ACT MUSIC + VISION νέες κυκλοφορίες Ι

IIRO RANTALA / ERNIE WATTS / CHARENEE WADE / ANGELIKA NIESCIER / DAN BERGLUND / ANTON EGER: Pannonica, Jazz at Berlin Philharmonic IX [ACT Music + Vision, 2019]

Στη σειρά της ACT “Jazz at Berlin Philharmonic” έχουμε αναφερθεί κι άλλες φορές στο παρελθόν (Leszek Możdżer / Iiro Rantala / Michael Wollny, Stefano Bollani Trio…), κάτι που θα επαναλάβουμε και τώρα με νεότερη, βεβαίως, αφορμή. Αυτή τη φορά έξι μουσικοί, ο πιανίστας Iiro Rantala, ο κοντραμπασίστας Dan Berglund, ο ντράμερ Anton Eger, η άλτο σαξοφωνίστρια Angelika Niescier, ο τενόρο σαξοφωνίστας Ernie Watts και η τραγουδίστρια Charenée Wade συνασπίστηκαν (ζωντανά) στην Berlin Philharmonie (6 Φεβρουαρίου 2019) προκειμένου να τιμήσουν ένα ιστορικό πρόσωπο, που περιέπλευσε την jazz, την βαρόνη Pannonica “Nica” Koenigswarter (1913-1988) της δυναστείας των Rothschild, φύλακα-άγγελο βασικά του Thelonious Monk.

Όχι περίεργο λοιπόν το γεγονός πως από τα εφτά tracks, που καταγράφονται εδώ, τα τέσσερα αποτελούν συνθέσεις του Monk [“’Round midnight”, “Boliviar blues”, “Little Butterfly (Pannonica)”, “Get it straight”], ενώ τα υπόλοιπα τρία είναι το “Poor Butterfly”από το ρεπερτόριο του Sonny Rollins (το κομμάτι δεν γράφτηκε για την Pannonica, καθότι είναι του 1916, αλλά ο Rollins εκείνη είχε κατά νου, όταν το ηχογραφούσε το 1957), το κλασικό “Nica’s dream” του Horace Silver (όπου Nica διάβαζε Pannonica) και το “Celia” του Bud Powell (στενός φίλος του Thelonious Monk).

Η μπάντα είναι εξαιρετική –δεν χρειάζεται να το πούμε αυτό, καθώς «φαίνεται» και από τα ονόματα των καλλιτεχνών που την απαρτίζουν– και η αποθέωση που συμβαίνει, κάθε φορά που τελειώνει ένα κομμάτι και πριν αρχίσει το επόμενο, είναι αποδεικτική της αξίας της εγγραφής και βεβαίως των αποδόσεων. Ωραία φωνή η Wade υποστηρίζει με άνεση τα τρία τραγούδια του σετ [“’Round midnight”,“Little Butterfly (Pannonica)”, “Get it straight”], ενώ και στα ορχηστρικά tracks το παίξιμο είναι εξ ίσου εντυπωσιακό, με κομμάτια σαν το “Nica’s dream” (τι μελωδία!) να ξεσηκώνουν.

Bop και hard bop σε μεγάλες και ισχυρού δυναμικού δόσεις, από ένα σούπερ γκρουπ, που και τιμά (τη βαρόνη της jazz) και το χαίρεται.

SERENA FISSEAU / VINCENT PEIRANI: So Quiet [ACT Music + Vision, 2019]

Η Serena Fisseau είναι τραγουδίστρια, γαλλίδα τραγουδίστρια, αλλά με ινδονησιανή καταγωγή (αν και αυτό το τελευταίο δεν σχετίζεται, κατ’ ουδένα τρόπο, με ό,τι εδώ παρουσιάζει). Τραγουδίστρια της jazz βασικά, αλλά και άλλων πιο ποπ σκοπών, που διαθέτει, όμως, εξαιρετική φωνή – mezzo φωνή, με άψογη άρθρωση, με φυσικό βάθος, με δύναμη, με τεχνική, με όλα. Δίπλα της, δίπλα στην Fisseau, στέκεται ένας εξ ίσου σημαντικός μουσικός, με συνεχείς παρουσίες τα τελευταία χρόνια (στην ACT βασικά), ο ακορντεoνίστας Vincent Peirani (ο οποίος, εκτός από το κλασικό ακορντεόν, χειρίζεται επίσης ακορντίνα, wurlitzer, πιάνο κ.λπ.).
Αν και με δύο μόλις μουσικούς στην εγγραφή, το “So Quiet” εμφανίζει μοναδική πληρότητα και μεστότητα, σαν άκουσμα – κάτι που οφείλεται βεβαίως στο ταλέντο της Fisseau και του Peirani, αλλά και στο ρεπερτόριο, που επέλεξαν οι δυο τους για να ερμηνεύσουν. Γιατί, ναι, όταν διαλέγεις πρέπει να ξέρεις τα «τι» και τα «πώς», αν θέλεις να μην χάνεσαι και να μην είσαι «μία από τα ίδια».

Έτσι λοιπόν στο “So Quiet” ακούμε, σε απλές φαινομενικώς αλλά μαγικές εκτελέσεις (λέμε «απλές φαινομενικώς», γιατί οι εναρμονίσεις δεν είναι μικρό πράγμα, φανερώνοντας την κλάση των μουσικών), τραγούδια των Serge Gainsbourg, Louis Armstrong, Burt Bacharach, Marie Laforêt, A.C. Jobim, Caetano Veloso, The Beatles, George Delerue κ.λπ., ένα διεθνές ρεπερτόριο με λίγα λόγια που τυγχάνει εδώ της ωραιότερης «εκμετάλλευσης».

GWILYM SIMCOCK: Near and Now [ACT Music + Vision, 2019]

Από τους βρετανούς τζαζ πιανίστες με σαφή δισκογραφική παρουσία στην ACT τα τελευταία χρόνια, ο Gwilym Simcock έχει να προτείνει καινούριο CD, το οποίον, αυτή τη φορά, είναι σόλο. Γραμμένο στο Βερολίνο, τον Νοέμβριο του 2018, το “Near and Now” είναι ένα άλμπουμ με σαφείς «Jarrett-ικές» αναφορές – κάτι το οποίον παραδέχεται και ο ίδιος ο Simcock, όταν αναφέρεται, στις liner notes, στο “The Melody at Night, with you” [ECM, 1999] ως εκείνο το άλμπουμ που είχε κατά νου όταν προχωρούσε στη δική του προσπάθεια.

Και όμως εδώ ο Simcock δεν διασκευάζει Jarrett, δεν διασκευάζει κανέναν και τίποτα, παρά καταθέτει μια σειρά εννέα δικών του συνθέσεων, τις οποίες χωρίζει σε πέντε μέρη, αφιερώνοντας κάθε ένα απ’ αυτά τα μέρη στους Billy Childs, Brad Mehldau, Les Chisnall, Russell Ferrante και Egberto Gismonti (όλοι πιανίστες φυσικά – ο Gismonti είναι και πιανίστας, εκτός από κιθαρίστας).

Το αποτέλεσμα έχει χάρη και ομορφιά, εκπέμποντας έναν απροκάλυπτο λυρισμό, ενώ δεικνύει και το ταλέντο ενός μουσικού, που συνθέτει τραγουδιστικά, με πληθώρα μελωδικών προτάσεων σ’ ένα άλλοτε ιμπρεσιονιστικό και άλλοτε σ’ ένα περισσότερο τζαζ στυλ. Είπαμε… Jarrett-ικός.

EDMAR CASTANEDA / GRÉGOIRE MARET: Harp vs. Harp [ACT Music + Vision, 2019]

Άλλο ένα ιδιαίτερο, πολύ ιδιαίτερο άλμπουμ έχουμε εδώ, ένα άλμπουμ το οποίο οδηγούν ένας αρπίστας, ο Κολομβιανός Edmar Castaneda και ένας φυσαρμονικίστας, ο Ελβετός Grégoire Maret. Βασικά οι δύο μουσικοί είναι μόνοι τους στο “Harp vs. Harp”, αν και υπάρχουν ορισμένες λεπτές παρεμβάσεις, πού και πού, από δύο ακόμη πρόσωπα, τον διακεκριμένο αμερικανό banjoist Béla Fleck και την κολομβιανή τραγουδίστρια Andrea Tierra.

Το ρεπερτόριο, τώρα, είναι μεικτό. Από τα οκτώ tracks τα πρώτα τέσσερα είναι πρωτότυπα, ενώ τα επόμενα τέσσερα είναι διασκευές (σε συνθέσεις των Anibal Troilo, Jacob de Bandolim, Charlie Haden και Luiz Bonfá).

Το άκουσμα έχει ενδιαφέρον οπωσδήποτε και λόγω των συγκεκριμένων οργάνων, που δεν θα τα δεις «κάθε μέρα» να συνδιαλέγονται, και λόγω της προσπάθειας που καταβάλλεται να δημιουργηθούν οι ρυθμικές, αρμονικές και μελωδικές βάσεις, ώστε να έχουμε ένα «ολοκληρωμένο» άκουσμα, με τα λιγότερα δυνατά «κενά» και τις περισσότερες, ει δυνατόν, προεκτάσεις.

Ορισμένες φορές, θέλω να πω, νοιώθεις σαν να λείπει κάτι, αλλά η γενικότερη εικόνα είναι οπωσδήποτε θετική, ιδίως σε tracks όπως στο “Romance de barrio” (Troilo / Manzi), με τη φωνή της Tierra να γοητεύει ή και στο “No fear” (Castaneda) με την ισχυρή παρουσία του Béla Fleck, ο οποίος προσθέτει κι άλλη διάσταση στο ακρόαμα. 

Η ACT Music+Vision εισάγεται από την AN Music