HEATHEN NATIVES τρεις διανομές μιας ελληνικής εταιρείας με πλούσιο κατάλογο για όλα τα γούστα

Η Heathen Natives υπάρχει από το 2012 έχοντας στον κατάλογό της δυνατά labels, που προβάλλον νέες soul, latin, funk, jazz, rock, soundtrack, world κ.λπ. παραγωγές ή ασχολούνται με το πιο απαιτητικό researching. Εντελώς ενδεικτικώς ν’ αναφέρουμε: Warp, Vampisoul, Thrill Jockey, Soundway, Sub Rosa, Sonorama, Mr Bongo, Erased Tapes, Finders Keepers, Habibi Funk, Daptone, Compost και λοιπά και λοιπά… Για τρεις από τις πιο πρόσφατες (διάβαζε μελλοντικές) διανομές τής εταιρείας γράφουμε τώρα…

GAYE SU AKYOL: İstikrarlı Hayal Hakikattir [Glitterbeat / DUNGANGA, 2018]

Είναι κάποιοι που παραλληλίζουν την Τουρκάλα (από την Κωνσταντινούπολη) Gaye Su Akyol με την Björk… και δεν ξέρω από τι ακριβώς κινούμενοι. Πάντως όχι λόγω της μουσικής της. Ίσως εξαιτίας τής εμφάνισής της. Επειδή είδα μερικές φωτογραφίες της στο δίκτυο το λέω, που παραπέμπουν κάπως στην «τρέλα» της Ισλανδής – σε κάποιες μάλιστα της ψιλομοιάζει κιόλας. Αν και περισσότερο η Akyol μοιάζει στη Monika… αλλά τέλος πάντων, αυτά δεν έχουν καθόλου σημασία. Σημασία έχει πως η Akyol είναι μια… Selda της εποχής μας. Αυτή είναι η σωστή αναλογία. Μια τραγουδοποιός, που επιχειρεί σ’ αυτό το κλασικό πεδίο πια του anadolu rock – να συνδυάσει δηλαδή ρυθμούς και μελωδίες της Ανατολίας (την αισθητική τους εννοώ, γιατί τα τραγούδια που λέει η Akyol δεν είναι παραδοσιακά) με το rock (διάφορα παρακλάδια του rock, από το οργανικό surf, το twang δηλαδή, μέχρι τις ψυχεδελικές προεκτάσεις του), το funk, το electro και το pop, εξερευνώντας… μυστικά περάσματα και προτείνοντας κάτι καινούριο.

Και στο “İstikrarlı Hayal Hakikattir”, που είναι το τρίτο άλμπουμ της (είχαν προηγηθεί το “Develerle Yaşıyorum” το 2014 και το “Hologram İmparatorluğu” το 2016) και που θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο, η Gaye Su Akyol επιμένει με δύναμη και πάθος βαθαίνοντας εκείνο που ξεκίνησε... κι εκεί επάνω κατορθώνει να κάνει την έκπληξη με μερικά έξοχα τραγούδια (“Meftunum sana”, “Bir yaralı kuştum”, “Halimiz itten beter”). Αλλά δεν είναι τα… κάποια καλά τραγούδια, εδώ, που πλαισιώνουν όλα τα υπόλοιπα. Το άλμπουμ είναι εξαιρετικό, με το ένα κομμάτι να είναι καλύτερο από το άλλο, απλώς κάποια tracks είναι ακόμη πιο... καταπληκτικά.

Μεγάλο ταλέντο το κορίτσι. Αξίζει πολλές ευκαιρίες!

