Κιθαρίστας, συνθέτης, ενορχηστρωτής, band leader και αρχηγός,
γενικότερα, μικρών και μεγαλύτερων σχημάτων, ο Darrell Katz έχει νέο CD σε κυκλοφορία, αυτή την
φορά μαζί με τους Oddsong.
Λέμε «αυτή την φορά», επειδή τον περασμένο Νοέμβριο γράψαμε για ένα άλλο
άλμπουμ τού Darrell Katz,
με την JCA Orchestra
εκείνη την φορά. Μα και το σχήμα Oddsong το έχουμε ξανασυναντήσει σ’ ένα review από το
2016.
Μία σταθερά στα projects του Darrell Katz
είναι η ποίηση της συζύγου του Paula Tatarunis
(1952-2015), καθώς αυτή ακούγεται σε τρία τουλάχιστον άλμπουμ του, τα “Live at The BPC” [JCA Recordings, 2020],
“Rats Live On No Evil Star” [JCA Recordings,
2018] και “Jailhouse Doc With Holes In her Socks”
[JCA Recordings, 2016] (για όλα
υπάρχουν reviews στο «δισκορυχείον»).
Μία επόμενη πολύ βασική σταθερά στα σχήματα του Darrell Katz είναι η τραγουδίστρια-βοκαλίστα Rebecca Shrimpton. Δεν θα ήταν, δε, παράταιρο αν λέγαμε πως και το πιο νέο CD τού Darrell Katz με τους Oddsong, το “Galeanthropology” [JCA, 2021], περνάει από πάνω της ή μάλλον από το λαρύγγι της. Η Shrimpton και απαγγέλλει, και τραγουδάει, και βοκαλίζει, κρατώντας έναν κεντρικό ρόλο στο αφήγημα. Κυρίως, όμως, έχει τον τρόπο, την τεχνική, να ερμηνεύει –με την φωνή της να αναδεικνύεται σ’ ένα τέλειο «εργαλείο», όπως έχουμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε στο “Guiding narrative”– με τους στίχους τής Tatarunis να περιστρέφονται γύρω από το αναπόφευκτο των ατυχιών στην καθημερινή ζωή και με το 5χορδο βιολί τής Helen Sherrah-Davies να κερδίζει τις εντυπώσεις στο οργανικό-σολιστικό επίπεδο. Από την άλλη μεριά μπορεί πίσω από κάθε track να κρύβεται και μια προσωπική ιστορία που συνδέει τα λόγια της Tatarunis, με τις μουσικές του Darrell Katz, χωρίς τούτο να καθιστά το “Galeanthropology” ερμητικό και αυτοαναφορικό.
Στο “Women talking” ο Katz χρησιμοποιεί παράλληλες εγγραφές της φωνής, για να δώσει μιαν ειδική εντύπωση στην αφήγηση, δημιουργώντας ένα κολάζ φωνών στο στούντιο, με την μαρίμπα και το βιμπράφωνο της Vessela Stoyanova να προσθέτουν σε χαρακτηριστικά ηχοχρώματα.
Γενικώς, με διάφορες τεχνικές και παρεμβάσεις, ενορχηστρωτικές και άλλες, ο Katz επιχειρεί να αποκωδικοποιήσει τους στίχους της Tatarunis, που άλλοτε είναι περισσότερο φιλοσοφικοί, άλλες φορές διαθέτουν χιούμορ κ.λπ., εμμένοντας στις δυνατότητες της ορχήστρας να παράγει ιδιαίτερα ηχοχρώματα, χρησιμοποιώντας όχι εντελώς αναμενόμενα όργανα (αναφέραμε ήδη κάποια και ας προσθέσουμε σε αυτά και το βαρύτονο σαξόφωνο).
