η ιστορία του θρυλικού electro-pop “Pop corn” (1969) του GERSHON KINGSLEY (με αφορμή τον πρόσφατο θάνατό του), συν κάτι παρατράγουδα που έγιναν σχετικά με το κομμάτι, στην Ελλάδα, επί δικτατορίας...

Για κάθε έναν που ξέρει το “The model” των Kraftwerk υπάρχουν δέκα που ξέρουν το “Pop corn” του Gershon Kingsley. Μπορεί να μην γνωρίζουν το όνομα του συνθέτη του, ξέρουν όμως να το σφυρίζουν – καθώς σίγουρα το έχουν ακούσει σε κάποια από τις δεκάδες επανεκτελέσεις του. Κλασικές electro, πιο ποπ, πιο ροκ, ακόμη και τζαζ, φανκ, ντίσκο, easy listening, χάουζ, EBM, τέκνο και ό,τι άλλο. Λέμε για ένα αγέραστο κομμάτι 50 ετών, που πάντα βρίσκει τον τρόπο να παρεισφρέει στα ακούσματά μας. Γι’ αυτό είναι κλασικό, ανεπανάληπτο κ.λπ. Οι εκατοντάδες καταχωρίσεις του στη βάση discogs (792 ως “Popcorn” και 422 ως “Pop corn”) το αποδεικνύουν!

Ας πούμε για αρχή πως το “Pop corn” όταν πρωτοκυκλοφόρησε, το 1969, δεν γνώρισε καμία επιτυχία. Η έκρηξη έγινε τρία χρόνια αργότερα, το 1972, όταν διασκευάστηκε σε όλο τον κόσμο δεκάδες φορές, για να γίνει παντού πασίγνωστο – και στην Ελλάδα φυσικά.

Συνθέτης του “Pop corn” είναι ο Γερμανοαμερικανός Gershon Kingsley, ο οποίος πέθανε σε βαθιά γεράματα (ήταν 97 ετών), στις 10 του προηγούμενου Δεκεμβρίου στο Μανχάταν. Νεκρολογίες διαβάσαμε στις New York Times, στο Rolling Stone, στο Pitchfork, στο Billboard κ.ά., και εντός των τειχών κάτι λίγα, ελάχιστα, στο σάιτ του Γιάννη Πετρίδη και στο avopolis βασικά. Προσωπικά, ήθελα να γράψω από την πρώτη στιγμή, αλλά είχε πέσει πολλή δουλειά εκείνη την περίοδο (με τις ανασκοπήσεις της χρονιάς, της δεκαετίας κ.λπ.) και γι’ αυτό πήγαμε κάπως πίσω. Τώρα όμως θα πράξουμε το σωστό.

Ο Gershon Kingsley είχε γεννηθεί, το 1922, στην πόλη Μπόχουμ της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης (τότε) από πατέρα Εβραίο και μητέρα καθολική, που έστριψε κι εκείνη προς τον Ιουδαϊσμό. Μεγάλωσε στο Βερολίνο και στα 16 του, το 1938, λίγο πριν ξεσπάσει η διαβόητη Νύχτα των Κρυστάλλων (το πογκρόμ που εξαπέλυσαν οι ναζί εναντίον των Εβραίων, τον Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς) βρέθηκε στην Παλαιστίνη (Mandatory Palestine τότε), να ζει και να δουλεύει σε κιμπούτς (αγροτική κομμούνα).

Το 1946 ο Gershon Kingsley βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, συνδέεται με την οικογένειά του, που είχε φθάσει εκεί από την Κούβα, και ξεκινά σιγά-σιγά τη μουσική καριέρα του. Βασικά συνεχίζει τις σπουδές του στο Λος Άντζελες πριν εγκατασταθεί στη Νέα Υόρκη (1956) και ξεκινήσει τη συνεργασία του με θέατρα, τόσο του Broadway όσο και του Off Broadway κυκλώματος.

Για παράδειγμα συνεργάστηκε, το 1958, ως μουσικός διευθυντής, με τον Laurence Olivier στο θεατρικό τού John Osborne The Entertainer, ενώ και τα πρώτα άλμπουμ του, όπως τα “Love and Laughter” [Coral, 1960] και “Fly Blackbird” [Mercury, 1962], αφορούσαν επίσης σε αποτυπώσεις θεατρικών.

Το ενδιαφέρον του Gershon Kingsley για την ηλεκτρονική μουσική αρχίζει να εμφανίζεται στα μέσα της δεκαετίας του ’60, όταν βρέθηκε στο ρόστερ της περίφημης Vanguard Records.

Συνοδεύει στο τσέμπαλο και ενορχηστρώνει ένα άλμπουμ της καναδής τραγουδίστριας της όπερας Maureen Forrester, το “Mozart After Hours” [Vanguard, 1964], συνεργάζεται με την φολκ τραγουδοποιό Buffy Sainte-Marie στο δισκάκι της “Until it’s time for you to go / The flower and the apple tree” [Vanguard, 1965], ενορχηστρώνει και διευθύνει την ορχήστρα στο “The Isles of Greece” [Vanguard, 1965] της Φλέρυς Νταντωνάκη (Fleury) και βασικά γνωρίζεται και συνεργάζεται με τον γάλλο πιονιέρο των ηλεκτρονικών Jean-Jacques Perrey (1929-2016), ο οποίος τον φέρνει σε επαφή με την ηλεκτρονική μουσική.

Η συνέχεια εδώ...

https://www.lifo.gr/articles/music_articles/266032/to-pop-corn-1969-einai-to-pio-anagnorismeno-kai-to-pio-agerasto-electro-pop-kommati-stin-istoria-tis-moysikis