ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 128

10/11/2018

Υπάρχουν εκατοντάδες ή μάλλον χιλιάδες φολκ μπάντες, που εμφανίστηκαν στην Ευρώπη, στα σέβεντις, αλλά λίγες που να μπορούν να φθάσουν στην αξία των Νορβηγών Folque. Οι τύποι αυτοί είχαν ηχογραφήσει τέσσερα LP στη δεκαετία του ’70 (συνέχισαν και μετά), το ένα καλύτερο από το άλλο και όλα αριστουργήματα!

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, γιατί έχω τέσσερα νορβηγικά CD των Folque (όλα τυπωμένα στα 90s) και κανένα LP τους (δεν πειράζει, δεν στενοχωριέμαι καθόλου!).
Λέω για τα “Folque” (1974), “Kjempene På Dovrefjell” (1975), “Vardøger” (1977), καθώς και τη συλλογή “Stormkast” (1998), που περιέχει και ανέκδοτα.  

Τα αυθεντικά LP των Folque είναι πανάκριβα, από LP reissues υπάρχει μόνο μία εξ όσων είδα (εκείνη η πρόσφατη του πρώτου άλμπουμ τους), ενώ τα nineties-CD τους κατά μέσο όρο πιάνουνε το 20άρι. Μια χαρά – και άπειρες χαρές καθώς στρίβει το “Vardøger” στο player. 

10/11/2018

Η λαϊκή δεξιά είναι σίγουρα το ίδιο ακατάστατη με τη λαϊκή αριστερά, αλλά τούτη εδώ η clean cut δεξιά «τακτοποίηση» του… Χάρβαρντ και του Στάνφορντ, που προβάλλεται με το γελοιωδέστατο τρόπο του Μητσοτάκη, είναι ανέραστη και συντηρημένη με φορμόλη.

Κανένα σοβαρό άνθρωπο, που ανακατεύεται αληθινά με την κοινωνία, δεν μπορεί να προσελκύσει μία τέτοια εικόνα «τακτοποίησης» (σαν αυτή που φαντασιώνεται ο Μητσοτάκης), η οποία άρχεται από τις μαύρες μέρες της «ησυχίας», της «τάξης» και της «ασφάλειας».

9/11/2018

Πολύ δυνατό ολλανδικό ψυχεδελικό track, τελείως stoned (το βάζω στην κλάση των τραγουδιών των Βρετανών Attack). Μπήκε κάποια στιγμή στο Pebbles, το 3 (αλλά στο CD, όχι στο LP). Το 45άρι είναι άπιαστο. Πάει πάνω από 500άρικο... 

https://www.youtube.com/watch?v=kq_JcKk-VNE

8/11/2018

H τελευταία ξένη σειρά που είδα στην τηλεόραση πρέπει να είναι η Μάχη. 40+ χρόνια πριν.

8/11/2018

Δεν την ακούω μόνον από πιτσιρικάδες, που σε κάθε περίπτωση έχουν και μερικά ελαφρυντικά, αλλά και από μεγάλους, που τη λένε και τη γράφουν με γελοία έπαρση. Εννοώ τη φράση «Τι δεν καταλαβαίνεις;», την οποία όποτε την ακούω ή τη βλέπω γραμμένη μου ’ρχεται ν’ αρπάξω μια σανίδα και ν’ αρχίσω να κοκκινίζω κώλους…

8/11/2018

O Φίλης κατά βάση, και κατά βάθος, πρέπει να είναι ένθεος και μικρός να πήγαινε στο κατηχητικό, αλλιώς δεν εξηγείται αυτή η μόνιμη ευαισθησία του για τα θέματα, που αφορούν στους παπάδες και στις σχέσεις των παπάδων με την πολιτεία. Προσωπικά, δε, νομίζω πως δεν είναι ούτε αντικληρικαλιστής, ούτε τίποτα απ’ αυτά τα γελοία… κοσμοπολίτικα (κι ας του καταμαρτυρούν διάφοροι διάφορα). Απεναντίας, σαν λαϊκό παιδί που είναι, πρέπει να αγαπάει τον κλήρο και ιδίως τον μαχόμενο

