Με σχεδόν 20 χρόνια στην σκηνή της ελληνικής jazz (και του blues) ο κιθαρίστας Σάκης
Τσινούκας (Sakis Tsinoukas)
δεν μπορεί να είναι πρωτοεμφανιζόμενος στην δισκογραφία – και δεν είναι.
Υπάρχει κατ’ αρχάς το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του, από το τέλος του 2014, στην Ankh Productions, όπως υπάρχει και
η συμμετοχή του στο γκρουπ Numea,
που τύπωσε το “Prozac Youth”,
στην Ikaros, το 2020.
Περαιτέρω και από ένα βιογραφικό του, που υπάρχει στο δίκτυο, μαθαίνουμε πως ο Σ. Τσινούκας έχει σπουδάσει (jazz) στην Ολλανδία, ενώ έχει παρακολουθήσει σεμινάρια από τους John Scofield, John Abercrombie, Kurt Rosenwinkel, Miguel Zenón, Toots Thielemans κ.ά., ενώ, ας το προσθέσουμε κι αυτό, το 2019 είχε εμφανισθεί με την Greek Fusion Orchestra του Κυριάκου Σφέτσα στο Jazz + Πράξεις της Πάτρας.
Λέμε όλα τα προηγούμενα, για να προϋπαντήσουμε το καινούριο άλμπουμ του Σάκη Τσινούκα (σε CD το 2021 και σε LP τώρα), που αποκαλείται “Orange Tip” και που κυκλοφορεί από το νέο label Trumpetfish.
Σ’ αυτό τον δίσκο δίπλα στον Σάκη Τσινούκα (κιθάρες) παρατάσσονται
και οι Μάριος Βαληνάκης σαξόφωνα, σύνθια, Αλέξης Δελής κοντραμπάσο και Παναγιώτης
Κωστόπουλος ντραμς, οπότε συζητάμε για ένα πλήρες jazz κουαρτέτο, που ενίοτε κινείται και
πάνω στις ράγες ενός ροκ γκρουπ.
Για παράδειγμα, το εισαγωγικό κομμάτι “4th floor” είναι αρκετά rock, φέρνοντας στη μνήμη ύστερο Canterbury sound (mid-70s δηλαδή), με ωραίους συνδυασμούς πλήκτρων και κιθαρών και γενικότερα περιπετειώδη εξέλιξη.
Έντονο κομμάτι και με υπόγεια δύναμη είναι και το “Dionaea”, που ακολουθεί, προβάλλοντας μία απλή και ωραία μελωδική γραμμή, μέσα από ένα γρήγορο drumming, με ωραίο κιθαριστικό παιγνίδι και κραταιό μπάσο, στην πορεία, τοποθετημένο πάνω από «χαμηλά» πλήκτρα.
Η Side A θα ολοκληρωθεί με το “Plancheite”, ένα αργό στην αρχή και κατά τόπους, και σίγουρα «βαρύ» 8λεπτο track, που «γεμίζει» στην πορεία από το άλτο και την κιθάρα.
Η δεύτερη πλευρά θα ανοίξει με μία επίσης «βαριά» και τελετουργική σύνθεση, την “The great orange tip”, που αγγίζει τα 11 λεπτά και που εξελίσσεται φυσικά, δίχως να εκβιάζει καταστάσεις. Ο Σ. Τσινούκας, με κάτι τέτοια tracks, αποδεικνύει, συνάμα, πως είναι κι ένας πολύ καλός συνθέτης, που ξέρει να απλώνει στο χρόνο τις μελωδίες του, δίνοντας χώρο σε όλα τα όργανα να ανταποκριθούν στους ρόλους τους, είτε στους lead, είτε στους ρυθμικούς, με ωραία συνοδεία και breaks.
Το «645» που ακολουθεί είναι ένα από τα ωραιότερα κομμάτια του LP, με το σοπράνο σε πρώτο πλάνο και με το ασυγκράτητο πληκτρονικό υπόστρωμα να προσφέρεται, ως βάση, για συνεχή γεμίσματα απ’ όλα τα όργανα.
Το κλείσιμο με το “Black beetle” μας επαναφέρει σε μια κατάσταση, όπως στην αρχή, με Soft Machine-ικές νύξεις (εποχής “Six”, “Seven”) και με progressive fusion κατεύθυνση.
Ένας πολύ ενδιαφέρων δίσκος είναι το “Orange Tip” του Σάκη Τσινούκα –έτσι απλά να το πούμε και χωρίς περιστροφές–, που στέκεται παντού με την τέχνη και την αξία του.
Επαφή: www.trumpetfishrecords.com
Περαιτέρω και από ένα βιογραφικό του, που υπάρχει στο δίκτυο, μαθαίνουμε πως ο Σ. Τσινούκας έχει σπουδάσει (jazz) στην Ολλανδία, ενώ έχει παρακολουθήσει σεμινάρια από τους John Scofield, John Abercrombie, Kurt Rosenwinkel, Miguel Zenón, Toots Thielemans κ.ά., ενώ, ας το προσθέσουμε κι αυτό, το 2019 είχε εμφανισθεί με την Greek Fusion Orchestra του Κυριάκου Σφέτσα στο Jazz + Πράξεις της Πάτρας.
Λέμε όλα τα προηγούμενα, για να προϋπαντήσουμε το καινούριο άλμπουμ του Σάκη Τσινούκα (σε CD το 2021 και σε LP τώρα), που αποκαλείται “Orange Tip” και που κυκλοφορεί από το νέο label Trumpetfish.
Για παράδειγμα, το εισαγωγικό κομμάτι “4th floor” είναι αρκετά rock, φέρνοντας στη μνήμη ύστερο Canterbury sound (mid-70s δηλαδή), με ωραίους συνδυασμούς πλήκτρων και κιθαρών και γενικότερα περιπετειώδη εξέλιξη.
Έντονο κομμάτι και με υπόγεια δύναμη είναι και το “Dionaea”, που ακολουθεί, προβάλλοντας μία απλή και ωραία μελωδική γραμμή, μέσα από ένα γρήγορο drumming, με ωραίο κιθαριστικό παιγνίδι και κραταιό μπάσο, στην πορεία, τοποθετημένο πάνω από «χαμηλά» πλήκτρα.
Η Side A θα ολοκληρωθεί με το “Plancheite”, ένα αργό στην αρχή και κατά τόπους, και σίγουρα «βαρύ» 8λεπτο track, που «γεμίζει» στην πορεία από το άλτο και την κιθάρα.
Η δεύτερη πλευρά θα ανοίξει με μία επίσης «βαριά» και τελετουργική σύνθεση, την “The great orange tip”, που αγγίζει τα 11 λεπτά και που εξελίσσεται φυσικά, δίχως να εκβιάζει καταστάσεις. Ο Σ. Τσινούκας, με κάτι τέτοια tracks, αποδεικνύει, συνάμα, πως είναι κι ένας πολύ καλός συνθέτης, που ξέρει να απλώνει στο χρόνο τις μελωδίες του, δίνοντας χώρο σε όλα τα όργανα να ανταποκριθούν στους ρόλους τους, είτε στους lead, είτε στους ρυθμικούς, με ωραία συνοδεία και breaks.
Το «645» που ακολουθεί είναι ένα από τα ωραιότερα κομμάτια του LP, με το σοπράνο σε πρώτο πλάνο και με το ασυγκράτητο πληκτρονικό υπόστρωμα να προσφέρεται, ως βάση, για συνεχή γεμίσματα απ’ όλα τα όργανα.
Το κλείσιμο με το “Black beetle” μας επαναφέρει σε μια κατάσταση, όπως στην αρχή, με Soft Machine-ικές νύξεις (εποχής “Six”, “Seven”) και με progressive fusion κατεύθυνση.
Ένας πολύ ενδιαφέρων δίσκος είναι το “Orange Tip” του Σάκη Τσινούκα –έτσι απλά να το πούμε και χωρίς περιστροφές–, που στέκεται παντού με την τέχνη και την αξία του.
Επαφή: www.trumpetfishrecords.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου