XΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΠΑΣ το ημερολόγιο ενός τρελού

Έχουμε γράψει κι άλλες φορές στο δισκορυχείον για τον συνθέτη, μουσικό και… συγκροτηματία Χρήστο Παππά – είτε για τις εγγραφές του με τους Coral Caves, είτε για προσωπικές δουλειές του κάτω από το όνομα C-Drain. O Παππάς έχει κάνει καριέρα και στο εξωτερικό (Αγγλία), ενώ προσφάτως τον βλέπουμε να γράφει μουσική για το (ελληνικό) θέατρο – είναι το CD, για το οποίο θα πούμε, τώρα, λίγα λόγια.

Πρόκειται για το «Το Ημερολόγιο ενός Τρελού» [CPS, 2017], που είναι βασισμένο στο φερώνυμο διήγημα του Κινέζου Λου Χσουν (1881-1936), της μεγαλύτερης μορφής της κινεζικής λογοτεχνίας στον 20ον αιώνα, απ’ όσα διαβάζω στο δίκτυο, με το συγκεκριμένο διήγημα να κυκλοφορεί και στα ελληνικά, μαζί με τα άλλα αντίστοιχα… ημερολόγια των Νικολάι Γκόγκολ και Γκυ Ντε Μωπασάν, από τις εκδόσεις Ηλέκτρα (2008). Αυτό το διήγημα μεταφέρθηκε τώρα στο θέατρο σε σκηνοθεσία Αυγουστίνου Ρεμούνδου και σ’ αυτό το θεατρικό, πια, έγραψε μουσική ο Χρήστος Παππάς.

Βασικά έχουμε να κάνουμε μ’ ένα soundtrack επτά τραγουδιών, σε αγγλικούς στίχους Δημήτρη Ζούγου (τέσσερα tracks), ενώ μελοποιούνται και τρία ποιήματα των Emily Dickinson (2) και Edgar Allan Poe (1), που υποτίθεται –κι έτσι θα είναι– πως ταιριάζουν με το ύφος, που έχουν δώσει στο θεατρικό οι συντελεστές τους.

Και τα επτά τραγούδια είναι πολύ ωραία. Ο Παππάς ξέρει να χρησιμοποιεί εκείνα τα στοιχεία του βρετανικού eighties rock –του new wave να πούμε, του dark wave, της τραγουδοποιίας των Robert Smith, Martin Gore, Morrisey κ.ά.– δημιουργώντας «σωστές» βάσεις για τα τραγούδια του και το ίδιο «σωστές» αναπτύξεις.

Δεν έχω να πω κάτι περισσότερο για ένα CD, για το οποίο δεν γνωρίζω πώς μπορεί να κολλάει (η μουσική του) με τις θεατρικές προσαρμογές εκείνων των παλαιών κειμένων, και που, σε κάθε περίπτωση, μπορεί να ακουστεί εντελώς ανεξάρτητα (και κυρίως ευχάριστα) από την όποια σκηνική λειτουργικότητά του.