Το συγκεκριμένο promo CD “Euripides – Bacchae” [Private Pressing] τού Ιωάννη Τ.
Μεταλληνού, με τη δική του μουσική για ένα χορόδραμα προσαρμοσμένο (από τον
Ισίδωρο Σιδέρη) στην τραγωδία Βάκχαι
του Ευριπίδη, κυκλοφόρησε κατά πρώτον το 2017, όπως βλέπουμε στο discogs, ενώ πρωτοπαρουσιάστηκε
το 2003. Στην πορεία, βεβαίως, ο συνθέτης το ξανακοίταξε, για να βρει την
συγκεκριμένη μορφή του μέσω της εν λόγω παραγωγής, sound editing και μείξης από τον Μίνω
Μαμαγκάκη (γιος του Νίκου Μαμαγκάκη).
Στην εγγραφή λαμβάνουν μέρος: το φωνητικό ensemble Six (Δάφνη Πανουργιά κ.ά.), η γυναικεία χορωδία Ensemble Fons Musicalis (Γιολάντα Αθανασοπούλου κ.ά.), ο βαρύτονος Τάσης Χριστογιαννόπουλος στον ρόλο του Διονύσου, ενώ υπάρχει και πρόζα (με την Δήμητρα Χατούπη στον ρόλο της Αγαύης και άλλους ηθοποιούς). Βεβαίως πάνω απ’ όλα εκείνο που υπάρχει είναι η μουσική τού Ιωάννη Τ. Μεταλληνού, η οποία κυριαρχεί, εννοείται, στα απολύτως περισσότερα μέρη του άλμπουμ.
Τι είδους μουσική είναι αυτή;
Κατ’ αρχάς να πούμε πως πρόκειται για μια μουσική
εμπνευσμένη, με πολύ έντονα στοιχεία αυθυπαρξίας, κάτι που οπωσδήποτε δεν είναι
άμοιρο τού γενικότερου editing,
που δίνει στην παρούσα ηχογράφηση την βεβαιότητα ενός ολοκληρωμένου έργου. Με
τα φωνητικά και τα αφηγηματικά μέρη να μεταφέρουν το λόγο του τραγικού ποιητή
στην εγγραφή γίνεται οπωσδήποτε... ευκολότερη η παρακολούθηση τού άλμπουμ, η
οποία (παρακολούθηση) σε κανένα σημείο της δεν αποδιώχνει τον ακροατή.
Πρόκειται, δηλαδή, για ένα άκουσμα με εξαιρετική ροή και με όλα εκείνα τα
δραματικά στοιχεία εν εξάρσει, προκειμένου να καταστεί επιτυχής η διακύμανση
της δράσης. Ηχητικής και άλλη.
Η μουσική είναι αυτό που θα λέγαμε «σύγχρονη». Με πολλά στοιχεία (ρυθμικά, μελωδικά) δανεισμένα από την παράδοση, μ’ ένα πρόγραμμα που τρέχει με γοργό ρυθμό, με έγχορδα, πνευστά και κρουστά να καταλαμβάνουν καίριες θέσεις και ρόλους, χωρίς να απουσιάζει από την ηχητική παλέτα ακόμη και το rock (Πέμπτο στάσιμο) ή άλλοι πιο σημερινοί, πειραματικοί (έως και noisy) υπαινιγμοί.
Έτσι λοιπόν, σε μουσικά κείμενα εμπνευσμένα από την τραγωδία Βάκχαι του Ευριπίδη, όπως είναι εκείνα του Μάνου Χατζιδάκι, του Νικηφόρου Ρώτα, του Νίκου Μαμαγκάκη, του Στέφανου Βασιλειάδη, του Πέτρου Ταμπούρη, του Γιώργου Κουμεντάκη και όποιων άλλων δεν μας έρχονται στη μνήμη αυτή τη στιγμή, ας προστεθεί και το παρόν τού Ιωάννη Τ. Μεταλληνού και μάλιστα σε περίοπτη θέση.
Στην εγγραφή λαμβάνουν μέρος: το φωνητικό ensemble Six (Δάφνη Πανουργιά κ.ά.), η γυναικεία χορωδία Ensemble Fons Musicalis (Γιολάντα Αθανασοπούλου κ.ά.), ο βαρύτονος Τάσης Χριστογιαννόπουλος στον ρόλο του Διονύσου, ενώ υπάρχει και πρόζα (με την Δήμητρα Χατούπη στον ρόλο της Αγαύης και άλλους ηθοποιούς). Βεβαίως πάνω απ’ όλα εκείνο που υπάρχει είναι η μουσική τού Ιωάννη Τ. Μεταλληνού, η οποία κυριαρχεί, εννοείται, στα απολύτως περισσότερα μέρη του άλμπουμ.
Τι είδους μουσική είναι αυτή;
Η μουσική είναι αυτό που θα λέγαμε «σύγχρονη». Με πολλά στοιχεία (ρυθμικά, μελωδικά) δανεισμένα από την παράδοση, μ’ ένα πρόγραμμα που τρέχει με γοργό ρυθμό, με έγχορδα, πνευστά και κρουστά να καταλαμβάνουν καίριες θέσεις και ρόλους, χωρίς να απουσιάζει από την ηχητική παλέτα ακόμη και το rock (Πέμπτο στάσιμο) ή άλλοι πιο σημερινοί, πειραματικοί (έως και noisy) υπαινιγμοί.
Έτσι λοιπόν, σε μουσικά κείμενα εμπνευσμένα από την τραγωδία Βάκχαι του Ευριπίδη, όπως είναι εκείνα του Μάνου Χατζιδάκι, του Νικηφόρου Ρώτα, του Νίκου Μαμαγκάκη, του Στέφανου Βασιλειάδη, του Πέτρου Ταμπούρη, του Γιώργου Κουμεντάκη και όποιων άλλων δεν μας έρχονται στη μνήμη αυτή τη στιγμή, ας προστεθεί και το παρόν τού Ιωάννη Τ. Μεταλληνού και μάλιστα σε περίοπτη θέση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου