Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2022

ΝΙΚΟΣ ΑΝΤΥΠΑΣ η ιστορία ενός συνθέτη-μουσικού με τεράστιες επιτυχίες από την δεκαετία του ’90 και μετά – η πορεία του με τα συγκροτήματα του ελληνικού ροκ στα σέβεντις και οι session παρουσίες του σε ιστορικούς δίσκους της δεκαετίας του ’80

Η απώλεια του συνθέτη, ντράμερ και ενορχηστρωτή Νίκου Αντύπα, που έφυγε από τη ζωή προχθές, στα 69 χρόνια του, είναι μεγάλη για την ελληνική μουσική.
Ο Ν. Αντύπας, από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και μετά, επιβλήθηκε στο έντεχνο ευρωπαϊκών προδιαγραφών τραγούδι, ως συνθέτης, με συνεχείς και πολύ επιτυχημένους δίσκους, συνεργαζόμενος κυρίως με την στιχουργό Λίνα Νικολακοπούλου, αλλά και με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο και με ερμηνεύτριες-ερμηνευτές όπως οι Ελευθερία Αρβανιτάκη, Χάρις Αλεξίου, Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Μαρινέλλα, Νάνα Μούσχουρη, Καίτη Γαρμπή, Νίνα Λοτσάρη, Γιώργος Νταλάρας κ.ά. 
Η πορεία του στα μουσικά πράγματα υπήρξε απίστευτα επιτυχημένη την τελευταία 30ετία, όμως οι βάσεις αυτής της σίγουρα εντυπωσιακής διαδρομής θα μας πάνε πίσω στο χρόνο, στις δεκαετίες του ’70 και του ’80, όταν ο Νίκος Αντύπας ξεκινούσε την πορεία του στη μουσική, παίζοντας με ροκ συγκροτήματα και δημιουργώντας σιγά-σιγά το προφίλ ενός εξαιρετικού
session οργανοπαίκτη (σε στούντιο-συναυλίες) και ενορχηστρωτή.
Μαθητής ακόμη, στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ο Νίκος Αντύπας, που ξεκινά ως κιθαρίστας, παίζει με τους Reflections, αλλά η πρώτη να την πούμε επαγγελματική μπάντα του ήταν οι Ιωνάθαν, το 1971, που αρχικά λεγόταν Άρπα του Αβεσσαλώμ.
Ο Παύλος Βακατάτσης, πολύ γνωστός από τη συμμετοχή του στους Σπυριδούλα αργότερα (όπως και από προσωπικούς δίσκους) ήταν πίσω από τους Ιωνάθαν, τους οποίους συμπλήρωναν ο Βασίλης Ρακόπουλος ηλεκτρική κιθάρα, ο Νισήμ Λεβή ακουστική κιθάρα, ο Νίκος Δόικας μπάσο και o Νίκος Αντύπας ντραμς.
Οι Ιωνάθαν ήταν ένα καλό ή και πολύ καλό ροκ συγκρότημα, αν κρίνουμε από το μοναδικό 45άρι τους με τα τραγούδια (συνθέσεις του Παύλου «Ιωνάθαν» Βακατάτση) «Στο τσίρκο / Αναγνώρισις» [Olympic, 1971], παίζοντας συχνά σε συναυλίες, μαζί με τους Socrates Drank the Conium και άλλες μπάντες της εποχής.
Σε μια συνέντευξή τους στο περιοδικό «Φαντάζιο», στην Όλγα Μπακομάρου, εκείνη την εποχή (φθινόπωρο του ’71) έλεγαν οι Ιωνάθαν:
«Θαυμάζουμε τους Pink Floyd, τους Procol Harum, τους Crosby, Stills, Nash & Young. Από τους έλληνες καλλιτέχνες μας αρέσουν ο Γιώργος Ρωμανός, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Διονύσης Σαββόπουλος, ενώ για τα ελληνικά συγκροτήματα πιστεύουμε ότι βρίσκονται στο στάδιο του πειραματισμού ακόμη. Ελπίδες πάντως για κάτι καλύτερο μας δίνουν οι Poll, οι Socrates, ο Πουλικάκος με τον Εξαδάκτυλο και οι Πελόμα Μποκιού».
Βαρύ το χέρι του Νίκου Αντύπα από την αρχή...
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/nikos-antypas-1954-2022-mia-megali-diadromi-me-terasties-epityhies

3 σχόλια:

  1. Σχόλια από το fb...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    https://www.youtube.com/watch?v=8dqvRqlUwIU
    Osiris - Takis Antoniadis - Hey Big Brother - 1974-5

    Kwstas Agas
    φοβερό άκουσμα ... με επιρροές από born to be wild - steppenwolf, grand funk railroad .... Άλλωστε το κατεξοχήν "μουσικό σύμπαν" του αείμνηστου, πολύ σπουδαίου και σημαντικού ανθρώπου του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού, αυτό ακριβώς ήταν ...

    Nikos Athanassiu
    Τα παντα όλα οπως πάντα. Ευχαριστω

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Yπό μία έννοια ναι, καθώς κανένας δεν γράφει πως ο Αντύπας είχε περάσει και από τους Sounds π.χ.

    Nikos Athanassiu
    σωστος.ειχε πει και ενα ωραιο τραγουδι του ο Λαυρέντης..

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ναι, πολλοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητέ κύριε Τρούσσα, βρήκα το άρθρο σας για το Νίκο Αντύπα στο Lifo εξαιρετικό και πιστεύω ότι αποτυπώνει αναλυτικά την παρουσία του στα μουσικά πράγματα και ιδίως στην ιστορία των συγκροτημάτων της δεκαετίας του 70.
    Ένιωσα την ανάγκη να προσθέσω κάποια πολύ λίγα σημεία από προσωπικές διηγήσεις του ίδιου, που μπορεί να βρείτε ενδιαφέροντα , ή και όχι. Μεταξύ άλλων:
    Έχει πεί ότι σε κάποια από τα πρώτα συγκροτήματα που συμμετείχε, τραγουδίστρια ήταν η Αλέκα Κανελίδου, που ήταν γειτόνισσά του στο Παγκράτι.
    Οι συμμετοχές του ως ντράμερ σε ηχογραφήσεις στη δισκογραφία είναι πραγματικά άγνωστες. Ενδεικτικά, όταν κάποτε του ανέφερα πόσο μου άρεσε το Delenda est, μου είπε ότι έχει παίξει στην ηχογράφησή του όπως και σε όλους τους δίσκους του Δήμου Μούτση από το 80 και μετά. ‘Η σε άλλη φάση είχε αναφέρει ένα χαριτωμένο περιστατικό από ηχογράφηση με το Γιώργο Ζαμπέτα, όπου ενώ περνάνε στο στούντιο ένα τραγούδι, ο Ζαμπέτας διακόπτει την ηχογράφηση και απευθύνεται στον Αντύπα με το χαρακτηριστικό του ύφος λέγοντας : «Νικάκι….. ο τσίγκος απαράδεκτος».
    Τέλος αξίζει νομίζω να αναφερθεί η συμμετοχή του για χρόνια ως μόνιμου ντράμερ στο συγκρότημα του Μίκη Θεοδωράκη σε όλες τις εκτός Ελλάδος συναυλίες (εκείνες στο τότε Α. Βερολίνο και στην Έφεσσο υπάρχουν μαγνητοσκοπημένες) μαζί με τον καταπληκτικό Γιάννη Σπάθα, το Γιάννη Ζερβίδη στο πιάνο, Κώστα Παπαδόπουλο μπουζούκι και Φαραντούρη, Π. Πανδή και Λέκκα στο τραγούδι.
    Να σημειώσω ότι μόνο τυχαία και αποσπασματικά αναφερόταν στη δραστηριότητά του και πάντα για μεμονωμένα περιστατικά. Τέτοιο ήταν το σπάνιο ήθος και η σεμνότητα αυτού του χαρισματικού ντράμερ, του συνθέτη που συγκέραζε ανατολή και δύση (πάνω από όλους εκτιμούσε τον ντράμερ της τζαζ ροκ Billy Copham και τον Άκη Πάνου) και κατά τη γνώμη μου τον πιο αξιόλογο ενορχηστρωτή των τελευταίων χρόνων.
    Ευχαριστώ για τη φιλοξενία, και πάλι συγχαρητήρια για το άρθρο.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για συνεργασίες με Θεοδωράκη-Χατζιδάκι ήθελα να κάνω ξεχωριστή αναφορά, αλλά στο τέλος μου διέφυγε. Συμπεριέλαβα, πάντως, τους δίσκους που ηχογράφησαν μαζί στο κείμενο.
      Να'στε καλά.

      Διαγραφή