Ένας από τους πιο διακεκριμένους τενορίστες τής σχετικώς
νεότερης γενιάς, ο James Brandon Lewis
έχει νέο άλμπουμ στην Intakt
(συνοδευόμενος από το κουαρτέτο του), το οποίον αποκαλείται “Molecular” (μοριακός) (2020). Στο booklet υπάρχει ένα δικό του
εισαγωγικό κείμενο, που ξεκινά κάπως έτσι:
«Η “μοριακή συστηματική μουσική” αφορά σε μια διπλή προσέγγιση (στη μουσική), από τη μια μεριά δια της επίδρασης της μοριακής βιολογίας με αναφορά στα δομικά συστατικά του DNA, μέσω της διπλής έλικας που ανακαλύφθηκε από τον James D. Watson και άλλους, το 1953 και καλύπτει τις αρμονικές πτυχές του συστήματος, και από την άλλη δια της “περίφραξης”, που σχετίζεται με τις ρυθμικές πτυχές – και με βάση τη δική μου αντίληψη, όσον αφορά στη μουσική, τούτο έχει να κάνει με την ιδέα ότι μέσα σε μια απλή μελωδική γραμμή εμφανίζεται μια αντίθετη γραμμή με ποικιλία ρυθμών, τονικών υψών και αρμονίας».
Αν αυτό είναι ένα κάπως αδιευκρίνιστο θεωρητικό υπόβαθρο
υπάρχει και το πρακτικό, εκείνο τέλος πάντων που προάγουν, μέσω του “Molecular”, οι James Brandon Lewis τενόρο σαξόφωνο, Aruán
Ortiz πιάνο, Brad Jones
μπάσο και Chad Taylor
ντραμς, mbira, και το
οποίον αντιλαμβάνονται όλοι.
Έχουμε λοιπόν ένα κουαρτέτο υψηλών προδιαγραφών, και περαιτέρω μια σειρά συνθέσεων (όλες πρωτότυπες και όλες του Lewis) που διακρίνονται άλλοτε για τα spiritual χαρακτηριστικά τους (“Of first importance”), άλλοτε για τις πιο «τυπικές» bop παρεκβάσεις τους, αλλά με τα καθόλου τυπικά παιξίματα από τον Lewis, που κάνει τα δικά του εξωφρενικά (“Helix”) και άλλοτε από τις έξοχες παρεμβολές των υπολοίπων και βασικά του πιανίστα Ortiz (στο Coltrane-ικό και ωραιότερο track του άλμπουμ, το φερώνυμο 6λεπτο “Molecular”). Της ίδιας κλάσης, οπωσδήποτε, και το 7λεπτο “Neosho”, μια «ασταμάτητη» σύνθεση, μπαλάντα βασικά, με εμπνευσμένη μελωδική γραμμή και ασάλευτη ρυθμική ακολουθία.
Επαφή: www.intaktrec.ch/
«Η “μοριακή συστηματική μουσική” αφορά σε μια διπλή προσέγγιση (στη μουσική), από τη μια μεριά δια της επίδρασης της μοριακής βιολογίας με αναφορά στα δομικά συστατικά του DNA, μέσω της διπλής έλικας που ανακαλύφθηκε από τον James D. Watson και άλλους, το 1953 και καλύπτει τις αρμονικές πτυχές του συστήματος, και από την άλλη δια της “περίφραξης”, που σχετίζεται με τις ρυθμικές πτυχές – και με βάση τη δική μου αντίληψη, όσον αφορά στη μουσική, τούτο έχει να κάνει με την ιδέα ότι μέσα σε μια απλή μελωδική γραμμή εμφανίζεται μια αντίθετη γραμμή με ποικιλία ρυθμών, τονικών υψών και αρμονίας».
Έχουμε λοιπόν ένα κουαρτέτο υψηλών προδιαγραφών, και περαιτέρω μια σειρά συνθέσεων (όλες πρωτότυπες και όλες του Lewis) που διακρίνονται άλλοτε για τα spiritual χαρακτηριστικά τους (“Of first importance”), άλλοτε για τις πιο «τυπικές» bop παρεκβάσεις τους, αλλά με τα καθόλου τυπικά παιξίματα από τον Lewis, που κάνει τα δικά του εξωφρενικά (“Helix”) και άλλοτε από τις έξοχες παρεμβολές των υπολοίπων και βασικά του πιανίστα Ortiz (στο Coltrane-ικό και ωραιότερο track του άλμπουμ, το φερώνυμο 6λεπτο “Molecular”). Της ίδιας κλάσης, οπωσδήποτε, και το 7λεπτο “Neosho”, μια «ασταμάτητη» σύνθεση, μπαλάντα βασικά, με εμπνευσμένη μελωδική γραμμή και ασάλευτη ρυθμική ακολουθία.
Επαφή: www.intaktrec.ch/
[πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό Yellow Box, τεύχος #07,
Απρίλιος-Μάιος 2021]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου