ΑΓΟΡΙΑSTONILIO ο αυτοκράτορας της μπούρδας

Το δεύτερο άλμπουμ των Αγόριαstonilio (Μαρίνος Τζιάρος, Socos, Κυριάκος Βοργιάς, Ντίνος Ξαρχάκος), δυόμισι χρόνια μετά το παρθενικό τους «Paranoika-Παρανόικα», είναι γεγονός. Λέμε για τον «Αυτοκράτορα της Μπούρδας», που διατίθεται σε ψηφιακή έκδοση και βεβαίως σε βινύλιο διακοσίων αριθμημένων αντιτύπων συν 4σέλιδο insert, με στίχους, φωτογραφίες και λοιπές πληροφορίες, από την B-otherSide Records και τα Artracks Recording Studios.

Όπως στο πρώτο long play τους, έτσι και σ’ αυτό τα Αγόριαstonilio… ξεσκίζονται. Παίζουν μανιασμένο punk-rock θέλω να πω, άγριο και σημερινό, στηριγμένοι στην τραγουδοποιία του Socos και στα φωνητικά του Τζιάρου – που για μένα είναι (δεν ξέρω αν το έχω ξαναπεί, νομίζω) ένας από τους καλύτερους, σύγχρονους έλληνες ροκ τραγουδιστές… αν όχι ο καλύτερος. Φυσικά, από δίπλα, το ίδιο αχαλίνωτο στέκει και το ρυθμικό τμήμα (ο μπασίστας Βοργιάς με τον ντράμερ Ξαρχάκο), που κάνει φοβερή δουλειά, ενώ το ίδιο υψηλή είναι και η ηχογράφηση-παραγωγή (με τους Μπόλπαση και Πρινιωτάκη να κάνουν μικρά θαύματα).

Εκείνο που… τρελαίνει στην τραγουδοποιία του Socos είναι αυτές οι μικρές ή μεγαλύτερες, ανεπαίσθητες ή λιγότερο, μελωδίες του, έτσι όπως παρεισφρέουν εκείνες ανάμεσα στα ρυθμικά patterns και στα καταιγιστικά παιξίματα. Αυτό δεν είναι εύκολο, και προσωπικά το ακούω, από παλιά, κυρίως στα συγκροτήματα τού αμερικάνικου punk από τα τέλη του ’70 και τις αρχές του ’80 (Bags, Alley Cats, X κ.λπ.). Προσφέρεται εννοώ, μέσω αυτής ταύτης τής πρακτικής, ένα ξεπέταγμα στα τραγούδια, που τα κάνει να μην ακούγονται κοινότοπα και ίδια, μα απεναντίας… απογειωμένα! Από μουσικής πλευράς εννοώ – γιατί, εδώ, έχουμε και στίχους, ελληνικούς στίχους, οργισμένους, σκληρούς, πολιτικοκοινωνικούς και πάνω απ’ όλα ουσιαστικούς, που έχουν τη δική τους αυτοδύναμη αξία.

Από τα οκτώ τραγούδια του άλμπουμ τα εφτά είναι πρωτότυπα, ενώ υπάρχει και μια φοβερή διασκευή στο “Master of puppets” των Metallica – ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του αμερικανικού συγκροτήματος, που ταιριάζει και από στιχουργικής πλευράς με το ρεπερτόριο των Αγόριαstonilio (σχετικό με τις σκοτεινές ανθρώπινες συνήθειες, ναρκωτικά ή ό,τι άλλο, που εξουσιάζουν τους εαυτούς μας, οδηγώντας μας να γίνουμε δέσμιοι καταστάσεων, τις οποίες δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε).

Το άλμπουμ θα κλείσει με το μεγαλύτερο σε διάρκεια track του σετ, ένα 7λεπτο ακουστικό κομμάτι, που ξεχωρίζει και όχι μόνον γι’ αυτό το λόγο (επειδή είναι ακουστικό εννοώ).

Από τα πιο ενδιαφέροντα άλμπουμ του ελληνικού ροκ, ασυζητητί, που άκουσα μέσα στο 2017. Τώρα, αν είναι «πρώτο» ή «δεύτερο» κ.λπ. αυτό θα πρέπει να το τσεκάρω – αν και δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία.

Επαφή: www.b-otherside.gr, www.artracks.gr/discography/