BLUES REVIVAL 48: VICTORIA SPIVEY (1906-1976)

Η περίπτωση της μεγάλης τραγουδίστριας του «κλασικού blues» Victoria Spivey έχει τη δική της ιδιαιτερότητα, όσον αφορά στην ένταξή της στην εποχή του blues revival, στα χρόνια του ’60.

Κατ’ αρχάς την Victoria Spivey δεν την ανακάλυψε κανείς. Έπειτα υπήρξε η μοναδική ιδιοκτήτρια εταιρείας και παραγωγός της εποχής, απαθανατίζοντας στην Spivey Records, την οποίαν ίδρυσε μαζί με τον μάνατζέρ της Leonard Kunstadt στις αρχές των sixties, μεγάλες στιγμές του blues revival (ζωντανές ή ζωντανές στο στούντιο).

Γεννημένη στο Houston το 1906, η Spivey μπαίνει για πρώτη φορά στις εγγραφές το 1925, σε ηλικία μόλις 19 ετών. Κάτι το ταλέντο της στο τραγούδι, κάτι η ευχέρειά της στο να συνθέτει και να γράφει στίχους δίχως να «μασάει» τα λόγια της, κάτι η εξωτερική ομορφιά και το παράστημά της, όλα αυτά λειτούργησαν τοιουτοτρόπως ώστε πολύ σύντομα η νεαρή Victoria να εξελιχθεί σ’ ένα είδος… ντίβας. Έκανε επιτυχίες η Spivey στα χρόνια του ’20 αφήνοντας περήφανα τραγούδια (“Black snake blues”, “Dope head blues” κ.ά.), έπαιξε και στον κινηματογράφο (στην ταινία Hallelujah του King Vidor), για να την παρασύρει όμως κι εκείνη η «κρίση» του ’29, βγάζοντας την προσωρινά από το παιγνίδι. Προσωρινά, όμως, γιατί το 1931 η Victoria Spivey θα ηχογραφήσει και πάλι, όπως και τη διετία 1936-37, έχοντας σε backing ρόλους μέγιστα ονόματα του blues και της jazz, σαν τους Lonnie Johnson, Tampa Red, Louis Armstrong, King Oliver, Red Allen κ.ά., καθώς η εκτίμηση προς το πρόσωπό της, στο σχετικό κύκλωμα, ήταν πάντα υψηλή. Παρά ταύτα από τότε και μέχρι τις αρχές του ’60 ελάχιστοι θ’ ακούσουν κάτι ιδιαίτερο για ’κείνη…

Victoria Spivey και Bob Dylan / από το βιβλίο "Bob Dylan, an intimate biography" του Anthony Scaduto

Στις 13 Ιουλίου 1961 η Victoria Spivey, μαζί με τον Lonnie Johnson, μπαίνει και πάλι στο στούντιο και υπό την τεχνική καθοδήγηση του Rudy Van Gelder ηχογραφεί το “Idle Hours” για την Prestige / Bluesville. Ήταν ένα αποκαλυπτικό comeback δύο μεγάλων πρωταγωνιστών του blues, έτσι τουλάχιστον όπως μας παρουσιάζονται στα “Long time blues” και “Idle hours” –και τα δύο συντεθειμένα από την Miss Spivey–, τραγούδια που ανήκουν μεταξύ των ωραιότερων του blues revival. Το κεφάλαιο “Prestige” θα κλείσει με δύο ακόμη άλμπουμ, το “Songs We Taught Your Mother”, μαζί με τις Alberta Hunter και Lucille Hegamin και βεβαίως το “Woman Blues!”, το προσωπικό άλμπουμ της (πάλι όμως με τη συμμετοχή του Lonnie Johnson) με τα σπουδαία τραγούδια “Christmas without Santa Claus”και “I’m a red hot mama”.

Η εταιρεία της Victoria Spivey, η Spivey Records, λογικώς πρέπει να παίρνει μπροστά προς το 1962. Επρόκειτο για μία εταιρεία χαμηλού budget, με θαυμάσια χειροποίητα εξώφυλλα κάποιας συγκεκριμένης αισθητικής και με βινύλια σχετικώς καλής εγγραφής. Ανάμεσα, μάλιστα, στα πρώτα νούμερά της ήταν και το “Victoria and her Blues”, το πρώτο άλμπουμ τής Spivey στη δική της πλέον ετικέτα. Σε σχήμα τρίο –ο Eddie Barefield ήταν στο άλτο και το κλαρινέτο και ο Pat Wilson στα ντραμς– η Victoria Spivey αποδίδει δικές της όπως σχεδόν πάντα συνθέσεις, τραγουδώντας παίζοντας πιάνο και όργανο. Ανάμεσά τους κι ένα θέμα για τον φίλο της Buddy Tate (σπουδαίος τενορίστας του swing), το “So long Buddy”, με τον οποίον εγκαινίασε μάλιστα και το label (“Buddy Tate Invites you ‘to Dig’ A Basket of Blues”).

Οπωσδήποτε ένα από τα πιο ιστορικά LP, με το οποίο συνέδεσε το όνομά της η Victoria Spivey, ήταν και το “Three Kings and the Queen”, ένα άλμπουμ στο οποίο συμμετείχε ο νεαρός και άγνωστος ακόμη τότε Bob Dylan (ηχογράφηση από τον Μάρτιο του 1962)! Θ’ ακολουθήσουν πολλές εμφανίσεις της στη σκηνή και τη δισκογραφία, αποκτώντας με τα χρόνια η σημαντικότατη αυτή blueswoman ακόμη πιο μεγάλη αίγλη, αν και περισσότερο σ’ ένα υπόγειο κύκλωμα. Δεν ήταν τυχαία, εξάλλου, η εμφάνισή της στο Ann Arbor Blues and Jazz Festival, το 1973, εκεί όπου έπαιξε μαζί με τον Roosevelt Sykes.

Η Victoria Spivey θα πεθάνει το 1976 στη Νέα Υόρκη, στα 70 χρόνια της – αν και η εταιρεία της θα διατηρηθεί για κάμποσα ακόμη χρόνια μετά το θάνατό της (μέχρι το 1985-86).

Δισκογραφία (επιλογή) 

1. Idle Hours – Prestige / Bluesville BVLP 1044 – 1962 (rec. 13/7/1961) (ως Lonnie Johnson with Victoria Spivey) 

2. Songs We Taught your Mother  - Prestige / Bluesville BVLP 1052 – 1962 (ως Alberta Hunter / Lucille Hegamin / Victoria Spivey) 

3. Woman Blues! – Prestige / Bluesville BVLP 1054 – 1962 (ως Victoria Spivey with Lonnie Johnson) 

4. Victoria and her Blues – Spivey LP 1002 – 196? (rec. 12/2/1962) 

5. Three Kings and the Queen – Spivey LP 1004 – 196? (ως Roosevelt Sykes / Big Joe Williams / Lonnie Johnson / Victoria Spivey) 

6. Queen and her Knights – Spivey LP 1006 – 1965 

7. Kings and the Queen Volume Two – Spivey LP 1014 – 1970 (ως Big Joe Williams / Memphis Slim / Lonnie Johnson / Victoria Spivey) 

8. Victoria Spivey and her “Danny Boy” Danny Russo – Spivey LP 1023 – 1980 

9. Victoria and her Blues (Volume Two) – Spivey LP 1030 – 198?