Φυσικά κανένας απ’ τους αστυνομικούς δεν τον γνώρισε, γιατί αυτοί αν και αμερικανόφιλοι, δεν ακούνε καθόλου ροκ μουσική. Προτιμούν τον Φλωρινιώτη, τον Χριστοδουλόπουλο, την Χριστοπούλου και άλλους ανάλογους. Έτσι ταλαιπωρήθηκε κι εκείνος μαζί μας. Εκείνη την ώρα φέραν κι ένα ξένο που τον είχαν πιάσει να καπνίζει ναρκωτικά και βάλαν τον τραγουδιστή * να τους κάνει τον διερμηνέα. Τελικά μεσολάβησα κι εγώ και τους είπα πως πρόκειται για ένα διάσημο τραγουδιστή, με δίσκους, δημόσιες εμφανίσεις και εμφανίσεις στην τηλεόραση, και τον άφησαν.(…)».
ΜΠΕΤΤΥ, Εξάντας, Ιανουάριος 1980 

12/10/2017

ΠΩ ΠΩ ΠΩ!
Τι έχει γράψει αυτός ο Σπανός! Την άμμο της θάλασσας!
Και αυτή η Μοσχολιού έχει πει με τη φωνάρα της ό,τι δεν θα πουν όλες οι σημερινές τραγουδίστριες σε 5 ζωές.
Εγώ δεν είμαι παπαδοπουλικός, δεν μ’ αρέσει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος γενικά, αλλά υπάρχουν ορισμένες εικόνες σε μερικά στιχάκια του, που με στέλνουν.
Όταν ακούω π.χ. τη Βίκυ να τραγουδάει «λάσπη πετούν τα βιαστικά λεωφορεία» ανατριχιάζω…

12/10/2017

Ένα από τα χειρότερα που βιώνει η ηλικία μου είναι ο κομπασμός κάποιων για τις «καλές» ιατρικές εξετάσεις τους. Το θεωρώ αειδές. Και απεχθές.

12/10/2017

Ήμουν κάπου σ’ ένα φιλικό σπίτι τις προάλλες, σε κάτι γενέθλια, και κάποιοι μαθητές (Λυκείου) συζητούσαν, πριν την κάνουν για Γκάζι, για μιαν εκδρομή στο CERN (Ελβετία), που θα έκαναν με το σχολείο τους στο τέλος της χρονιάς - με έξοδα πληρωμένα από τις ρημαγμένες οικογένειές τους. Τους άκουγα και γέλαγα, από μέσα μου. Για τα… έτη φωτός, που έχει προχωρήσει μπροστά το ελληνικό σχολείο.
Κάποια στιγμή δεν άντεξα και τους ρώτησα…
Ρε μάγκες να σας πω κάτι… Ξέρετε τι σημαίνει «αδράνεια» στη Φυσική; Κανένας, εννοείται, δεν απάντησε (από τους τρεις). Λοιπόν, επειδή, δεν ξέρετε, τους λέω, να πείτε στους καθηγητές σας να σας μάθουν πρώτα αυτό, και μετά να σας πάνε μέχρι τον Ισθμό, από την παλιά Εθνική, να φάτε κανα σουβλάκι και να γυρίσετε πίσω… Που μου θέλετε και CERN…
Ήταν καλά παιδιά και γελάσανε, αντί να με στείλουνε στο διάολο…