CHILLY GONZALES: Solo Piano III [Gentle Threat, 2018]

Το πιο πρόσφατο άλμπουμ τού καναδού πιανίστα, που… ζει και εργάζεται στην Κολωνία, Chilly Gonzales έχει τίτλο “Solo Piano III” κι έρχεται ως συνέχεια του “Solo Piano II”, που είχε κυκλοφορήσει το 2012 και του… σκέτο “Solo Piano” από το 2004. Ο Καναδός είναι γνωστός και καταξιωμένος μουσικός, έχοντας πολύ καλή πρόσβαση σ’ ένα ακροατήριο που ενδιαφέρεται και για τη σύγχρονη (ορχηστρική) μουσική – εκείνη τέλος πάντων που εμπεριέχει μπαρόκ, κλασικές, ρομαντικές έως και new age αναφορές. Φυσικά, ο Gonzales δεν γράφει μόνο piano music, γράφει «τα πάντα» (ακόμη και hip-hop), αν και φρονώ πως ως πιανίστας αφήνει το πιο ισχυρό στίγμα του, παρά ως κάτι άλλο.

Στο “Solo Piano III” ο Gonzales ανατέμνει βασικά τον Μπαχ. Και άλλους βεβαίως του μπαρόκ και της κλασικής era – αλλά ο Μπαχ δεν παύει να είναι μια καθοριστική επιρροή. Το άκουσμα είναι απλό και όμορφο (κάπως σαν τα… κάλαντα), αφού ο Gonzales δεν είναι τυχαίος μουσικός, και μάλιστα, χωρίς να είναι βαθυστόχαστο (το άκουσμα), διαθέτει μιαν ονειρική και ταξιδιάρικη αύρα. Προφανώς, επειδή οι αναφορές του Καναδού δεν είναι λίγες και κυρίως δεν είναι περιχαρακωμένες από στυλιστικές αγκυλώσεις.

Εξάλλου, εξηγεί όλα τα ντεσού της υπόθεσης και ο ίδιος στο έσχατο bonus track (της promotional copy) “The secrets of solo piano III”, για να μας βγάλει, μάλλον, από τη δύσκολη θέση…

STELLA CHIWESHE: Kasahwa: Early Singles [Glitterbeat, 2018]

Η 72χρονη Stella Chiweshe (γεννημένη στην παλαιά Ροδεσία και νυν Ζιμπάμπουε) είναι ένας ζωντανός θρύλος για την παραδοσιακή μουσική της χώρα της. Τούτο ο υπόλοιπος κόσμος θα το αντιληφθεί περί μέσα της δεκαετίας του ’80, όταν η Chiweshe θ’ αρχίσει να περιοδεύει σε Ευρώπη και Αμερική, δίνοντας εγγραφές της για δυτικά labels. Θα εμφανισθεί φυσικά (και) σε διάφορα WOMADs, παίζοντας πάντα την mbira της (αυτό το παράξενο… φορητό thumb-πιάνο) και τραγουδώντας για κοινωνικά και άλλα θέματα. Δεν ήταν, όμως, πάντα, εύκολα τα πράγματα για την Chiweshe, ιδίως στη δεκαετία του ’70 (επί… Ροδεσίας ακόμη), όταν έπρεπε, ως μαύρη γυναίκα, που δεν ασχολείτο μάλιστα με κάποιο είδος δυτικής μουσικής, αλλά με τοπική παραδοσιακή, να διατρανώσει το ρόλο της, με τις ηχογραφήσεις της να τυπώνονται με δυσκολία στις 45 στροφές, μένοντας στην αφάνεια λόγω μηδαμινής προώθησης από την εταιρεία της (TEAL). Μια σειρά από τέτοια σπανιότατα δισκάκια που «κόπηκαν» ανάμεσα στα χρόνια 1974-1983 (λέμε για οκτώ tracks συνολικώς) μαζεύονται τώρα από την Glitterbeat, προκειμένου να κυκλοφορήσουν τον Σεπτέμβρη σε digital, CD και βινύλιο.

Το άκουσμα έχει φυσικά το χρώμα της εποχής (να μην ξεχνάμε πως μιλάμε για εγγραφές από μια αφρικανική χώρα με πολύ συγκεκριμένες υποδομές, πόσω μάλλον όταν θα έπρεπε να ηχογραφηθούν όργανα όπως η mbira) και την αξία του ντοκουμέντου. 

Επαφή: www.heathen-natives.gr