γιατί ήταν σημαντικό το φάνζιν Rollin Under, που κυκλοφορούσε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80; – στη μνήμη του Μπάμπη Αργυρίου, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή

Ο πρόωρος χαμός του Μπάμπη Αργυρίου, στις 12 Ιανουαρίου, αναθέρμανε και αναζωογόνησε πάμπολλες μνήμες.
Εν τω μεταξύ όλοι έχουν δικαίωμα στις μνήμες. Κι εκείνοι που ήταν έφηβοι ή μεγαλύτεροι στα μέσα του ’80 και ζούσαν μαζί με τα σχέδια του Μπάμπη κι εκείνοι που ήταν μικροί ή και αγέννητοι την ίδια εποχή, και που ανασυνέθεσαν αργότερα τα δρώμενα, παρακολουθώντας τις on line δραστηριότητές του, ακούγοντας τους δίσκους που κυκλοφόρησε στην εταιρεία του, και διαβάζοντας τα περιοδικά και τα βιβλία, που ο ίδιος είχε προλάβει να τυπώσει.
Όλοι είχαν, και έχουν, δικαίωμα σ’ αυτή τη «θλιβερή γιορτή» – και το λέμε, γιατί γράφτηκαν πολλά και διάφορα κείμενα, όλα αφιερωμένα σ’ έναν άνθρωπο, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καταγραφή, την αξιολόγηση και την διάχυση της ροκ πληροφορίας, στην Ελλάδα, μετά τα μέσα του ’80.

Ο Μπάμπης Αργυρίου, όπως όλοι ξέρουν πλέον, ήταν πολλά πράγματα ταυτόχρονα ή σταδιακά – που όμως περιστρέφονταν, όλα, γύρω από τη μουσική, και βασικά από το ροκ. Το ροκ, κυρίως, όπως αυτό αναγνωριζόταν στα έιτις και μετά απ’ αυτά. (Προσωπικά αντιλαμβάνομαι το ροκ ως το μεγάλο κάδρο, και όλα τα υπόλοιπα –και το πανκ ανάμεσα– ως υποκουλτούρες του).
Είναι σίγουρο επίσης πως για να περιγράψεις πλήρως τον Μπάμπη, ως φαν, προμότερ, γραφιά, παραγωγό, εκδότη ή ό,τι άλλο, θα πρέπει να αναφερθείς σε όλες τις διαστάσεις του, να τοποθετήσεις στη σειρά άπασες τις δραστηριότητές του.
Αυτό έκαναν πολλοί όλες τις προηγούμενες μέρες – και καλώς έπραξαν. Χρειαζόταν. Γιατί πολύς κόσμος δεν γνώριζε τον Μπάμπη Αργυρίου στην ολότητά του. Και κάποιοι που δεν τον ήξεραν καθόλου, ή τον ήξεραν απ’ έξω-απ’ έξω, διάβασαν και έμαθαν πολλά.
Νομίζουμε, όμως, πως τώρα, καθώς απομακρυνόμαστε από το γεγονός της απώλειάς του, φθάνει η ώρα για να γραφτούν και κάποια πιο εξειδικευμένα κείμενα, που να μην μοιάζουν με νεκρολογίες.
Να αξιολογηθούν, δηλαδή, κάποια από τα «πράγματα», που άφησε πίσω του ο Μπάμπης, να ριχτεί φως, ξεχωριστά, σε επιμέρους δραστηριότητές του, ώστε να φανεί τελικά για ποιο λόγο ακριβώς υπήρξε σημαντικός αυτός ο άνθρωπος – και πρώτα-πρώτα εκείνη την εποχή, του ξεκινήματός του.
Και κάπως έτσι σ’ αυτό το κείμενο θα σταθούμε στο θεσσαλονικιώτικο fanzine του Μπάμπη Αργυρίου και μόνο σ’ αυτό, το Rollin Under, που ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 1985, για να πάει μέχρι και το τέλος του 1991, διαγράφοντας μια διαδρομή σχεδόν επτά ετών.
Αυτή η εξαετία-επταετία, που χοντρικά καλύπτει το διάστημα από το πέρας του βρετανικού new wave μέχρι και την έκρηξη του grunge στην Αμερική, χαρακτηρίζεται βασικά από ’κείνο που ονομάζουμε «εναλλακτικό» ή alternative ροκ.
Είναι το ροκ που έχει τις ρίζες του στα σίξτις και τα σέβεντις, σε βρετανικά και αμερικάνικα γκρουπ του ’60 και του ’70 εννοούμε, και που αν δεν επιχειρεί να αναβιώσει εκείνο το ροκ, πιστά ή λιγότερο πιστά, μέσα από την «νεο-ψυχεδέλεια» και το τότε αναθερμασμένο garage-punk, επιχειρεί να το προσπεράσει ή και να το ανατρέψει, με τα πιο πειραματικά, industrial, anarcho-punk και γενικότερα post-punk συγκροτήματα.
Για όλα αυτά το Rollin Under ήταν εκεί, για να προβάλλει, να ενημερώσει, να κρίνει και να καταγράψει.
Γιατί, θα ρωτήσει κάποιος, άλλα περιοδικά δεν υπήρχαν;
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/rollin-under-giati-itan-simantiko-80s-fanzin-toy-mpampi-argyrioy