Πάντως, λίγο πριν από την μέση το “Galeanthropology” αποκτά μιαν άλλη τροπή, γιατί όχι και ομορφιά, καθώς οι versions κυριαρχούν – και μάλιστα versions ανέλπιστες, ειδικές, παράξενες και σε κάθε περίπτωση πολύ ενδιαφέρουσες. Εδώ λοιπόν ακούγεται το κλασικό παραδοσιακό “I am a poor wayfaring stranger”, το “Sweet baby James” του James Taylor, το “Duke Ellington’s sound of love” του Charles Mingus, το “Belly button window” του Jimi Hendrix, το “Dirty water” των Standells κ.λπ., με την Rebecca Shrimpton να κάνει θαύματα με την φωνή της, διαμορφώνοντας κάθε φορά κι ένα διαφορετικό σκηνικό ικανό να σε πάει «αλλού», τη βοηθεία των ευφάνταστων passages των Oddsong.
Επαφή: www.darrellkatz.com
Μία επόμενη πολύ βασική σταθερά στα σχήματα του Darrell Katz είναι η τραγουδίστρια-βοκαλίστα Rebecca Shrimpton. Δεν θα ήταν, δε, παράταιρο αν λέγαμε πως και το πιο νέο CD τού Darrell Katz με τους Oddsong, το “Galeanthropology” [JCA, 2021], περνάει από πάνω της ή μάλλον από το λαρύγγι της. Η Shrimpton και απαγγέλλει, και τραγουδάει, και βοκαλίζει, κρατώντας έναν κεντρικό ρόλο στο αφήγημα. Κυρίως, όμως, έχει τον τρόπο, την τεχνική, να ερμηνεύει –με την φωνή της να αναδεικνύεται σ’ ένα τέλειο «εργαλείο», όπως έχουμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε στο “Guiding narrative”– με τους στίχους τής Tatarunis να περιστρέφονται γύρω από το αναπόφευκτο των ατυχιών στην καθημερινή ζωή και με το 5χορδο βιολί τής Helen Sherrah-Davies να κερδίζει τις εντυπώσεις στο οργανικό-σολιστικό επίπεδο. Από την άλλη μεριά μπορεί πίσω από κάθε track να κρύβεται και μια προσωπική ιστορία που συνδέει τα λόγια της Tatarunis, με τις μουσικές του Darrell Katz, χωρίς τούτο να καθιστά το “Galeanthropology” ερμητικό και αυτοαναφορικό.
Στο “Women talking” ο Katz χρησιμοποιεί παράλληλες εγγραφές της φωνής, για να δώσει μιαν ειδική εντύπωση στην αφήγηση, δημιουργώντας ένα κολάζ φωνών στο στούντιο, με την μαρίμπα και το βιμπράφωνο της Vessela Stoyanova να προσθέτουν σε χαρακτηριστικά ηχοχρώματα.
Γενικώς, με διάφορες τεχνικές και παρεμβάσεις, ενορχηστρωτικές και άλλες, ο Katz επιχειρεί να αποκωδικοποιήσει τους στίχους της Tatarunis, που άλλοτε είναι περισσότερο φιλοσοφικοί, άλλες φορές διαθέτουν χιούμορ κ.λπ., εμμένοντας στις δυνατότητες της ορχήστρας να παράγει ιδιαίτερα ηχοχρώματα, χρησιμοποιώντας όχι εντελώς αναμενόμενα όργανα (αναφέραμε ήδη κάποια και ας προσθέσουμε σε αυτά και το βαρύτονο σαξόφωνο).
Πάντως, λίγο πριν από την μέση το “Galeanthropology” αποκτά μιαν άλλη τροπή, γιατί όχι και ομορφιά, καθώς οι versions κυριαρχούν – και μάλιστα versions ανέλπιστες, ειδικές, παράξενες και σε κάθε περίπτωση πολύ ενδιαφέρουσες. Εδώ λοιπόν ακούγεται το κλασικό παραδοσιακό “I am a poor wayfaring stranger”, το “Sweet baby James” του James Taylor, το “Duke Ellington’s sound of love” του Charles Mingus, το “Belly button window” του Jimi Hendrix, το “Dirty water” των Standells κ.λπ., με την Rebecca Shrimpton να κάνει θαύματα με την φωνή της, διαμορφώνοντας κάθε φορά κι ένα διαφορετικό σκηνικό ικανό να σε πάει «αλλού», τη βοηθεία των ευφάνταστων passages των Oddsong.
Επαφή: www.darrellkatz.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου