CLOSURE IN MOSCOW: First Temple [Bird’s Robe
Records 2009/2021]
Βρίσκονται αρκετά χρόνια στην σκηνή οι Αυστραλοί από την Μελβούρνη Closure In Moscow, μία μπάντα που βλέπει τώρα το πρώτο άλμπουμ της “First Temple”, από το 2009, να επανακυκλοφορεί για μιαν ακόμη φορά.
Κατά πρώτον το “First Temple” τυπώθηκε σε CD το 2009, ενώ το 2018 τυπώθηκε και σε LP (και τις δύο φορές από την
αμερικανική Equal Vision Records).
Δώδεκα χρόνια μετά, δηλαδή τώρα, η γνωστή μας αυστραλέζικη εταιρεία Bird’s Robe Records (γνωστή μας, γιατί
έχουμε γράψει αρκετές φορές στο blog
για ποικίλες κυκλοφορίες της) παίρνει την άδεια από την Equal Vision ώστε να ξανατυπώσει το
“First
Temple” τόσο σε LP, όσο και σε CD, εντάσσοντάς το στα
εορταστικά δικά της δεκάχρονα.
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα, γι’ αυτή την κυκλοφορία, και γι’ αυτή την μπάντα περαιτέρω, που αποτελείται εκ των Christopher de Cinque φωνή, Mansur Zennelli κιθάρες, φωνή, Michael Barrett κιθάρες, Brad Kimber μπάσο και Beau McKee ντραμς.
Δύο κιθάρες, μπάσο και ντραμς συνιστούν ένα κιθαριστικό ή και σκληρό ανά περιπτώσεις κουιντέτο, κάτι που συμβαίνει στην πράξη όσον αφορά στα rock passages, όμως επί της ουσίας το “First Temple” γειτνιάζει και με την pop, το pop-rock δηλαδή, καθώς οι φωνές και τα φωνητικά διακρίνονται γι’ αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά τους.
Δύσκολο να τους πεις progressive τους Closure In Moscow (ίσως με μιαν αίσθηση eighties, τύπου Asia, ύστερων Yes, Boston, ύστερων Journey κ.λπ.) και άρα το pop-prog, αν υπάρχει τέτοιος όρος, που μάλλον υπάρχει, ακούγεται μια χαρά για τους Αυστραλούς, με τα complex patterns, το high-pitched τραγούδισμά τους και την AOR, γενικότερα, ατμόσφαιρα.
Επαφή: www.closureinmoscow.com, www.birdsrobe.com
HAZARDS OF SWIMMING NAKED: Our Lines are Down
[Bird’s Robe Records, 2009/2021]
Οι Hazards of Swimming Naked είναι επίσης Αυστραλοί, προέρχονται από το Brisbane και έως σήμερα έχουν κάποιες λίγες κυκλοφορίες, όπως βλέπουμε και από bandcamp τους. Μάλιστα, για μία από αυτές, το άλμπουμ “Take Great Joy” από το 2018, έχουμε γράψει παλαιότερα στο blog, σημειώνοντας, ανάμεσα σε άλλα, τις περιβαλλοντικές διαστάσεις του ήχου τους, τις επιρροές τους από τους Mogwai, όπως και την διάθεσή τους, γενικότερα, να αναπτύξουν ένα είδος rock, που να μην είναι προφανές, χωρίς ταυτοχρόνως να προβάλλει δήθεν «προχωρημένες» συνταγές.
Εν πολλοίς όλα αυτά (και άλλα ακόμη) ισχύουν και για το παρθενικό άλμπουμ τους, το “Our Lines are Down”, που είχε κυκλοφορήσει κατά πρώτον το 2019 και που τώρα ξανατυπώνεται για ευρύτερη διανομή.
Δεν είπαμε ακόμη πως οι Hazards of Swimming Naked είναι ένα instrumental συγκρότημα και βασικά πως το “Our Lines are Down” είναι ό,τι καλύτερο έχουμε ακούσει από αυτούς (ωραιότερο, ασυζητητί, και από το “Take Great Joy”).
Με συνθέσεις έχουμε να κάνουμε εδώ και εννοούμε σοβαρές συνθέσεις, που άλλοτε κινούνται σε χαμηλούς τόνους (“dreams don’t come true, that’s why we dream”) και άλλοτε «φορτώνουν», προτείνοντας ουσιαστικές επικές δομές, με τις κιθάρες να μην ακούγονται «αλοιφές» (όπως συχνά συμβαίνει σ’ αυτό το υποείδος του post-rock), δημιουργώντας σφοδρές εκστατικές καταστάσεις.
