SATOKO FUJII το πρώτο από τα δώδεκα είναι σόλο

Αυτή τη χρονιά, το 2018, η ιαπωνίδα πιανίστρια, συνθέτρια και αυτοσχεδιάστρια Satoko Fujii γίνεται 60 ετών… ένα γεγονός που σκοπεύει να το γιορτάσει με την κυκλοφορία δώδεκα άλμπουμ της! Δεν είναι πάντως και τόσο περίεργο για την Fujii. Η δισκογραφία της είναι ήδη τεράστια, καθώς υπάρχουν χρονιές που έχει κυκλοφορήσει εφτά και οκτώ άλμπουμ, ενώ πέρυσι (2017) κυκλοφόρησε… μόλις έξι. Συνεπώς η δωδεκάδα, γι’ αυτήν την πολυπράγμονα μουσικό, είναι κάτι εφικτό, είναι κάτι που μπορεί να το κάνει – αν αναλογιστούμε τα ενεργά projects της, στα οποία συμμετέχει.

Το πρώτο λοιπόν απ’ αυτά τα CD είναι το “Solo” [Libra Records], που όπως μαρτυρά και ο τίτλος του αφορά σε μιαν ολοδική της παράσταση στο Cultural Hall της Yawatahama, μια πόλη στη νοτιοδυτική Ιαπωνία, την 9η Ιουλίου 2017.

Ο άνθρωπος, που βρέθηκε πίσω από τη συγκεκριμένη παράσταση, ο Mitsuru Itani, αντιμετώπισε ορισμένα ζητήματα, όπως διαβάζουμε στο ένθετο, που σχετίζονταν με τη φύση της μουσικής τής Fujii (τον τρόπο παιξίματός της, τους ανθρώπους που θα πήγαιναν να την παρακολουθήσουν κ.λπ.). Τα ζητήματα αυτά, κατά τον Itani, συνοψίζονται στα εξής τρία ερωτήματα: α. Πώς θα έπρεπε να διαμορφωθεί ένα δελτίο Τύπου, που θα «ανάγκαζε» κάποιους να έλθουν στη συναυλία; β. Πώς θα μπορούσε να φτάσει κάποιος σε μιαν αριθμητική εκτίμηση εκείνων που θα ήθελαν να παρακολουθήσουν το συγκεκριμένο live; και γ. Θα έδιναν την άδεια οι υπεύθυνοι της αίθουσας συναυλιών, για να έπαιζε η Fujii το πιάνο (και) «από μέσα»; 

Αν πούμε πως η… αίθουσα έδωσε το ok για παίξιμο (και) «από μέσα», το πιο απροσδόκητο ήταν, μάλλον, το δεύτερο ερώτημα. Ο Itani ρώτησε, και κάποιοι που ήξεραν καλά τα πράγματα της περιοχής τού μίλησαν για… 200 άτομα (150 να πληρώσουν και 50 με «προσκλήσεις»). Τελικώς, για μιαν αίθουσα των 800 ατόμων, αποφασίστηκε πως, για την καλύτερη ηχητική απόδοση/μετάδοση τού πιανιστικού ήχου, το ανώτατο όριο δεν θα έπρεπε να ξεπερνά τα 300 άτομα… όπερ και εγένετο. (Όλα τα σκέφτονται και τα υπολογίζουν οι Ιάπωνες – τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη του).

Σόλο, λοιπόν, από μια καλλιτέχνιδα που έχει ηχογραφήσει εκτενώς και μόνη της απέναντι σ’ ένα πιάνο, και που εδώ, βοηθούμενη από την αίθουσα, πραγματικά μεγαλουργεί. 

Κατ’ αρχάς σ’ ένα πρώτο (ηχητικό) επίπεδο, καθώς εδώ ακούμε μιαν απίστευτα «γεμάτη» εγγραφή, με διαύγεια αναφοράς, ακόμη και στις πραγματικά δύσκολες αποτυπώσεις (είτε σ’ εκείνες τις περιπτώσεις των κεραυνοβόλων clusters είτε στις άλλες του παρατεταμένου ήχου, που μοιάζει με delay, όπως στο “Geradeaus”). Γενικώς, κάθε track εδώ είναι και μια ξεχωριστή εμπειρία, τόσο ηχητική όσο και αισθητική, καθώς η Fujii αποδεικνύεται κυρίαρχη σε όλα τα επιμέρους θέματα. Και ως αυτοσχεδιάστρια, με φανταστικά αποτελέσματα σε tracks όπως το “Ninepin”, που αποτελεί από μόνο του έναν ολόκληρο «κόσμο», μέσα στον οποίον συνυπάρχουν παράδοση (ιαπωνική) και πρωτοπορία, και ως συνθέτρια/μελωδός και ως διασκευάστρια (στη μοναδική version του CD, το “Moonlight” του Jimmy Giuffre).

Τι άλλο να πει κανείς για μια μουσικό με συνεχή, αστείρευτη και πάντα σημαντική παραγωγή; (Αν και θα ’χουμε πολλά να πούμε και στους επόμενους μήνες).

Επαφή: www.satokofujii.com