Τρίτη 23 Ιουλίου 2019

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 181

23/7/2019
Θα το έχετε ήδη πληροφορηθεί πως έφυγε από τη ζωή στα 82 του ο σκηνοθέτης Σταύρος Τσιώλης.
Στον Τσιώλη ανήκουν οι ωραιότερες αστυνομικές-κοινωνικές περιπέτειες που γυρίστηκαν ποτέ στη χώρα – και αναφέρομαι κυρίως στην «Κατάχρησις Εξουσίας» (1971), με τον εκπληκτικό Σπύρο Καλογήρου, στο ρόλο του αρχιφύλακα Αποστολόπουλου (ερμηνεία... για Όσκαρ, όπως λένε) και βεβαίως στο «Θέμα Συνειδήσεως» (1973), που βασίστηκε σε σενάριο δικό του (του Τσιώλη εννοώ) κι ήταν επηρεασμένο από το σινεμά «καταγγελίας» του Γαβρά. 
Μια τρανή απώλεια, για το ελληνικό σινεμά...

22/7/2019
Δεν είδα να το γράψει κάποιος. Πέθανε χθες, στα 87 του μια μεγάλη μορφή της αντικουλτούρας, ο Αμερικανός Paul Krassner.
Ο Krassner στα τέλη του ’50, το 1958 για την ακρίβεια, τύπωσε και κυκλοφόρησε το «πρώτο αντεργκράουντ περιοδικό στον κόσμο» το The Realist, ενώ υπήρξε μέλος των Ken Kesey’s Merry Pranksters και ιδρυτικό στέλεχος των Yippies. Ήταν γνωστός επίσης από την παρουσία του στο σινεμά, στο περίφημο “Chicken Dynamite” (1971) του Ernest Pintoff, ενώ είχε γράψει τις σημειώσεις σε άλμπουμ του Lenny Bruce, στο σάουντρακ του “Revolution” (1968) κ.λπ. Φυσικά είχε κυκλοφορήσει και βιβλία, όπως και δίσκους με πρόζες του και άλλα.
Στην Ελλάδα δεν πρέπει να έχει τυπωθεί ποτέ τίποτα δικό του, αν και θυμάμαι τώρα μια συνέντευξή του, στα έιτις, στην Ανοιχτή Πόλη.
Εδώ μιλάει για CIA, LSD, Pranksters, hippies, Βιετνάμ, yippies, Lenny Bruce κ.λπ. 
https://www.youtube.com/watch?v=fcp9uOjWc7I&t=

22/7/2019
Άλμπουμ "Σταθμοί στην Ιστορία", ΜΕΛΟ, περίοδος 1972-73. Tο υπ' αριθμόν 119 από τα 120 συνολικώς χαρτάκια...

21/7/2019
Πιστεύω πως το συγκεκριμένο τραγούδι είναι ένα από τα πιο αδικημένα τραγούδια του ’60, επειδή είναι συγκλονιστικό ελαφρό και μάλλον άγνωστο στους νεότερους.
Αν και ήταν 1964 ο Γεράσιμος Λαβράνος δεν μάσησε, γράφοντας ένα απίστευτο ρετρό (ρετρό για τότε εννοώ), που θα μπορούσε να είχε συντεθεί 20 χρόνια νωρίτερα.
Τραγουδά η Μαίρη Μωντ (με το Τρίο Μπριλλάντε). Τα λόγια είναι κάποιου Ν. Λουκόπουλου (που δεν ξέρω αν είναι υπαρκτό πρόσωπο ή αποτελεί ψευδώνυμο του Κώστα Κινδύνη), ενώ στη φωτό βλέπουμε την τραγουδίστρια με τη Ρένα Βλαχοπούλου. Έπος, όπως λένε!

6 σχόλια:

  1. Σχόλια από το fb για το τραγούδι του Γεράσιμου Λαβράνου...

    Ferris Costas
    Λουκόπουλος = Κινδύνης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σχόλια από το fb για το "διαστημικό χαρτάκι"...

    Konstantinos Zachopoulos
    Εχω το άλμπουμ με κολλημένα τα χαρτάκια

    George Georgiadis
    Ολα, κι αυτο με την πυριτιδα?

    Stavros Raptis
    στειλε καμια φωτο να τα δουμε

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Δες εδώ τη διαστημική τελευταία σελίδα (παρά ένα νούμερο)... https://www.lifo.gr/articles/arts_articles/158281
    Η Εποχή του Διαστήματος: Ηλεκτρική & Ηλεκτρονική Τέχνη στην Ελλάδα…

    Dimitris Mpakirtzis
    πώς άντεξες να μην πάρεις την μπάλα;

    Konstantinos Zachopoulos
    Δεν ήταν συμπληρωμένο πλήρως. Μπάλα πήρα με άλλα χαρτάκια, ποδοσφαιρικά, χεχε

    George Ioakeimidis
    Σου λείπει δηλαδη το 120?

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Όχι. ��

    George Ioakeimidis
    Το έχω συμπληρωμένο!

    Stavros Raptis
    Τις άλλες κάρτες με τον β' παγκόσμιο πόλεμο τις θυμάστε;παίζαμε τις κάρτες στον τοίχο κι όποιος καπακωνε την κάρτα του αντιπάλου την κέρδιζε.

    Ανδρέας Αγγελόπουλος
    το επονομαζόμενο "τοιχάκι". Υπήρχε και το "αριθμητάκι" κάτι σαν την "ξερή". Ο "πάκος" με τα χαρτάκια της Panini διπλασιαζόταν ή χάνονταν εντελώς, κυρίως στο τρίτο διάλειμμα του σχολείου.

    Stavros Raptis
    ναι Ανδρέα.μιλαμε για τέλη 70

    Dimitris Mpakirtzis
    τι έδειξες τώρα !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σχόλια από το fb περί Σταύρου Τσιώλη κ.λπ.

    Dimitris Politakis
    ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστο το εύρος της γκάμας του Σπύρου Καλογήρου και στο δράμα και στη δράση και στην κωμωδία

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Αληθινά μεγάλος ηθοποιός, το είχε δείξει από τον Τζίμη τον Τίγρη. Και νωρίτερα, από πιο μικρούς ρόλους. Έτσι κι έβγαινε έξω θα τον έτρωγε τον Λίνο Βεντούρα, που πιστεύω ότι τον επηρέασε (ο Βεντούρα τον Καλογήρου) σ' αυτά τα αστυνομικά.

    Antonis Vathis
    Σωστος

    Spiros Aggelopoulos
    η πιο δημιουργικη του περιοδος απο το 1985 και επειτα οπου μετα απο 15 χρονια απουσιας,εφτιαξε 8 ταινιες
    Μια τόσο μακρινή απουσία (1985)
    Σχετικά με το Βασίλη (1986)
    Ακατανίκητοι εραστές (1988)
    Έρωτας στη Χουρμαδιά (1990)
    Παρακαλώ γυναίκες, μην κλαίτε (1992)
    Ο χαμένος θησαυρός του Χουρσίτ Πασά (1996)
    Ας περιμένουν οι γυναίκες (1998)
    Φτάσαμεε! (2004)
    και 5 θεατρικα.πραγματικα
    μεγαλη απωλεια

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Εγώ είμαι φαν της πρώτης περιόδου του - όχι τόσο της δεύτερης.
    (Ξανα)δείτε όλη την ταινία, πριν την κατεβάσουν. Εκπληκτική η σκηνή της αρχής... https://www.youtube.com/watch?v=9wFiMHNyLzM
    ABUSO DI POTERE ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

    Anastassios Anastassiou
    Όντως σπουδαίος! Τό κυνηγητό του Κούρκουλου, ως Χαρίδημος Σιόντης (Κατάχρησις Εξουσίας) με την άλφα ρομέο, από τους κήπους του Έβρου μέχρι τη λιμνοθάλασσα του Πόρτο Λάγους της Ξάνθης....

    George Ioakeimidis
    Η ταινία ειναι καταπληκτική απο πολλές απόψεις! Κατ'αρχάς θέτει για πρώτη φορά για τα ελληνικά δεδομένα το πρόβλημα των ναρκωτικών.Εθισμός, λαθρεμπόριο κλπ. Δειχνει το δρομολόγιο στανταρ: Τουρκια,Κων/πολη, Κομοτηνή , Πορτο Λάγος. Ερμηνειες φοβερές καθως και η μουσικη.
    Ακομη θυμάμαι πόσο μ εντυπωσιασε τότε που βγηκε στο σινεμά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Dimitris Patokos
      Κατάφερε να κάνει πρωτοποριακό για τα ελληνικά δεδομένα και συναρπαστικό σινεμά μέσα στη FINOS!!! Δεν είναι και λίγο!!!...