Κορυφαία tracks τα “…and a whole assortment of uppers and downers” και “don’t cry for me, Dario Argento” και ακόμη πιο ωραίο και από τα δύο το “aabar dekha habe”, που υποκρύπτει ασυγκράτητους ψυχεδελισμούς.
Εξαιρετικό CD!
Επαφή: www.birdsrobe.com
TOEHIDER: To Hide Her [Bird’s Robe Records,
2011/2021]
Από την Μελβούρνη είναι και οι Toehider, ένα ακόμη neo-progressive συγκρότημα από την μακρινή ήπειρο, το πρώτο άλμπουμ του οποίου, από το 2011, υπό τον τίτλο “To Hide Her”, τώρα επανακυκλοφορεί. Βασικά, λέμε για ένα συγκρότημα που θεωρείται «όνομα» στον χώρο του, στην Αυστραλία, με απανωτά άλμπουμ (το ’14, το ’17, το ’19 και το ’20), που το έφεραν κοντά στα μεγάλα ακροατήρια, με συνεχή live και συνεργασίες-συνευρέσεις ολκής επί σκηνής (Devin Townsend, The Protomen κ.ά.).
Εδώ, στο παρθενικό “To Hide Her”, Toheider είναι οι Michael A. Mills, Amy Campbell, Lachlan Barclay και Richard Evensand –σε κιθάρες, μπάσο, ντραμς και φωνή προφανώς–, ενώ υπάρχουν και επιπρόσθετοι μουσικοί σε keyboards και κρουστά.
Φυσικά, όλο το υλικό, που καταγράφεται στο CD είναι πρωτότυπο – και λέμε βασικά για εννέα τραγούδια και ένα οργανικό, που διακρίνονται για τα τεταμένα φωνητικά τους (σόλο και chorus), για τα πολύ στιβαρά κιθαριστικά passages, όπως και για το επικό ρυθμικό τμήμα. Από ’κει και πέρα, βεβαίως, υπάρχουν οι ωραία επεξεργασμένες μελωδίες, που φέρνουν στην μνήμη μας τους Yes (πάντα οι Yes θα αποτελούν ισχυρή παρακαταθήκη για τα progressive γκρουπ στην Αμερική και την Αυστραλία και βεβαίως όχι μόνον εκεί), μαζί με επιρροές από adult rock, soft rock / country rock, με ενισχυμένο ακουστικά parts, ακόμη δε και πειραματικά, όπως ακούμε στο έσχατο και πολύ ενδιαφέρον “Aren’t they just out playing on the swing?”.
Επαφή: www.birdsrobe.com
PLUTO JONZE: Awe [Bird’s Robe Records, 2021]
Το τελευταίο αυστραλέζικο άλμπουμ αυτής της ανάρτησης είναι το “Awe” του Pluto Jonze, που δεν αποτελεί επανακυκλοφορία, μα... μελλοντική κυκλοφορία, αφού θα βρεθεί στα καταστήματα επισήμως στις 5 Νοεμβρίου.
Ο Pluto Jonze είναι παραγωγός, τραγουδοποιός και performer με έδρα το Σίδνεϋ, που ηχογραφεί μουσικές τουλάχιστον από το 2011. Τι μουσικές; Pop-rock βασικά, με πολλά τύπου psych στοιχεία, κάπως dreamy, shoegaze κ.λπ., εκμεταλλευόμενος τόσο τις ικανότητές του στο γράψιμο (μουσική, στίχοι), όσο και στην εκτέλεση-παραγωγή, καθώς σχεδόν όλα τα όργανα που ακούγονται στο “Awe” τα χειρίζεται ο ίδιος. Υπάρχουν βεβαίως και βοήθειες σε ντραμς, βιολί, φωνή και φωνητικά, αλλά την πολλή δουλειά την κάνει ο Pluto Jonze.
Το αποτέλεσμα μπορεί να μην ξαφνιάζει, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως στερείται αναμφισβήτητης δροσιάς και μιας κάποιας έμπνευσης.
Αναφορές μπορεί να βρεις πολλές, εδώ, εν τω μεταξύ. Από «μπητλικές», μέχρι David Bowie και βεβαίως από τα γκρουπ της βρετανικής pop των αρχών των 90s (η γενικότερα των 90s).
