Το πιο νέο άλμπουμ της Pyroclastic Records –μια εταιρεία που υπάρχει εδώ
και πέντε χρόνια και την οποίαν οδηγεί η πιανίστρια Kris Davis– φέρνει δίπλα-δίπλα δύο
πολύ σημαντικές εκπροσώπους της σύγχρονης «προχωρημένης» jazz και του αυτοσχεδιασμού, την σημαντική
και επίσης γνωστή σε πολλούς ελβετίδα πιανίστρια Sylvie Courvoisier (προσφάτως
γράψαμε για το περυσινό άλμπουμ της “Free Hoops”, στην Intakt) και την επίσης
σημαντική, αν και κάπως λιγότερο γνωστή κιθαρίστρια Mary Halvorson (για την οποίαν
επίσης έχουμε γράψει στο blog
λόγω του εξαιρετικού επίσης περυσινού CD της “Artlessly Falling”,
στο οποίο συνεργαζόταν και με τον Robert Wyatt). Courvoisier
και Halvorson δεν είναι
η πρώτη φορά που συνεργάζονται στην δισκογραφία, καθώς υπάρχει το άλμπουμ “Crop Circles” [Relative Pitch Records, 2017], με το νεότερο
“Searching for the Disappeared Hour” [Pyroclastic Records, 2021] να βαθαίνει
αυτή την συνεργασία.
Το άλμπουμ περιέχει δώδεκα tracks, εκ των οποίων πέντε ανήκουν στην
Halvorson, τέσσερα στην
Courvoisier, ενώ
υπάρχουν και τρία, στις θέσεις 4, 8 και 12, που είναι αυτοσχεδιασμοί των δύο
μουσικών, έχοντας τίτλους “Four-point play”, “Party dress” και “Blizzard rings”.
Ξεκινώντας από αυτά τα τρία κομμάτια διαβλέπεις κατ’ αρχάς τον «πυκνό» τρόπο, με τον οποίον συνεργάζεται το ντούο. Ο ήχος στο “Four-point play” είναι «ένας», συμπαγής, με καταιγιστική εξέλιξη, με πολλά ιδιότυπα παιξίματα, τόσο στο πιάνο (με χειρισμό από μέσα κ.λπ.), όσο και στην κιθάρα με την παραγωγή ποικίλων timbre, φέρνοντας το άκουσμα σε κάποια όρια. Απεναντίας στο δεύτερο αυτοσχεδιαστικό track (“Party dress”) το κλίμα είναι εντελώς διαφορετικό, περισσότερο ήρεμο και διαλογιστικό, με απλωμένες στο χρόνο αναπτύξεις, με το “Blizzard rings”, που ολοκληρώνει το CD, να συνδυάζει έντονες και λυρικές στιγμές, με τις σχετικές μετατοπίσεις, από την μία κατάσταση στην άλλη, να ακούγονται εντελώς φυσικές.
Από ’κει και πέρα έχουμε έναν πολυποίκιλο συνδυασμό τεχνοτροπιών, συνθετικών αντιλήψεων και υλοποίησης αυτών ακριβώς των αντιλήψεων, με τα κομμάτια των Halvorson και Courvoisier να ακούγονται άλλοτε περισσότερο «ορισμένα» επηρεασμένα μέχρι και από το avant-rock (στο εισαγωγικό “Golden proportion” για παράδειγμα) και άλλοτε περισσότερο «ελεύθερα», abstract και περιπετειώδη (“Lulu’s second theorem”), διατηρώντας σε κάθε περίπτωση το ενδιαφέρον του ακροατή στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο.
Επαφή: www.pyroclasticrecords.com
Ξεκινώντας από αυτά τα τρία κομμάτια διαβλέπεις κατ’ αρχάς τον «πυκνό» τρόπο, με τον οποίον συνεργάζεται το ντούο. Ο ήχος στο “Four-point play” είναι «ένας», συμπαγής, με καταιγιστική εξέλιξη, με πολλά ιδιότυπα παιξίματα, τόσο στο πιάνο (με χειρισμό από μέσα κ.λπ.), όσο και στην κιθάρα με την παραγωγή ποικίλων timbre, φέρνοντας το άκουσμα σε κάποια όρια. Απεναντίας στο δεύτερο αυτοσχεδιαστικό track (“Party dress”) το κλίμα είναι εντελώς διαφορετικό, περισσότερο ήρεμο και διαλογιστικό, με απλωμένες στο χρόνο αναπτύξεις, με το “Blizzard rings”, που ολοκληρώνει το CD, να συνδυάζει έντονες και λυρικές στιγμές, με τις σχετικές μετατοπίσεις, από την μία κατάσταση στην άλλη, να ακούγονται εντελώς φυσικές.
Από ’κει και πέρα έχουμε έναν πολυποίκιλο συνδυασμό τεχνοτροπιών, συνθετικών αντιλήψεων και υλοποίησης αυτών ακριβώς των αντιλήψεων, με τα κομμάτια των Halvorson και Courvoisier να ακούγονται άλλοτε περισσότερο «ορισμένα» επηρεασμένα μέχρι και από το avant-rock (στο εισαγωγικό “Golden proportion” για παράδειγμα) και άλλοτε περισσότερο «ελεύθερα», abstract και περιπετειώδη (“Lulu’s second theorem”), διατηρώντας σε κάθε περίπτωση το ενδιαφέρον του ακροατή στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο.
Επαφή: www.pyroclasticrecords.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου