VANGELIS PAPATHANASSIOU για το άγνωστο soundtrack “Amore”, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2015

Ρίχνοντας μια ματιά στη βάση IMDb βλέπω πως το “Amore” (1974) είναι το τρίτο soundtrack που έγραψε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου (Vangelis Papathanassiou) για ταινία του ρουμανογάλλου σκηνοθέτη Henry Chapier, καθώς είχαν προηγηθεί το “Sex Power” (1970) και το ντοκυμαντέρ “Salut, Jerusalem” το 1972. Η ταινία Amore ετοιμάστηκε μέσα στο 1973 και προβλήθηκε για πρώτη φορά, στη Γαλλία, την 30η Ιανουαρίου 1974, όπως διαβάζουμε στο vangelismovements. Είχε δε καλό καστ, καθώς πρωταγωνιστούσαν σ’ αυτήν η Sonia Petrovna, που την ίδιαν εποχή εμφανιζόταν και στην ταινία Το Λυκόφως των Θεών (1973) του Luchino Visconti και ο Julian Negulesco (μεταξύ άλλων), που πρωταγωνιστούσε και αυτός, το 1972, στην Παράνομη Ευτυχία του Philippe de Broca. Η ταινία, που ήταν μια ερωτική ιστορία γυρισμένη στην Βενετία (εκεί όπου γυριζόταν την ίδια χρονιά και το Μετά τα Μεσάνυχτα του Nicolas Roeg), δεν «περπάτησε» καθόλου εμπορικά και γρήγορα ξεχάστηκε – κι έμεινε έτσι ξεχασμένη τουλάχιστον μέχρι το 2011, όταν ανέβηκε στο site Ina.fr. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2015, η γαλλική εταιρεία Monster Melodies Records [Recordisc] αποφάσισε να κυκλοφορήσει το soundtrack σε LP (1000 αντίτυπα), μαζί με το επίσημο πόστερ του φιλμ (στο φάκελο), συν μία μικρή ασπρόμαυρη κάρτα. Ωραία έκδοση και χρήσιμη – ένα απρόσμενο δώρο για τους απανταχού fans του Βαγγέλη Παπαθανασίου.

Το πρώτο κομμάτι είναι το “Venezia”, που είναι αργό, ατμοσφαιρικό, μελωδικό, θυμίζοντας το soundtrack (του Βαγγέλη Παπαθανασίου) για το τηλεοπτικό ντοκυμαντέρ του Frédéric Rossif L'apocalypse des animaux (1972). Όμως και το δεύτερο track, το “Ruga do Pozlic” είναι πάνω-κάτω σ’ αυτό το στυλ. Κι όταν λέμε «πάνω-κάτω» εννοούμε πως η μελωδία, με λίγα πλήκτρα μπροστά (ηλεκτρικό πιάνο) και άλλα τόσα στο background (mellotron), είναι η πρώτη και κύρια πρωταγωνίστρια. Το “Giudecca” ξεκινά με μεσαιωνικό φλάουτο (flûte à bec), για να εισέλθουν και κρουστά στην πορεία (αλλά με καθόλου πλήκτρα). Βασικά, εδώ παίζει ο Laurent De Gaspéris (αργότερα στα συγκροτήματα Treponem Pal και Odeurs). Πολύ ωραίο, δηλαδή πανέμορφο, το κλείσιμο της πρώτης πλευράς, με το μικρής διάρκειας “Campo San Polo”, που εκτός από πλήκτρα διαθέτει μαντολίνο και φωνητικά (ξανά από τον De Gaspéris).

Η face B ξεκινά με το “Ma dove sei’” ένα απλό μελωδικό κομμάτι στηριγμένο σε λίγες νότες, για να ακολουθήσει το μικρής διάρκειας track “La contessina”, που είναι περισσότερο abstract και πειραματικό, εμφανίζοντας indian ηχοχρώματα. Το “Marina” συνεχίζει σ’ αυτό το κλίμα «μπροστά», αν και «πίσω» τα πλήκτρα του Παπαθανασίου «φορτώνουν» στα γνωστά μοτίβα του. Το τελευταίο κομμάτι και το πιο μεγάλο σε διάρκεια του LP (καθώς καταλαμβάνει τη μισή δεύτερη πλευρά) είναι το φερώνυμο “Amore”. Πολύ ωραίο, καταπληκτικό θα το έλεγα, σ’ ένα ημι-ηλεκτρονικό, ημι-kraut στυλ, ένα εντελώς «φευγάτο» αργό track, απολύτως χαρακτηριστικό του ύφους του Vangelis εκείνης της περιόδου.

Φυσικά, το “Amore” ήταν (το 2015) και παραμένει και τώρα, πέντε χρόνια αργότερα, ένα απολύτως όμορφο και απαραίτητο θα το έλεγα soundtrack του Βαγγέλη Παπαθανασίου, που ήδη έχει εκτιμηθεί από τους fans του. Βοηθά προς αυτό και η πολύ καλή επεξεργασία και αποτύπωση (remastering), που συνέβη τον Ιούνιο του 2015 από τον Jean Labbé στο παρισινό στούντιο Stakato.

Επαφή: www.musiccornerstore.gr