Μελωδίες υπάρχουν και είναι διακριτές, αρμονική δουλειά σε φωνές-φωνητικά επίσης υπάρχει, σωστή ενορχηστρωτική κάλυψη επίσης διακρίνεται και είναι ένα από τα προσόντα του Pluto Jonze αυτό –να «ντύνει» κάθε φορά, σωστά, τις συνθέσεις και τα τραγούδια του– με αποτέλεσμα, τελικώς, να απολαμβάνεις το ένα track μετά το άλλο, ξεκινώντας από το εισαγωγικό “Been dreaming” και καταλήγοντας στο “Blue China” (ίσως το ωραιότερο του δίσκου).
Επαφή: www.birdsrobe.com
Βρίσκονται αρκετά χρόνια στην σκηνή οι Αυστραλοί από την Μελβούρνη Closure In Moscow, μία μπάντα που βλέπει τώρα το πρώτο άλμπουμ της “First Temple”, από το 2009, να επανακυκλοφορεί για μιαν ακόμη φορά.
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα, γι’ αυτή την κυκλοφορία, και γι’ αυτή την μπάντα περαιτέρω, που αποτελείται εκ των Christopher de Cinque φωνή, Mansur Zennelli κιθάρες, φωνή, Michael Barrett κιθάρες, Brad Kimber μπάσο και Beau McKee ντραμς.
Δύο κιθάρες, μπάσο και ντραμς συνιστούν ένα κιθαριστικό ή και σκληρό ανά περιπτώσεις κουιντέτο, κάτι που συμβαίνει στην πράξη όσον αφορά στα rock passages, όμως επί της ουσίας το “First Temple” γειτνιάζει και με την pop, το pop-rock δηλαδή, καθώς οι φωνές και τα φωνητικά διακρίνονται γι’ αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά τους.
Δύσκολο να τους πεις progressive τους Closure In Moscow (ίσως με μιαν αίσθηση eighties, τύπου Asia, ύστερων Yes, Boston, ύστερων Journey κ.λπ.) και άρα το pop-prog, αν υπάρχει τέτοιος όρος, που μάλλον υπάρχει, ακούγεται μια χαρά για τους Αυστραλούς, με τα complex patterns, το high-pitched τραγούδισμά τους και την AOR, γενικότερα, ατμόσφαιρα.
Επαφή: www.closureinmoscow.com, www.birdsrobe.com
Οι Hazards of Swimming Naked είναι επίσης Αυστραλοί, προέρχονται από το Brisbane και έως σήμερα έχουν κάποιες λίγες κυκλοφορίες, όπως βλέπουμε και από bandcamp τους. Μάλιστα, για μία από αυτές, το άλμπουμ “Take Great Joy” από το 2018, έχουμε γράψει παλαιότερα στο blog, σημειώνοντας, ανάμεσα σε άλλα, τις περιβαλλοντικές διαστάσεις του ήχου τους, τις επιρροές τους από τους Mogwai, όπως και την διάθεσή τους, γενικότερα, να αναπτύξουν ένα είδος rock, που να μην είναι προφανές, χωρίς ταυτοχρόνως να προβάλλει δήθεν «προχωρημένες» συνταγές.
Εν πολλοίς όλα αυτά (και άλλα ακόμη) ισχύουν και για το παρθενικό άλμπουμ τους, το “Our Lines are Down”, που είχε κυκλοφορήσει κατά πρώτον το 2019 και που τώρα ξανατυπώνεται για ευρύτερη διανομή.
Δεν είπαμε ακόμη πως οι Hazards of Swimming Naked είναι ένα instrumental συγκρότημα και βασικά πως το “Our Lines are Down” είναι ό,τι καλύτερο έχουμε ακούσει από αυτούς (ωραιότερο, ασυζητητί, και από το “Take Great Joy”).
Με συνθέσεις έχουμε να κάνουμε εδώ και εννοούμε σοβαρές συνθέσεις, που άλλοτε κινούνται σε χαμηλούς τόνους (“dreams don’t come true, that’s why we dream”) και άλλοτε «φορτώνουν», προτείνοντας ουσιαστικές επικές δομές, με τις κιθάρες να μην ακούγονται «αλοιφές» (όπως συχνά συμβαίνει σ’ αυτό το υποείδος του post-rock), δημιουργώντας σφοδρές εκστατικές καταστάσεις.
Κορυφαία tracks τα “…and a whole assortment of uppers and downers” και “don’t cry for me, Dario Argento” και ακόμη πιο ωραίο και από τα δύο το “aabar dekha habe”, που υποκρύπτει ασυγκράτητους ψυχεδελισμούς.
Εξαιρετικό CD!
Επαφή: www.birdsrobe.com
Από την Μελβούρνη είναι και οι Toehider, ένα ακόμη neo-progressive συγκρότημα από την μακρινή ήπειρο, το πρώτο άλμπουμ του οποίου, από το 2011, υπό τον τίτλο “To Hide Her”, τώρα επανακυκλοφορεί. Βασικά, λέμε για ένα συγκρότημα που θεωρείται «όνομα» στον χώρο του, στην Αυστραλία, με απανωτά άλμπουμ (το ’14, το ’17, το ’19 και το ’20), που το έφεραν κοντά στα μεγάλα ακροατήρια, με συνεχή live και συνεργασίες-συνευρέσεις ολκής επί σκηνής (Devin Townsend, The Protomen κ.ά.).
Εδώ, στο παρθενικό “To Hide Her”, Toheider είναι οι Michael A. Mills, Amy Campbell, Lachlan Barclay και Richard Evensand –σε κιθάρες, μπάσο, ντραμς και φωνή προφανώς–, ενώ υπάρχουν και επιπρόσθετοι μουσικοί σε keyboards και κρουστά.
Φυσικά, όλο το υλικό, που καταγράφεται στο CD είναι πρωτότυπο – και λέμε βασικά για εννέα τραγούδια και ένα οργανικό, που διακρίνονται για τα τεταμένα φωνητικά τους (σόλο και chorus), για τα πολύ στιβαρά κιθαριστικά passages, όπως και για το επικό ρυθμικό τμήμα. Από ’κει και πέρα, βεβαίως, υπάρχουν οι ωραία επεξεργασμένες μελωδίες, που φέρνουν στην μνήμη μας τους Yes (πάντα οι Yes θα αποτελούν ισχυρή παρακαταθήκη για τα progressive γκρουπ στην Αμερική και την Αυστραλία και βεβαίως όχι μόνον εκεί), μαζί με επιρροές από adult rock, soft rock / country rock, με ενισχυμένο ακουστικά parts, ακόμη δε και πειραματικά, όπως ακούμε στο έσχατο και πολύ ενδιαφέρον “Aren’t they just out playing on the swing?”.
Επαφή: www.birdsrobe.com
Το τελευταίο αυστραλέζικο άλμπουμ αυτής της ανάρτησης είναι το “Awe” του Pluto Jonze, που δεν αποτελεί επανακυκλοφορία, μα... μελλοντική κυκλοφορία, αφού θα βρεθεί στα καταστήματα επισήμως στις 5 Νοεμβρίου.
Ο Pluto Jonze είναι παραγωγός, τραγουδοποιός και performer με έδρα το Σίδνεϋ, που ηχογραφεί μουσικές τουλάχιστον από το 2011. Τι μουσικές; Pop-rock βασικά, με πολλά τύπου psych στοιχεία, κάπως dreamy, shoegaze κ.λπ., εκμεταλλευόμενος τόσο τις ικανότητές του στο γράψιμο (μουσική, στίχοι), όσο και στην εκτέλεση-παραγωγή, καθώς σχεδόν όλα τα όργανα που ακούγονται στο “Awe” τα χειρίζεται ο ίδιος. Υπάρχουν βεβαίως και βοήθειες σε ντραμς, βιολί, φωνή και φωνητικά, αλλά την πολλή δουλειά την κάνει ο Pluto Jonze.
Το αποτέλεσμα μπορεί να μην ξαφνιάζει, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως στερείται αναμφισβήτητης δροσιάς και μιας κάποιας έμπνευσης.
Αναφορές μπορεί να βρεις πολλές, εδώ, εν τω μεταξύ. Από «μπητλικές», μέχρι David Bowie και βεβαίως από τα γκρουπ της βρετανικής pop των αρχών των 90s (η γενικότερα των 90s).
Μελωδίες υπάρχουν και είναι διακριτές, αρμονική δουλειά σε φωνές-φωνητικά επίσης υπάρχει, σωστή ενορχηστρωτική κάλυψη επίσης διακρίνεται και είναι ένα από τα προσόντα του Pluto Jonze αυτό –να «ντύνει» κάθε φορά, σωστά, τις συνθέσεις και τα τραγούδια του– με αποτέλεσμα, τελικώς, να απολαμβάνεις το ένα track μετά το άλλο, ξεκινώντας από το εισαγωγικό “Been dreaming” και καταλήγοντας στο “Blue China” (ίσως το ωραιότερο του δίσκου).
Επαφή: www.birdsrobe.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου