MAZOHA μέχρι που φτάνουν τ’ απωθημένα

Ως γνωστόν πίσω από το όνομα Mazoha κρύβεται ο Τζίμης Πολιούδης, που τώρα έχει νέα τραγούδια να μας παρουσιάσει – μετά το, προπέρσινο πλέον, LP του «Μπάσταρδο».
Κατ’ αρχάς να πω πως, προσωπικώς, μου αρέσει οι μουσικοί και τα συγκροτήματα να κυκλοφορούν LP (ή CD) ΚΑΙ 45άρια. Το 45άρι, πέραν του ότι έχει τη δική του αυτονομία, σε κρατάει, ως καλλιτέχνη, «ζεστό». Μπορεί να κεντράρει επίσης σε μια φάση αναζήτησης, που θα ολοκληρωθεί μ’ ένα επόμενο LP, μπορεί να τεστάρει προσέτι μια δημιουργική περίοδο ενός καλλιτέχνη, «τραβώντας» μια μικρή φωτογραφία της στιγμής, ή να τον καταγράφει συναισθηματικά σε δεδομένο χρόνο. Μπορεί να είναι και κάτι άλλο, μια ιδέα, που ίσως προσβλέπει στην «επιτυχία». Παλαιά, δηλαδή, έτσι συνέβαινε. Υπήρχε αυτή η διάσταση. Τα δισκάκια έβγαιναν, για να προβάλλουν τραγούδια που προορίζονταν να σπάσουν τα ταμεία. Εντάξει, λίγα σχετικώς το κατάφερναν, αλλά αυτός ήταν ο στόχος. Μια επιτυχία – έστω και σε τοπικό επίπεδο. Κανείς δεν γράφει τραγούδια για να τ’ ακούει μόνος του, εξάλλου...

Το «Μπούμερανγκ» λοιπόν, η πρώτη πλευρά του single «Μέχρι που φτάνουν τ’ απωθημένα» [Inner Ear, 2020], είναι ένα σχεδόν 5λεπτο track, electro-pop θα το λέγαμε, με ελληνικό στίχο, με ξεκάθαρη feelgood προοπτική. Έχει ωραία γυναικεία φωνητικά (Σοφία Νιάρχου, Αποστολία Μήλιου), που το διατρέχουν σχεδόν καθ’ όλον το μήκος του, ενώ κυλάει χαλαρά και άνετα.
Το flip-side «Μέχρι πού φτάνει η αγάπη σου για μένα» έχει πιο βαθύ-βαρύ beat, και είναι περισσότερο electro-rock, χωρίς να χάνει βεβαίως την ποπ διάστασή του – εξάλλου τα γυναικεία φωνητικά (Αποστολία Μήλιου) κάνουν κι εδώ καλή και σωστή δουλειά. Σαν τραγούδι μού αρέσει περισσότερο από ’κείνο της πρώτης πλευράς, παρότι έχει λιγότερες λέξεις στα στιχάκια του, που επαναλαμβάνονται κιόλας, αλλά είναι πιο, με-τη-σωστή-έννοια, πιασάρικο και αρκούντως ξεσηκωτικό θα έλεγα (ιδίως στο ρεφρέν του).
Παραπάνω από «καλή» λοιπόν τούτη η προσπάθεια τού Mazoha. Για να δούμε τι θα φέρει και το ’21...
Επαφή: www.inner-ear.gr