ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 110

22/7/2018 
Από συνέντευξη του Μάνου Ελευθερίου:

>>Ποιητής, μυθιστοριογράφος, στιχουργός, ερευνητής. Ποια από τις ιδιότητές σας σάς έχει προσφέρει μεγαλύτερες συγκινήσεις;
Η έρευνα που κάνω. Αυτό το ψάξιμο σε εφημερίδες, σε περιοδικά, σε αρχεία έχει μια μαγεία.<<

22/7/2018

Πέθανε ο Μάνος Ελευθερίου. Τι τραγούδι να βάλεις για κατευόδιο; Ο άνθρωπος είχε γράψει απίστευτα πράγματα, που τους άξιζε και έγιναν (από τους συνθέτες και τους ερμηνευτές που συνεργάστηκε) πολύ μεγάλα τραγούδια.
Η Ιστορία μοιάζει ελάχιστη, για να τα χωρέσει όλα...

19/7/2018

ΛΑΪΚΟ ΣΙΝΕ-ΔΟΚΙΜΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ
Αληθινό λαϊκό σινεμά επιπέδου δεν υπάρχει στην Ελλάδα (κάποιες λίγες εξαιρέσεις μόνο). Δεν υπάρχει λαϊκό σινεμά, για να γίνω πιο συγκεκριμένος, όπως υπήρξε στην Ιταλία – σινεμά φτιαγμένο από σκηνοθέτες διαβασμένους, που να μπορούν να δουν την ολότητα των πραγμάτων και βασικά των σχέσεων με τρόπο γόνιμο και υψηλό.
Την εποχή που μεγαλουργούσε στην Ιταλία το λαϊκό σινεμά του Ντίνο Ρίζι, του Μάουρο Μπολονίνι, του Λουκίνο Βισκόντι, ακόμη και του Φελίνι (και αναφέρομαι βασικά στις δεκαετίες του ’50 και του ’60), εδώ είχαμε τον συμπαθητικό, για τα ελληνικά δεδομένα, κινηματογράφο του Τζαβέλλα, του Σακελλάριου και του Τσιφόρου, στα φίφτις, και της δακρύβρεχτης, με μιαν αίσθηση πρόχειρης λούμπεν αποτύπωσης, ΚΛΑΚ FILMS στα σίξτις (μερικές ταινίες της δεν είναι πάντως τόσο κακές). Δυστυχώς, δεν μάθαμε από τους Ιταλούς – οι ταινίες των οποίων προβάλλονταν, τότε, και στη χώρα μας.

Το λέω, γιατί είδα τις προάλλες (σε θερινό) το φοβερό Un Amore a Roma του Ντίνο Ρίζι από το 1960. Τι ταινία! Τι εκπληκτική ταινία, για τον έρωτα!
Ένας διανοούμενος, ωραίος άντρας (Peter Baldwin), που γράφει σε εφημερίδες κείμενα για τη λογοτεχνία, έχει τον τρόπο να κατακτά τις γυναίκες. Μια σχέση του τελειώνει (παίζει η θεά Elsa Martinelli), με δική του υπαιτιότητα (παρότι η μη-σχέση μπλέκει συνέχεια μεσ’ στα πόδια του), μια νέα αρχίζει με μια σταρλετίτσα του σινεμά (έξοχη η Mylène Demongeot), ένα λαϊκό κορίτσι με αγνά αισθήματα, που τα μοιράζει όμως από ’δω κι από ’κει (όχι αριβίστρια, αλλά ίσως λίγο χαζούλα), ενώ κάπου παρεμβάλλεται και μια τρίτη (σχέση), με μιαν αστή, cool, με φοβερό τύπο, αλλά σχεδόν κενή (παίζει η Maria Perschy – τι γυναίκες!), που οδεύει μάλιστα και προς γάμο. Ο Μαρτσέλο θα αποφύγει το σκόπελο της παντρειάς, γιατί εκείνο που τελικά θα εκτιμήσει θα είναι η σχέση του μ’ έναν αληθινό άνθρωπο (τη νεαρή ηθοποιό), που δεν μπορεί ούτε ψέμματα να πει για να καλύψει τα διάφορα περιστασιακά φλερτ της (που την οδηγούν στα κρεβάτια των εραστών της) και που τον αγαπάει, βαθιά και αληθινά. Το μόνο που έχει να κάνει ο Μαρτσέλο, για να γίνει ένας μικρός θεός, είναι να ξεπεράσει τις δικές του ενοχές, τα δικά του εγώ…
Δεν θα σας πω αν το κατάφερε…

19/7/2018

Moυ γράφει το facebook…
>>Όταν μπλοκάρετε κάποιον, σημαίνει ότι δεν είστε πλέον φίλοι στο Facebook και δεν μπορείτε να δείτε ο ένας τις δημοσιεύσεις του άλλου. Μην ανησυχείτε. Δεν ενημερώνουμε τους χρήστες που μπλοκάρονται.<<
Δεν ανησυχώ καθόλου – αυτό δα μας έλειπε. Εγώ όποιους μπλοκάρω –γιατί έρχονται κάποιοι και γράφουν μαλακίες στα ποστ μου– τους μπλοκάρω πάντα εν γνώσει τους. Τους παρέχω δε και μερικά δευτερόλεπτα για να το συνειδητοποιήσουν…

19/7/2018 

Επειδή όλοι γράφουν για τον Μαγιακόφσκι σήμερα. 

Ο Μαγιακόφσκι ήταν σοβιετικός ποιητής, όχι... Ρώσος. Για να ξέρουμε και τι λέμε δηλαδή. Ακόμη και η wiki τον αναφέρει ως "Russian Soviet poet", εν αντιθέσει με τα... κυρίαρχα ελληνικά μμε που απαλείφουν το "Σοβιετικός", γιατί... τους ενοχλεί στο μάτι.

19/7/2018

Εντάξει, είπαμε να γράφουμε για κανα πεθαμένο καλλιτέχνη που πεθαίνει… τώρα, αλλά να γράφουμε κάθε μέρα για τους προ 20ετίας και 30ετίας πεθαμένους, με αφορμή την ημερομηνία του θανάτου τους, είναι ανώφελο – για να μην πω ότι είναι μαλακία. Η φαιδρότητα αγγίζει το απόλυτο βεβαίως, όταν κάποιοι αναφέρονται σε πεθαμένους εδώ και 500 χρόνια (το έχω δει για το Μιχαήλ Άγγελο, Φλεβάρη μήνα, στα «σαν σήμερα» και έβαλα τα γέλια).
Λοιπόν, ένα κομμάτι από… ζωντανόν. Έναν τύπο, που πήρε την jazz από τη σκληρή ηλεκτρική περίοδο του Miles (τύπου “Agharta” κ.λπ.) και την πήγε κάπου πιο πέρα, έως πολύ πιο πέρα. Έχει περάσει κάπως σε δεύτερο πλάνο η μεγάλη δουλειά του Τoshinori Kondo με τους IMA και αυτό είναι ανεπίτρεπτο… 
https://www.youtube.com/watch?v=4i-rZOk10Ps