OMER AVITAL QANTAR ένα από τα ωραιότερα τζαζ άλμπουμ του, έως τώρα, 2020

Οι Qantar του ισραηλινού μπασίστα Omer Avital είναι ένα σχήμα σύγχρονης jazz, το οποίον απαρτίζουν οι Asaf Yuria τενόρο & σοπράνο σαξόφωνα, Alexander Levin τενόρο σαξόφωνο, Eden Ladin πιάνο, Omer Avital μπάσο και Ofri Nehemya ντραμς – με την πιο νέα (δεύτερη) δισκογραφική απόπειρά τους να αποκαλείται “New York Paradox” (2020). Το άλμπουμ αυτό είναι ηχογραφημένο κάπου στο Brooklyn τον Απρίλιο του 2019 και κυκλοφορεί τώρα από την γαλλική jazz&people και την αμερικάνικη Zamzama Records.

Το “New York Paradox” περιλαμβάνει οκτώ συνθέσεις –όλες του Omer Avital– που είναι η μία καλύτερη από την άλλη! Τούτο δείχνει βεβαίως το προφανές... πως ο Avital είναι ένας εξαιρετικός συνθέτης, με συγκεκριμένη αντίληψη για τον (τζαζ) ήχο του ’60 (βασικά) και τον τρόπο παρουσίασής του στο σήμερα. Κάτι, που δίνει κι άλλους, πολλούς, πόντους στη δουλειά του.

Επειδή έχω καλή μνήμη θυμόμουν πως είχα ακούσει ξανά τον Avital και πως με είχε εντυπωσιάσει σε κάτι παλαιότερο – και δεν αναφέρομαι σε κάποια προσωπικά CD του, ούτε στα ποικίλα άλμπουμ τού τρομπετίστα Avishai Cohen, στα οποία ο Avital συμμετέχει, μα σ’ ένα δικό του κομμάτι, που υπήρχε σε μια συλλογή τής αγαπημένης Cosmic Sounds του σέρβου DJ κ.λπ. Željko Kerleta (είχα γράψει γι’ αυτήν την εταιρεία, παλαιά, στο Jazz & Τζαζ). Λέω για την “Now’s the Time” από το 2003, και λέω για το “Marrakesh” – ένα φοβερό eastern-spiritual-jazz track, που σε άφηνε άφωνο με τον τρόπο που αναπτυσσόταν, με τον τρόπο που «άλλαζε» και επεκτεινόταν.

Σχεδόν 20 χρόνια μετά την ίδια μέθεξη προξενούν και οι νέες συνθέσεις τού Omer Avital. Και βεβαίως δεν είναι μόνον οι συνθέσεις, είναι και οι παικταράδες που συμμετέχουν (γνωστοί και λιγότερο γνωστοί είναι απλώς... μεγάλοι) και που επιφυλάσσουν στις συνθέσεις τις ερμηνείες που αξίζουν, και ακόμη φαίνεται πως είναι (κι έτσι είναι) το δέσιμό τους σαν μπάντα, αφού οι Qantar παίζουν live στο στούντιο, δίχως ακουστικά, όλοι μαζί και δίχως edits!

Εκπληκτικός ήχος, τρομερά κομμάτια σαν το “Shabazi”, το “Zohar smiles” και την συναρπαστική σουίτα “Just like the river flows” (αναφέρω μόνον τρία, αλλά κανονικά θα έπρεπε να αναφερθούν και τα υπόλοιπα πέντε) και βασικά ένα σύστημα από έξοχα αφομοιωμένες επιρροές, που ξεκινούν από το post-bop, περνούν από την spiritual jazz, για να καταλήξουν στις πιο σύγχρονες eastern και oriental αναφορές, μ’ εκείνες τις φευγάτες «κυκλικές» μελωδίες, που έχουν την δύναμη να σε ταξιδεύουν με τον τρόπο των μεγάλων μαστόρων του είδους.

Πολύ σημαντικό άλμπουμ, τεράστιο, που, εν ολίγοις, σε αφήνει άφωνο!

Επαφή: www.jazzandpeople.com