Ένα τυπικό (με τη δημιουργική έννοια) organ trio έχουμε και απολαμβάνουμε
εδώ, στο “Equal Time”
[Capri
Records, 2019. Ένα
τρίο, το οποίο αποτελούν η Akiko Tsuruga hammond B3, ο
ντράμερ Jeff Hamilton
και ο κιθαρίστας Graham Dechter.
Η Tsuruga, που είναι γεννημένη στην Οζάκα της Ιαπωνίας, αλλά ζει και εργάζεται από καιρό στην Αμερική, δεν είναι κάποια «χθεσινή». Βρίσκεται στη σκηνή και στη δισκογραφία πάνω από 15 χρόνια, έχοντας ηχογραφήσει διάφορα αξιοσημείωτα άλμπουμ, ενώ έχει και τα «καλά λόγια» διαφόρων masters του είδους (σε σχέση πάντα με το συνθετικό ταλέντο και το παίξιμό της), όπως του Dr. Lonnie Smith. Οπότε… εγγύηση. Δίπλα της, τώρα, συναντάμε δύο άσσους μουσικούς, μιας και ο Hamilton είναι ασυζητητί ένας τέτοιος, καθώς ρολάρει από το 1975 (ντράμερ στην μπάντα της Diana Krall για χρόνια κ.λπ. – υπάρχουν διάφορες κριτικές στο blog, για τις εγγραφές με το τρίο του και όχι μόνο), όπως άσσος είναι και ο Dechter (κι αυτός με καλή δισκογραφία –reviews και στο δισκορυχείον– συνεργάτης και του Hamilton ανάμεσα σε άλλους).
Η Tsuruga, που είναι γεννημένη στην Οζάκα της Ιαπωνίας, αλλά ζει και εργάζεται από καιρό στην Αμερική, δεν είναι κάποια «χθεσινή». Βρίσκεται στη σκηνή και στη δισκογραφία πάνω από 15 χρόνια, έχοντας ηχογραφήσει διάφορα αξιοσημείωτα άλμπουμ, ενώ έχει και τα «καλά λόγια» διαφόρων masters του είδους (σε σχέση πάντα με το συνθετικό ταλέντο και το παίξιμό της), όπως του Dr. Lonnie Smith. Οπότε… εγγύηση. Δίπλα της, τώρα, συναντάμε δύο άσσους μουσικούς, μιας και ο Hamilton είναι ασυζητητί ένας τέτοιος, καθώς ρολάρει από το 1975 (ντράμερ στην μπάντα της Diana Krall για χρόνια κ.λπ. – υπάρχουν διάφορες κριτικές στο blog, για τις εγγραφές με το τρίο του και όχι μόνο), όπως άσσος είναι και ο Dechter (κι αυτός με καλή δισκογραφία –reviews και στο δισκορυχείον– συνεργάτης και του Hamilton ανάμεσα σε άλλους).
Στο “Equal Time”
καταγράφονται οκτώ tracks,
μέσης διάρκειας (εξάλεπτα, επτάλεπτα), τα οποία υποστηρίζονται άψογα από το
τρίο. Λέμε λοιπόν για τέσσερα πρωτότυπα (τρία της Akiko, ένα του Dechter) και τέσσερις versions (ένας… Hank Mobley, ένας Coltrane και δύο στάνταρντ).
Το σχήμα γκρουβάρει με όρεξη. Υπάρχει δύναμη και ταχύτητα, αλλά και χαμηλοί τόνοι, λυρισμός κ.λπ. (όπως στο “Lion’s gate” της Akiko), έτσι κάπως σαν… διάλειμμα από το υπερ-εντατικό κλίμα που δημιουργείται. Στη βάση, δηλαδή, το “Equal Time” είναι… έντονα χορευτικό. Με το κλασικό soul-jazz κλίμα να κυριαρχεί και με κομμάτια σαν τα “Mag’s groove” και “Osaka samba” (και αυτά της Akiko) να υπογραμμίζουν και τη δουλειά που έχει γίνει στο εκτελεστικό επίπεδο, αλλά και την αληθινή αξία των συνθέσεων αυτών καθ’ αυτών.
Το σχήμα γκρουβάρει με όρεξη. Υπάρχει δύναμη και ταχύτητα, αλλά και χαμηλοί τόνοι, λυρισμός κ.λπ. (όπως στο “Lion’s gate” της Akiko), έτσι κάπως σαν… διάλειμμα από το υπερ-εντατικό κλίμα που δημιουργείται. Στη βάση, δηλαδή, το “Equal Time” είναι… έντονα χορευτικό. Με το κλασικό soul-jazz κλίμα να κυριαρχεί και με κομμάτια σαν τα “Mag’s groove” και “Osaka samba” (και αυτά της Akiko) να υπογραμμίζουν και τη δουλειά που έχει γίνει στο εκτελεστικό επίπεδο, αλλά και την αληθινή αξία των συνθέσεων αυτών καθ’ αυτών.
Το υψηλό γούστο του ακούσματος πάει παράλληλα με το feel good κλίμα, σ’ ένα CD που κυλάει δίχως να το
καταλάβεις.
Επαφή: www.caprirecords.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου