Ο Βύρων Κατρίτσης (από τα σχήματα Byron’s Girlfriend και Neon) επιστρέφει στην δισκογραφία μ’
ένα «επίσημο» προσωπικό CD,
το οποίον αποκαλείται «Βράδυ» [Ikaros Records, 2022]. Το άλμπουμ κυκλοφορεί σε ωραία σχεδιασμένο digipak, περιέχον 12σέλιδο ένθετο με
τους στίχους, συν όλες τις απαραίτητες ηχογραφικές πληροφορίες.
Όσοι θυμούνται τους Neon, για παράδειγμα το άλμπουμ τους «Κάθε Πραγματικότης
Αποκρουστική» [Inner Ear,
2012], στο οποίο παρουσίαζαν την άποψή τους πάνω στην ποίηση του Κώστα
Καρυωτάκη, δεν θα εκπλαγούν από αυτό που ακούνε στο «Βράδυ». Οι υπόλοιποι, που
δεν γνωρίζουν ή δεν θυμούνται τους Neon, θα έχουν εδώ την ευκαιρία να ακούσουν λόγια, στίχους και ποιήματα,
συντονισμένα με ήπιου προφίλ ηλεκτρονικά, που χειρίζεται ο Βύρων Κατρίτσης, συν
τις «βοήθειες» που προσφέρουν η Ελένη Τζαβάρα (Etten) σε πλήκτρα, ήχους, φωνητικά, ο
Χρήστος Χριστόπουλος σε κιθάρα και ο Νίκος Γιούσεφ σε μουσικό πριόνι.
Το άκουσμα είναι γενικώς «βαρύ», δυσκίνητο, σκοτεινό, με τα ηλεκτρονικά να του δίνουν μιαν αίσθηση απόκοσμη.
Οι ατμόσφαιρες, τα περιβάλλοντα, είναι η βασική, κινητήρια, μουσική-ηχητική πραγματικότητα στο «Βράδυ», με τα τραγούδια να ακούγονται κάπως εξουθενωμένα και εξαϋλωμένα, τοποθετημένα πάνω σε «ανοιχτά» μελωδικά πλαίσια, δίχως την «ανάγκη» να τραγουδηθούν αληθινά. Απλώς να ρέουν.
Οι στίχοι του Κατρίτση εν τω μεταξύ έχουν ενδιαφέρον, καθώς κινούνται συχνά σ’ αυτό το ρομαντικό-πεσιμιστικό κλίμα της ποίησης του Μεσοπολέμου, αν και, όπως τους διαβάζεις στο booklet, το μυαλό σου πάει κάπου αλλού (εν σχέσει με την υπάρχουσα μουσική υποστήριξή τους). Στην πράξη, δηλαδή, ξεγελιέσαι, γιατί οι μελοποιήσεις αφουγκράζονται άλλες καταστάσεις – όμως η αρχική εικόνα είναι και παραμένει ισχυρή σε tracks όπως το «Τελευταία πράξη», που είναι κι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα του άλμπουμ.
Έτσι, η καταφυγή του Κατρίτση σε ξένους στίχους (Πίνδαρος, Ανακρέων, Διονύσιος Σολωμός, Μαρία Πολυδούρη) δεν σε βοηθά να αντιληφθείς σε τι ακριβώς αποσκοπεί (πέρα από το να δηλωθούν κάποιες επιπλέον αναφορές-επιρροές), και τούτο από την στιγμή κατά την οποίαν ο ίδιος, ως στιχουργός, τα καταφέρνει πολύ καλά.
Σε κάθε περίπτωση το «Βράδυ» είναι ένα ενδιαφέρον, αλλά όχι εύκολο άλμπουμ, παρότι διαθέτει και «φιλικές» στιγμές («Αδελφική φιλία», «Έλυσα το σπάγγο»), που μπορεί να προσελκύσουν περισσότερους.
Επαφή: https://byronkatritsis.bandcamp.com/album/-
Το άκουσμα είναι γενικώς «βαρύ», δυσκίνητο, σκοτεινό, με τα ηλεκτρονικά να του δίνουν μιαν αίσθηση απόκοσμη.
Οι ατμόσφαιρες, τα περιβάλλοντα, είναι η βασική, κινητήρια, μουσική-ηχητική πραγματικότητα στο «Βράδυ», με τα τραγούδια να ακούγονται κάπως εξουθενωμένα και εξαϋλωμένα, τοποθετημένα πάνω σε «ανοιχτά» μελωδικά πλαίσια, δίχως την «ανάγκη» να τραγουδηθούν αληθινά. Απλώς να ρέουν.
Οι στίχοι του Κατρίτση εν τω μεταξύ έχουν ενδιαφέρον, καθώς κινούνται συχνά σ’ αυτό το ρομαντικό-πεσιμιστικό κλίμα της ποίησης του Μεσοπολέμου, αν και, όπως τους διαβάζεις στο booklet, το μυαλό σου πάει κάπου αλλού (εν σχέσει με την υπάρχουσα μουσική υποστήριξή τους). Στην πράξη, δηλαδή, ξεγελιέσαι, γιατί οι μελοποιήσεις αφουγκράζονται άλλες καταστάσεις – όμως η αρχική εικόνα είναι και παραμένει ισχυρή σε tracks όπως το «Τελευταία πράξη», που είναι κι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα του άλμπουμ.
Έτσι, η καταφυγή του Κατρίτση σε ξένους στίχους (Πίνδαρος, Ανακρέων, Διονύσιος Σολωμός, Μαρία Πολυδούρη) δεν σε βοηθά να αντιληφθείς σε τι ακριβώς αποσκοπεί (πέρα από το να δηλωθούν κάποιες επιπλέον αναφορές-επιρροές), και τούτο από την στιγμή κατά την οποίαν ο ίδιος, ως στιχουργός, τα καταφέρνει πολύ καλά.
Σε κάθε περίπτωση το «Βράδυ» είναι ένα ενδιαφέρον, αλλά όχι εύκολο άλμπουμ, παρότι διαθέτει και «φιλικές» στιγμές («Αδελφική φιλία», «Έλυσα το σπάγγο»), που μπορεί να προσελκύσουν περισσότερους.
Επαφή: https://byronkatritsis.bandcamp.com/album/-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου