ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΙΩΤΗΣ alati

Μουσικός, λυράρης, με παρελθόν, ο Δημήτρης Χιώτης (Dimitris Chiotis) είναι γνωστός από τις κατά καιρούς συνεργασίες του, καθώς έχει εμφανισθεί σε άλμπουμ των Κρίστης Στασινοπούλου / Στάθη Καλυβιώτη, Μιχάλη Χατζηγιάννη, Ηρούς Σαΐα, του συγκροτήματος Έρωτες Πολεμιστές, ενώ έχει υπάρξει βασικό μέλος των Strovili (για δύο άλμπουμ των οποίων υπάρχουν reviews στο δισκορυχείον) κ.λπ.
Εσχάτως ο Δημήτρης Χιώτης κυκλοφόρησε ένα προσωπικό CD, το “Alati” (2021), στην αυστριακή Alessa Records World Music – ένα label, που φαίνεται να ειδικεύεται σε ήχους jazz και world. Η έκδοση, οπτικώς πρώτα-πρώτα, είναι πολύ καλή, με ωραίο σχεδόν ασπρόμαυρο εξώφυλλο, σχεδιασμένη σε triple-folded digipak.

Το “Alati” περιέχει επτά tracks, όλα γραμμένα από τον Δ. Χιώτη, με διάρκειες από πέντε έως εννέα λεπτά, και δεν υπάρχει, σε αυτά, ένα συγκεκριμένο γκρουπ, που να εμφανίζεται σε όλες τις συνθέσεις. Υπάρχουν, με άλλα λόγια, διαφορετικές line-ups για κάθε track, που είναι έτσι επιλεγμένες, ώστε να προσαρμόζονται στις εκάστοτε απαιτήσεις.
Το ξεκίνημα γίνεται με το “Skaribas”, στο οποίο ακούγεται απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Σκαρίμπα «Το Θείο Τραγί» (διαβάζει ο Γιώργος Χριστόπουλος). Τα όργανα που ακούγονται είναι το νέι του Kayhan Monjezi, η ηλεκτρική λύρα του Δημήτρη Χιώτη και τα ντραμς του Γιάννη Ηλιάκη. Ένα πνευστό, ένα έγχορδο, ένα κρουστό και η φωνή είναι αρκετά για να δώσουν το στίγμα του δίσκου. Και φυσικά η σύνθεση που κατακρατεί στοιχεία από το rock, τον ηλεκτρικό αυτοσχεδιασμό και την παράδοση. Πολύ δυνατή αρχή, που αφήνει μεγάλες υποσχέσεις για την συνέχεια.
Λέμε για το 6λεπτο “White dress”, στο οποίο ακούγονται ξανά τέσσερις μουσικοί. Η βοκαλίστα Αθηνά Χιώτη, ο Foad A Vand στο περσικό σαντούρι, ο Δημήτρης Χιώτης σε λύρα με συμπαθητικές χορδές, κριτικό λαούτο και ο Βαγγέλης Καρίπης σε bendir, κουρδικό ντέφι. Το άκουσμα εδώ είναι περισσότερο «ανατολίτικο» με δίλεπτη φωνητική εισαγωγή, σε στυλ ταξίμι, με ωραία περιστρεφόμενη μελωδία, αναπτυγμένη πάνω σ’ ένα μέσο τέμπο, που γίνεται εντονότερο προς το τέλος.
Στο τρίτο κομμάτι, το “Red desert” η μπάντα γίνεται εξαμελής. Δημήτρης Χιώτης (αφγανικό rubab, αραβικό ούτι, κρητική λύρα), Foad A Vand (περσικό σαντούρι, tambur), Βαγγέλης Καρίπης (αραβικό dohola, bendir, μαροκινό krakeb, δηλαδή μεταλλικές καστανιέτες), Kayhan Monjezi νέι και δίπλα τους η Άννα Λινάρδου φωνή και ο Saeed Rezazadeh περσικό setar. Και εδώ το fusion μας έρχεται από την Ανατολή (οθωμανική, περσική), σε μια σύνθεση που εξελίσσεται γοργά, περιέχουσα εξαιρετικό φωνητικό break από την Α. Λινάρδου περί την μέση της, με τα έγχορδα και τα κρουστά να έχουν το πάνω χέρι, και με το κομμάτι να «φορτώνει» λίγο πριν από το τέλος του.
Στη “Sousta” ακούμε σοπράνο σαξόφωνο (Γιάννης Κινινής), ντραμς (Γιάννης Ηλιάκης) και ηλεκτρική λύρα, συν analog bass synth (Δημήτρης Χιώτης). Up-tempo σύνθεση, με στοιχεία επανάληψης, γεμίσματα από ντραμς, και ωραίες παραλληλίες ανάμεσα στο μελωδικό σοπράνο και την περισσότερο minimal λύρα. Κι εδώ η «αλλαγή» μετά το 3:30 ανανεώνει το ενδιαφέρον για το κομμάτι.
Στο σχεδόν 9λεπτο “Alati” πέντε μουσικοί (Καρίπης, A Vand, Rezazadeh, Monjezi και Χιώτης) συνοδοιπορούν σε μια θαυμάσια στιγμή, με δυνατό μελωδικό εκτόπισμα, κάπως «ιεροτελεστική», που έχει τον τρόπο να σε «ταξιδεύει».
Στο προτελευταίο track του άλμπουμ, το “Yasmin”, ακούγονται μόνον ο Δ. Χιώτης σε κρητική λύρα, λαούτο και ο F. A Vand σε περσικό σαντούρι. Και εδώ ο μελωδικός διάκοσμος, συνδέει παραδοσιακά κρητικά χρώματα, με άλλα της ευρύτερης ανατολικής Μεσογείου και Ανατολής με τρόπο μαγικά αριστοτεχνικό.
Το κλείσιμο με το “Night ornaments”, με Mohamed Alnuma σε παραδοσιακό ιρακινό τραγούδι, Αθηνά Χιώτη φωνή, Δημήτρη Χιώτη ηλεκτρική λύρα, analog bass synth, κρητική λύρα, τοξωτό οθωμανικό ταμπουρά και Γιάννη Ηλιάκη ντραμς, προσφέρει ένα ακόμη συναρπαστικό fusion, ολοκληρώνοντας έτσι ένα κλασικό «έντεχνο» άλμπουμ, σφυρηλατώντας τις σχέσεις ανάμεσα στις σημερινές ηχητικές απαιτήσεις και τις ευρύτερες παραδόσεις της (μουσικής) περιοχής μας.
Επαφή: www.alessarecords.at