MECHANIMAL, ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ, ELECTRIC FEAT, Γ. ΜΟΥΡΤΖΟΠΟΥΛΟΣ-Α. ΓΕΩΡΓΙΟΥ τέσσερα εξαιρετικά ελληνικά άλμπουμ, που κυκλοφόρησαν πριν από την καραντίνα, αλλά τα ακούμε τώρα

Η καραντίνα έχει αποσαθρώσει και την μουσική δραστηριότητα. Live δεν υπάρχουν, η δισκογραφία (λέμε για τις φυσικές μορφές) έχει κατεβάσει ρολά και μένουν μόνον οι ψηφιακές πλατφόρμες για να γίνει η δουλειά. Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον οι καλλιτέχνες δεν έχουν σταματήσει φυσικά να δημιουργούν (όσοι έχουν το κέφι, τέλος πάντων, να το κάνουν) και βασικά να περιμένουν… Όπως όλοι μας.

Όμως, λίγο καιρό πριν την καραντίνα κυκλοφόρησαν μερικά θαυμάσια άλμπουμ, τα οποία ουσιαστικά ακούγονται και εμπεδώνονται τούτες τις μέρες, σ’ αυτό τον δύσκολο καιρό. Για τέσσερα απ’ αυτά γράφουμε στην συνέχεια...

MECHANIMAL: Crux

[Inner Ear]

Το τέταρτο άλμπουμ των Mechanimal (βασικά Freddie Faulkenberry φωνή, στίχοι, Γιάννης Παπαϊωάννου συνθέσεις,, στίχοι, ηλεκτρονικά, beats, tapes και με δύο ακόμη προσθήκες στα live) είναι γεγονός. Αποκαλείται “Crux” και είναι τυπωμένο για την Inner Ear. Στην ηχογράφηση τού άλμπουμ, πέραν της βασικής δυάδας, ακούγονται και οι Τζίμης Πολιούδης κιθάρα σ’ ένα track, Βασιλική Μαζαράκη βιολί σε δύο tracks και ακόμη ο Henrik Meierkord τσέλο επίσης σε δύο tracks.

Και σ’ αυτό το LP οι Mechanimal, ένα από τα καλύτερα electro σχήματα της ελληνικής σκηνής πέραν από εποχές, ή και electro-rock παλαιότερα (το λέω, γιατί στο παρόν άλμπουμ οι κιθάρες είναι περιορισμένες), επιμένουν στο βασικό στυλ, το οποίο μας έχουν γνωστοποιήσει από την αρχή της διαδρομής τους. Σκληρά electro αφηγήματα, με την παράλληλη χρήση της φωνής, που αφηγείται (δεν τραγουδά) το ίδιο «σκληρούς» στίχους. «Σκληροί» οι στίχοι γιατί όμως;

Μα γιατί οι Mechanimal καταπιάνονται με θέματα καθημερινά μεν, αλλά σκοτεινά, παγερά, δυστοπικά, προϊόντα ενός «θαυμαστού καινούριου κόσμου», που δεν αφορά στο μέλλον, αλλά στο τώρα.

Έτσι λοιπόν, στην πρώτη πλευρά του άλμπουμ, περιγράφεται η ποιότητα της επικοινωνίας, σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, και ακόμη οι ελπίδες που μπορεί να αναδύονται μέσα σε τούτα τα απρόσωπα αστικά περιβάλλοντα, τα στηρίγματα που μπορεί να εμφανίζονται (οι άνθρωποι δηλαδή, πάνω στους οποίους θα μπορείς να βασιστείς) και τι θα πρέπει να παραμερίσεις (το πληροφοριακό σκουπίδι για παράδειγμα), προκειμένου να φθάσεις σε μια κάποια αλήθεια, σε μιαν αποκάλυψη.

Μα και στην δεύτερη πλευρά τα λόγια δεν διαφέρουν. Τα νοιώθεις να χτυπάνε μέσα σου, ανακαλώντας εικόνες από το Liquid Sky (1982) ή το Blade Runner (1982), μετα-αποκαλυπτικά τοπία δηλαδή, που κατακρατούν όλο το θάμπος και την απόγνωση, αφήνοντας ενίοτε να τα διαπερνά και μιαν αχτίδα φωτός.

Και είναι αυτά τα λόγια, τελικώς, που επενδύονται με το ίδιο «σκληρές» electro μουσικές. Ατέρμονες ρυθμικές δομές (που άλλοτε γειτνιάζουν με το techno, άλλοτε είναι πιο «βιομηχανικές» και άλλοτε κάπως πιο συναισθηματικές), πάνω στις οποίες πλέουν τα πλήκτρα και τα tapes.

Και κάπως έτσι αναδεικνύονται κομμάτια σαν τα “Stolen flesh”, “Scavengers” και “Vanquish” (αναφέρω τρία που μου έκαναν εντύπωση, από την πρώτη κιόλας ακρόαση), που είναι ικανά να σε παγιδεύσουν αυθωρεί και παραχρήμα στον κόσμο των Mechanimal. Όχι αναγκαστικώς για να χαθείς σ’ αυτόν, στις παράπλευρες διακλαδώσεις του, αλλά για να περάσεις μέσα από την συνειδητοποίηση μιας κατάστασης στο ξεπέρασμά της, και από εκεί στη λύτρωση.

Η συνέχεια εδώ...

https://www.lifo.gr/articles/music_articles/278209/4-eksairetika-ellinika-almpoym-poy-kykloforisan-prin-apo-tin-karantina-alla-ta-akoyme-tora