MARKOS ELEKΤRIK ηλεκτρικός Βαμβακάρης

Το ζήτημα δεν είναι να έχεις πάντα πρωτότυπες ιδέες να μοιραστείς, καθώς ούτε εύκολο είναι κάτι τέτοιο, ούτε πάντοτε εφικτό. Εκείνο που έχει νόημα είναι να οικειοποιείσαι, να δανείζεσαι τις ιδέες των άλλων, προτείνοντας στην πορεία (βασισμένος στα δάνεια) κάτι δικό σου. Κάτι με τη δική σου σφραγίδα, με τη δική σου προσωπικότητα. Δεν είναι εύκολο. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Αξίζει, όμως, τον κόπο να το παλεύεις. Όπως το παλεύουν εδώ και το επιτυγχάνουν (επιτυγχάνουν να ακούγονται αληθινοί) οι Markos Elektrik, ένα ηλεκτρικό κουιντέτο, που διασκευάζει τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη.

Οι Markos Elektrik (Κώστας Νικολόπουλος κιθάρες, φωνή, Νεκταρίλια Τσομπάνογλου φωνή, Θάνος Καζαντζής ντραμς, Νίκος Παπαϊωάννου μπάσο, αναλογικό synth, Ανδρέας Γυφτάκης rhodes) είναι ένα ροκ σχήμα – όχι ένα τζαζ σχήμα. Που σημαίνει πως ξεκινάνε από ένα βαρύ ρυθμικό τμήμα και πως από ’κει και πέρα, με τις κιθάρες και τα πλήκτρα σε πρώτο πλάνο, θα μπουν στο βασικό μελωδικό κομμάτι των τραγουδιών – μελωδίες, τις οποίες θα τις μεταχειριστούν με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην τις διαστρέψουν, να μην τις διαλύσουν, χτίζοντας περαιτέρω τα δικά τους patterns. Οι διασκευές, με άλλα λόγια, θα πρέπει να φέρουν στη μνήμη μας τα πρωτότυπα, στις βασικές γραμμές τους – κι ας υπάρχουν από ’κει και πέρα και τα ταξίμια και οι αυτοσχεδιασμοί, που θα «φεύγουν» και θα «χάνονται».

Πάνω σ’ αυτές τις βασικές δομικές γραμμές κινούνται οι Markos Elektrik, οι οποίοι στο σύνολο σχεδόν των διασκευών τους, πάνω στα τραγούδια του Μάρκου, παίρνουν πολύ καλό βαθμό. Κάπως με αφήνει άβολο το «Νόστιμο τρελό μικρό μου» και η «Πολίτισσα», τραγούδια που δύσκολα μπορείς να τα αντέξεις από άλλες φωνές κατ’ αρχάς (Βαμβακάρης το πρώτο, Χατζηχρήστος-Βαμβακάρης το δεύτερο), χωρίς αυτό να σημαίνει πως η τραγουδίστρια Τσομπάνογλου δεν προσπαθεί για το καλύτερο ή πως δεν έχει καλή φωνή (απεναντίας η φωνή της είναι «μια χαρά»).

Από τα επτά tracks του CD [Music Corner, 2019] να πω πως, προσωπικώς, προτιμώ το οργανικό «Τα ματόκλαδά σου λάμπουν» (και το άλλο οργανικό, το «Ζητώ παντού ο καημένος», είναι αρκετά καλό), ενώ από τα τραγούδια ξεχώρισα το «Ψεύτικος ντουνιάς» και κυρίως την «Πλημμύρα».

Πολύ καλή προσπάθεια… αλλά στο μέλλον πώς θα κινηθεί ένα τέτοιο συγκρότημα; Είναι αυτό ένα ερώτημα.

Επαφή: info@musiccornerstore.gr