ΚΩΣΤΑΣ ΦΑΛΚΩΝΗΣ λόγω ψυχής

Παλιά ιστορία… Μερικά τραγούδια δεν μου κάθονται καλά από την πρώτη στιγμή που θα τ’ ακούσω, καθώς για κάποιον ανεξήγητο, σε πρώτη φάση, λόγο τα παίρνω με στραβό μάτι. Ένα τέτοιο ήταν το «Χαμοπούλια», των Κώστα Φαλκώνη / Χρίστου Γ. Παπαδόπουλου, που τραγουδούσε στα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του ’90 ο Δημήτρης Μπάσης. Το τραγούδι ακουγόταν παντού, αφού ήταν αυτό που λέμε «επιτυχία» και άρα κάποιος που δεν το γούσταρε από την αρχή είχε ακόμη περισσότερους λόγους, ώστε να το βάλει δια παντός στην άκρη. Ευτυχώς, στο «Λόγω Ψυχής» [MINOS EMI / Universal / αυλός], ένα προσωπικό CD του Κώστα Φαλκώνη σε στίχους Χρίστου Γ. Παπαδόπουλου, δεν υπάρχει τέτοιο τραγούδι –που να μου τη σπάει από την πρώτη φορά– απεναντίας υπάρχουν οκτώ σημερινά εντεχνολαϊκά, και κάπως-ροκ, τραγούδια στην εκφορά τους, σαν κι εκείνα (ή και καλύτερα) που έλεγαν πριν χρόνια (στα τέλη του ’90 και στις αρχές των 00s) ο Γιάννης Κότσιρας ή η Μελίνα Κανά.

Υπό αυτή την έννοια, ίσως, να είναι κάπως παλιομοδίτικα τα τραγούδια των Φαλκώνη / Παπαδόπουλου, αλλά η λέξη αυτή (το «παλιομοδίτικα») δεν μπορεί να είναι ένας χαρακτηρισμός με προκαθορισμένη αρνητική χροιά. Ναι, τα κομμάτια του «Λόγω Ψυχής» μπορεί να μην καινοτομούν κάπου, μπορεί να σου δημιουργούν την εντύπωση, καθώς κυλάει το άλμπουμ, πως κάπου μπορεί και να τα έχεις ξανακούσει (είναι οικείοι οι ρυθμοί, οι μελωδίες, τα λόγια θέλω να πω), όμως δεν πρόκειται για ’κείνο το είδος των τραγουδιών, που θα τα αποκαλούσαμε «αδιάφορα».

Και «Το χρέος», και ο «Φονιάς καιρός» (τραγουδάει και ο Μπάσης, εδώ, μαζί με τον Φαλκώνη), και το «Είμαι γυναίκα» (τραγουδά η Ερωφίλη), και το «Χωρίς αγάπη τίποτα», και το «Αληθινά στο λέω», και το έσχατο «Τα παραμύθια της καρδιάς» (ίσως το ωραιότερο του άλμπουμ) είναι κομμάτια που τ’ ακούς με άνεση – αν και πιο πολύ σαν απότοκα μιας λίγο παλιότερης εποχής. Το είπαμε όμως… No problem.