8/11/2018

Χαϊδάρι, πάνω από τη λεωφόρο Καβάλας, τέλη ’89, χειμώνας, κάπου κοντά στα Χριστούγεννα, σκοτάδι-πίσσα, κρύο, πολύ κρύο, έχω μπερδευτεί σε κάτι κωλόστενα, αλλά ακούω από μακριά, αχνά, αυτό το τραγούδι, οι νότες σαν τα ψίχουλα στο δάσος, τις ακολουθώ και πέφτω στο φως… σε μια χαμοκέλα έξω από το ΚΕΔΒ, μπήκα μέσα, όλα κίτρινα, από κάτι λιγδιασμένους τοίχους, μέχρι τη ρετσίνα…

7/11/2018

Πήγα να πάρω χαρτί υγείας στο μπακάλικο, και μου είπε ο μπακάλης…μπράβο ρε φίλε που μου δίνεις δεκάρικο, γιατί όλοι έρχονται εδώ πέρα με 20άρια και 50άρια. Έχει λεφτά, του λέω, ο κόσμος… χαζογελώντας. Οπότε πετάγεται ένας από δίπλα, που δεν είχε τι να κάνει και κουβέντιαζε με τον μπακάλη και μου λέει… ξέρεις αυτό, το να έχουν όλοι 20άρια και 50άρια, δεν είναι καλό, δείχνει πως η κρίση είναι ακόμη βαθιά. Γιατί, του λέω, από πού κι ως πού, πώς συνδέεται αυτό με την κρίση; Δεν ξέρω… μου λέει. Το άκουσα το πρωί στην τηλεόραση, το είπε κάποιος, έδωσε και εξήγηση, αλλά χτύπησε τότε το τηλέφωνο και δεν την άκουσα καλά. Τι να σου πω… του λέω, εγώ πάντως δεν ξέρω πώς συνδέεται, ρώτα τον επόμενο. Έχω ρωτήσει τέσσερις-πέντε εδώ πέρα… μου λέει, αλλά κανείς δεν μπορεί να δώσει μιαν απάντηση. Μην το βάζεις κάτω… του λέω, αλλά θα το σκεφτώ κι εγώ, και άμα βρω κάτι θα ξαναπεράσω να σου πω.
Όντως ξαναπέρασα, επειδή κάτι σκέφτηκα εν τω μεταξύ, αλλά είχε φύγει… 

7/11/2018

Το ακούγαμε μικροί. Κρύβει τον Morrison και τους Doors αυτό το τραγούδι. Τραγουδάρα δηλαδή...

6/11/2018

Η διασπορά των fake news είναι απίστευτη.
Ακόμη και άνθρωποι σοβαροί, που γράφουν με γνώσεις και με επιχειρήματα και που έχουν βγάλει το ίδιο σοβαρά βιβλία, γίνονται διαβιβαστές ψευτοειδήσεων και ψευτοντοκουμέντων.
Ή πρέπει να σταματήσουμε το διάβασμα στο ίντερνετ και να μείνουμε στα βιβλιαράκια μας (που τα λένε καλύτερα σε κάθε περίπτωση, επειδή το να γράφεις ψέματα στο χαρτί κοστίζει ποικιλοτρόπως – αυτός είναι ο πιο σοβαρός λόγος) ή θα πρέπει διαβάζοντας μια παράγραφο να τη διπλο-τριπλο-τσεκάρουμε και μετά ξανά-μανά – κάτι ασύμφορο από πάσης πλευράς (όταν θα πρέπει να γίνεται συνεχώς). Η τρίτη λύση, το να διαβάζουμε σαν... υπνωτισμένοι είναι σίγουρα η επικινδυνότερη όλων. Καλύτερα να πάμε να παίξουμε λίγο μπάσκετ ή να ρίχνουμε βελάκια στον τοίχο.
Ντοκουμέντα που αλλοιώνονται και παραπλανούν καλόπιστους ερευνητές, απόψεις που μπαίνουν σε στόματα (πεθαμένων) και που δεν έχουν ειπωθεί ποτέ, ακόμη και ψευτοβιβλία κατεβάζονται από τα ψευτοράφια, για να πείσουν για το ένα ή το άλλο.
Σήμερα έγινα μάρτυς ενός τέτοιου fake, αλλά επειδή εκτιμώ τον γραφιά που την πάτησε, δεν θα το κοινοποιήσω. Μάλιστα, δεν άφησα ούτε σχόλιο κάτω από το δημοσίευμά του. Πάλι από σεβασμό, αλλά και γιατί είναι μάταιος κόπος να προσπαθείς να πας κόντρα σε όλη αυτή τη λαίλαπα – να τα βάλεις με το τέρας.
Ένα κεφάλι κόβεις, χίλια βγαίνουν. Γ@μησέ τα…