ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΚΚΟΛΗΣ ένα ταλέντο του ελληνικού κινηματογράφου, που προσπάθησε, σε δύσκολες εποχές, να υλοποιήσει προκλητικές ιδέες – η ιστορία ενός εντελώς παραγνωρισμένου και τολμηρού σκηνοθέτη, με συνεχή καταδικαστικά αποτελέσματα

Δεν είναι πρωτοφανές δημιουργοί του ελληνικού κινηματογράφου να θεωρούνται «ξεχασμένοι» ή και «άγνωστοι», με το έργο τους να αγνοείται ευρύτερα, να είναι ανεύρετο, δίχως να έχει αποκατασταθεί ούτε καν ως ιστορικό δεδομένο και τεκμήριο. Και δεν λέμε εδώ, για «καλές» ή για «κακές» ταινίες, αλλά απλώς για ταινίες, που, στην πράξη, είναι εξαφανισμένες από παντού (ασχέτως αν υπάρχουν στα χέρια των δημιουργών τους, σε κάποιες ιδιωτικές συλλογές ή είναι αληθινά χαμένες).
Πίσω από τις ταινίες βρίσκονται, βεβαίως, οι σκηνοθέτες τους (και όσοι άλλοι συνέβαλαν στην υλοποίησή τους), οι οποίοι περιμένουν μάταια, πολλές φορές, να γραφτεί κάτι εποικοδομητικό για ’κείνους και το έργο τους, καθώς αρκετοί απ’ αυτούς φεύγουν από την ζωή, συχνά, χωρίς να το πάρει κανένας χαμπάρι.
Πόσες φορές είχε τιμηθεί και πόσα κείμενα είχαν γραφτεί για τον Κώστα Μανουσάκη για παράδειγμα, πριν εκείνος φύγει από την ζωή, εντελώς αθόρυβα, το 2005; Πού ήταν οι «ύμνοι» για τον «Φόβο» του, που τώρα κατακλύζουν τα μίντια, γραμμένοι είτε από νεότερους συναδέλφους του είτε από σινεφίλ γραφιάδες;
Φυσικά, δεν έχουν όλοι τις ίδιες ευθύνες για την αποκατάσταση ενός ξεχασμένου δημιουργού, σκηνοθέτη εν προκειμένω, καθώς την πρώτη και μεγαλύτερη ευθύνη θα την έχει πάντα, πρώτη, και πάνω απ’ όλους, η επίσημη πολιτεία, που στις διάφορες εκφάνσεις της, μέσα στις δεκαετίες, κυνήγησε άγρια, μέσω των θεσμών της, τους καλλιτέχνες και το έργο τους – καθώς το λογόκρινε, το πετσόκοψε, το έθαψε, το απαγόρευσε, το εξαφάνισε, το έκαψε...
Αυτή είναι η πρώτη, που πρέπει να τους αποκαταστήσει, και να τους ζητήσει εκ των υστέρων «συγγνώμη», για το απύθμενο κακό που τους έκανε. Και σαν δημιουργούς ειδικότερα, μα και σαν ανθρώπους γενικότερα, καθώς το κυνήγι και η περιθωριοποίηση συχνά τους στερούσε ακόμη και την επιβίωση.

Ίσως ο πιο κυνηγημένος και περιθωριοποιημένος σκηνοθέτης στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου να είναι ο Γιάννης Κοκκόλης – ένας δημιουργός με πολύ πρωτότυπες ιδέες, που προσπάθησε να τις υλοποιήσει, βασικά στις δεκαετίες του ’60 και του ’70, πέφτοντας πάντα πάνω σε «τοίχους».
Τις ταινίες του Γιάννη Κοκκόλη, μία προς μία, θα προσπαθήσουμε από την μεριά μας να αναδείξουμε, μέσω αυτού του κειμένου – ταινίες σπάνιες ή ανύπαρκτες, που κρύβουν, όμως, όπως θα διαπιστώσετε, πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες.
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/cinema/giannis-kokkolis-i-istoria-enos-entelos-paragnorismenoy-kai-tolmiroy-skinotheti