      Θανάσης Ζελιαναίος
      Δεν ξέρω αν είναι μια παραξενιά δικιά μου αλλά όταν λέμε ότι μια ταινία «ανήκει» σε κάποιον εννοούμε στον σκηνοθέτη. Όλοι οι άλλοι (σεναριογράφος, μοντέρ, φωτογράφος, μουσικοσυνθέτης κλπ) είναι απλά εργαλεία υπό τις εντολές του.
      Εδώ το ΘΕΜΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ.
      https://openload.co/.../1973_THEMA_SYNEIDISEOS_DVDRIP.mp4
      1973 THEMA SYNEIDISEOS DVDRIP.mp4

      Διαγραφή
  4. Α, Φώντα, τι μας θύμισες (ημών των 12άρηδων το 1972...) με τα άλμπουμ της ΜΕΛΟ! Καλά που δεν μπόρεσα να συμπληρώσω το συγκεκριμένο άλμπουμ, καθώς ήταν πανδύσκολο θυμάμαι (λείπουν 9 χαρτάκια, και εννοείται και η πυρίτιδα...), καθώς μου έμεινε υπέροχη συλλεκτική ανάμνηση και σε άριστη κατάσταση.
    Κ. Βλησίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Οι τελευταίες -από το '90 δηλαδή- ταινίες του Τσιώλη μου φαινόντουσαν πάντα σαν ένα κινηματογραφικό παράδοξο. Δεν μπορούσα να καταλάβω από που ορμώμενος αυτός ο άνθρωπος διαμόρφωσε σε αυτό το εξόχως σουρεαλιστικό,ελληνονοκεντρικό, ταξιδιάρικο μωσαϊκό με την δεσπόζουσα μορφή του Μπακιρτζή να περιφέρεται σαν ένα παράξενο τελώνιο ανάμεσα στους μύθους και τους θρύλους, τους χειμώνες και τα καλοκαίρια της ελληνικής επαρχίας, πότε ψάχνοντας για χουρμαδιές στην Πελοπόννησο, πότε τεμπελιάζοντας με θυμόσοφους αγιογράφους, ποτέ κυνηγώντας θησαυρούς θαμμένους από τουρκοκρατίας, πότε ξεκαλοκαιριάζοντας με εντιμότατους μπατζανάκηδες και καλοκαιρινά κορίτσια. Θυμάμαι την εποχή εκείνη από το '90 και μετά όπου η ελληνικότητα ξαναγίνεται πολιτιστικό ζητούμενο και ιδεολογικό αίτημα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο βγήκε το "Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε", αρχικά αποκαλυπτικό ως προς το ύφος και τη θεματολογία του,όσο τα χρόνια περνούσαν όμως μάλλον κουραστικό κι επαναλαμβανόμενο, πάντα όμως με τη στόφα ενός κινηματογραφικού γεγονότος ειδικού καλλιτεχνικού βάρους. Μετά είδα την "Μακρινή απουσία", ξαναθυμήθηκα το "Σχετικά με τον Βασίλη" και με μεγάλη δυσκολία κατάφερα (;)να διακρίνω τον ίδιο άνθρωπο πίσω από την κάμερα, μιας και πρόκειται για φιλμ που ακολουθούν πιστά το ύφος του μοντέρνου ελληνικού κινηματογράφου της εποχής.Γεγονός αρκούντως εντυπωσιακό από μόνο του, νομίζω. Τις πρώτες του ταινίες δεν τις έχω δει ακόμα, κάτι η Φίνος Φιλμ, κάτι ο Κούρκουλος, κάτι το σενιαρισμένο έγχρωμο φιλμ με τα κατασκευασμένα σκηνικά λιμανιών, κατωγείων και εφοπλιστικών γραφείων, δεν μπορώ να πω ότι με ψήνουν ιδιαίτερα. Μπορεί στο μέλλον, ποιος ξέρει. Πάντως αν διάλεγα μια ταινία του, αυτή μάλλον θα ήταν ο "Έρωτας στη χουρμαδιά", μια από τις πιο ατμοσφαιρικές χειμωνιάτικες περιπλανήσεις που έχω δει, με τον Λάζαρο Ανδρέου να ξεδιπλώνει όλη του την ποιητική αμηχανία, την μοναξιά και την εσωτερική ποιότητα που πρέπει να κουβαλούσε και ως άνθρωπος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή