NOORVIK, echolons))) δύο σύγχρονα γερμανικά progressive συγκροτήματα

NOORVIK: Omission [Tonzonen Records, 2019]

Οι Noorvik είναι τέσσερις Γερμανοί από την Κολωνία (Arnd Finke ντραμς, Hennes Ernst κιθάρες, Dominik Hornung μπάσο, Johannes Schreiter κιθάρες). Έχουν ηχογραφήσει ήδη ένα άλμπουμ (πέρυσι), ενώ τώρα έχουν έτοιμο και το δεύτερό τους, το “Omission”, που περιλαμβάνει τέσσερα tracks (δύο 8λεπτα, ένα 9λεπτο κι ένα 10λεπτο), έχοντας βινυλιακή διάρκεια (κυκλοφορεί και σε βινύλιο εξάλλου). Noorvik είναι η ονομασία μιας πόλης στην Αλάσκα, και από ’κει πήρε το όνομά του το συγκρότημα που κινείται στο χώρο του σύγχρονου κιθαριστικού progressive.

Άλλοι αυτού του τύπου τα συγκροτήματα μπορεί να τα αποκαλούν και post-rock, άλλοι stoner (μέσα και οι διάφορες υποκατηγορίες), όμως, στη βάση, έχουμε να κάνουμε με το παλαιό progressive, που πάντα, σε κάθε νεο-διαμορφωμένο μουσικό τοπίο, θα βρίσκει τις τρύπες, ώστε να εισχωρεί και να απασχολεί.

Ορχηστρικά είναι και τα τέσσερα κομμάτια των Γερμανών. Και σαν τέτοια κυλάνε «μια χαρά», είναι πολύ καλά δηλαδή, όντας ενταγμένα σ’ αυτό το βαρύ, ελαφρώς space σκηνικό, που ξέρουν να στήνουν οι Τεύτονες, καλύτερα απ’ όλους, ήδη από την εποχή των Epitaph (και όλων των υπολοίπων).

Εξαιρετική δουλειά από τις κιθάρες (που αντικαθιστούν, έτσι όπως σβήνονται τα ίχνη τους στο βάθος, ακόμη και τα keyboards), moody γενικώς ατμόσφαιρα, γειωμένο ρυθμικό τμήμα, με βαριά σκασίματα στα ντραμς, και με το μπάσο, να «χτυπάει» νότες, αργά, τελετουργικά σχεδόν, οι Noorvik… ή μάλλον το “Omission” είναι ένα άλμπουμ ιδιαίτερου progressive χρώματος, που σίγουρα θα ενδιαφέρει την νεότερη γενιά.

Οι παλαιότεροι ίσως το βρουν «τυπικό», αλλά δεν είναι...

echolons))): Idea of a Labyrinth [Tonzonen Records, 2019]

Περίεργη γραφή ονόματος, γι’ αυτό το γερμανικό γκρουπ από την Φρανκφούρτη του Μάιν, τους echolons))), που τώρα αποτελούνται από τους Daniel Dorn φωνή, κιθάρες, René Zeuner κιθάρες, φωνητικά, πλήκτρα, ήχοι, Martin Prasche μπάσο και Hendrik Prause ντραμς – παρότι στην ηχογράφηση του πιο πρόσφατου άλμπουμ τους, του “Idea of a Labyrinth”, υπάρχει διαφοροποιημένη line-up (ντράμερ είναι ο Denis Grushin, ενώ υπάρχουν και τέσσερα ακόμη ονόματα σε πλήκτρα, μπάσο, τσέλο και βιολί). Και τα περίεργα δεν σταματούν εκεί, γιατί το “Idea of a Labyrinth” αν και είναι ηχογραφημένο στην Φρανκφούρτη, έχει μίξη και γενικότερη παραγωγή από στούντιο της Μόσχας, ενώ ξαναγύρισε στην Γερμανία, στο Αμβούργο, για το mastering (διάβασα στο δίκτυο πως, σε κάποια φάση, πέρασε και από την Καλιφόρνια, αλλά κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώνεται στα credits του εξωφύλλου).

Οι echolons))) είναι, και αυτοί, ένα σημερινό progressive συγκρότημα (δίχως να εφάπτεται σε «στονεριές» και τα ανάλογα). Οι επιρροές του είναι περισσότερο «κλασικές» (οι Genesis των seventies ας πούμε), χωρίς να παραβλέπουμε και κάποια eighties ηχοχρώματα να αναπτύσσονται (και που παραπέμπουν ενίοτε στους U2).

Τα παιξίματα είναι πολύ καλά, υπάρχει ποικιλία, σωστή χρήση των επιμέρους οργάνων και ήχων (πλήκτρα, εφφέ, έγχορδα), ενώ και από στιχουργικής πλευράς το συγκρότημα καλά κρατεί με τη σύγχρονη θεματολογία του να ενδιαφέρει και να ελκύει (οι ανθρώπινοι φόβοι, η ψηφιακή υποδούλωση και άλλα τινά).

Το “Idea of a Labyrinth” διαθέτει ενότητα, παλμό, ορθή εξέλιξη και ωραία παρουσιασμένα ηχοχρώματα, που το κάνουν αληθινά ενδιαφέρον καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής του (πολύ ωραίο το κλείσιμο με το “The science of sleep” και τις αγωνιώδεις νύχτες της αϋπνίας).

Επαφή: www.tonzonen.de