LBT, ENDERS ROOM νέα άλμπουμ από την Enja II

LBT: Stereo [Enja / Yellowbird, 2020]
Για τους LBT (Leo Betzl πιάνο, Maximilian Hirning κοντραμπάσο, Sebastian Wolfgruber ντραμς) είχαμε γράψει πολύ καλά λόγια και πρόπερσι (2018), με αφορμή, τότε, το άλμπουμ τους “Way up in the Blue” (επίσης στην Enja / Yellowbird). 

Πρόκειται για ένα τρίο –ο όρος jazz-trio είναι εντελώς παρακινδυνευμένος, για την περίπτωσή τους– που επιχειρεί να παίξει χορευτική μουσική (ας την αποκαλέσουμε χοντρικά techno, κάτι που δεν ισχύει ακριβώς, αλλά τέλος πάντων). Και αυτό το καταφέρνει! Και μάλιστα χωρίς ηλεκτρονισμούς και μανιπουλαρίσματα στα στούντιο, αλλά μόνον με την ειδική μεταχείριση (παίξιμο) των οργάνων τους. Πιάνο μέσα-έξω, prepared, κρουστό κ.λπ., κοντραμπάσο με πιτσικάτο ή με δοξάρι, ντραμ-σετ που εκμεταλλεύεται κάθε μικρό ή μεγαλύτερο ταμπούρο, πιάτο, πιατίνι κ.λπ. Υπάρχει ευστροφία λοιπόν, διάθεση για πειραματισμό και βεβαίως μετρήσιμο και χειροπιαστό αποτέλεσμα, σκορπισμένο σε δύο CD – στο 1 με τις πέντε συνθέσεις του κοντραμπασίστα Hirning και στο 2 με τις επίσης πέντε συνθέσεις του πιανίστα Betzl, συν την διασκευή τους στο “Slow hot wind” του Henry Mancini.
Φοβερό το “When I’m dawn” από το πρώτο CD, εκπληκτική η διασκευή τους στο θεϊκό κομμάτι τού Mancini (που το έχουμε ακούσει από την Sarah Vaughan, τους Sergio Mendes & Brasil ’66 κ.ά.), με απίστευτο, ταχύτατο παικτικό φινίρισμα, από τη μέση και μετά, και εντυπωσιακή η 8λεπτη δική τους blues-ballad “Changing moods”, που δεν είναι techno φυσικά, και που δείχνει πως οι τρεις Γερμανοί είναι σπουδαίοι τζαζίστες, που έχουν σπουδάσει και διακονήσει την παράδοση πριν επιχειρήσουν να την... αναστατώσουν.

ENDERS ROOM: Dear World / Hikikomori [Enja / Yellowbird, 2020]
Οι Enders Room (Johannes Enders σαξόφωνα, φλάουτα, κλαρίνα, κρουστά, rhodes, προγραμματισμός, Bastian Stein τρομπέτα, Micha Acher τρομπέτα, σουσαφών, Paula Anders φωνή, Jean-Paul Brodbeck πιάνο, Karl Ivar Refseth βιμπράφωνο, Wolfgang Zwiauer ηλεκτρικό μπάσο, synth-bass, Gregor Hilbe ντραμς, κρουστά – είναι οκτώ ζωή να ’χουν) δεν είναι καινούριο συγκρότημα. Δισκογραφούν από τις αρχές των 00s, έχοντας δώσει μέχρι σήμερα κάμποσα άλμπουμ (τουλάχιστον επτά). Το πιο πρόσφατo, το “Dear World / Hikikomori”, είναι διπλό (2CD) και αποτελείται από ένα ηλεκτρικό μέρος, το πρώτο, το “Electric Room” και από ένα ακουστικό, το δεύτερο, το “Acoustic Room”.
Η μπάντα είναι πεπειραμένη το δίχως άλλο, με τον leader της Johannes Enders, που συνθέτει και ενορχηστρώνει, να δίνει κατά καιρούς τα φώτα του σε πολλούς και διαφόρους σχηματισμούς ή σε μεμονωμένους δημιουργούς – πράγμα που σημαίνει πως κινείται και αυτόνομα, προσφέροντας, όπου του ζητηθεί, ειδικές υπηρεσίες (Acher / Enders / Oestreicher / Curtis, Enji κ.λπ.).
Το “Dear World” το ηλεκτρικό CD είναι αρκετά ιδιότροπο, άλλοτε πιο jazz, άλλοτε πιο dance, με πολύ καλές στιγμές, στις οποίες «επιτρέπεται» και πειραματισμός, τη βοηθεία ηλεκτρονικών και φυσικών εφφέ, και ποικίλες ατασθαλίες, κοντά στο ύφος της club-jazz (της δεκαετίας 1995-2005). Υπάρχει φαντασία, συνθετική ικανότητα οπωσδήποτε (όλα τα tracks ανήκουν στον Enders), μα ακόμη και εκτελεστική υπεροπλία, με τους οκτώ μουσικούς να δημιουργούν ωραίες fusion καταστάσεις (και τούτο, παρότι από τις ενορχηστρώσεις απουσιάζει η ηλεκτρική κιθάρα). Οι αναφορές πολλές και ποικίλες, εδώ, ακόμη και εξω-μουσικές, όπως στο εισαγωγικό “Animale illegale” (που παίρνει αφορμή από την ταινία Blade Runner), με κομμάτια όπως το ultra-funky 8λεπτο “Metacomet” να «σκοτώνει». Γενικώς, λέμε για ένα CD (αυτό το πρώτο, που κυλάει με απαράμιλλη άνεση και που κατά τόπους ενθουσιάζει).
Το δεύτερο CD, τώρα, το “Hikikomori / Acoustic Room”, είναι κάτι άλλο. Εδώ δεν υπάρχει ηλεκτρισμός, δεν υπάρχουν εφφέ, δεν υπάρχει προγραμματισμός. Τι υπάρχει πολύ και καλή groovy jazz, συχνά στο ύφος της κλασικής εποχής της Blue Note (δεκαετία του ’60). Ο Enders είναι εξαιρετικός συνθέτης και βεβαίως bandleader, ας τον πούμε έτσι, με πολύ συγκεκριμένη και διαμορφωμένη αισθητική. Το δυναμικό hard bop είναι ένα από τα στυλ που ακούγεται εδώ, ίσως το κυρίαρχο, αλλά υπάρχουν και blues-ballads, ιδιότροπες μποσανόβες, spiritual jazz κ.λπ.
Γενικώς (καθώς αναφερόμαστε και στα δύο CD) το “Dear World / Hikikomori” είναι μια πλούσια και ευχάριστη έκδοση, που δείχνει την άνεση τού Johannes Enders, και κατ’ επέκτασιν των Enders Room, να κινούνται προς διαφορετικές τζαζ-κατευθύνσεις, δίχως να αλλάζει κάτι στην απόδοση ή την έμπνευσή τους.
Η Enja / Yellowbird εισάγεται από την AN Music