Υπάρχει άλλο ένα άλμπουμ των Ben Rosenblum Nebula Project, για το οποίον έχουμε
γράψει review στο blog
– και αυτό είναι το “Kites and Strings”
[One Trick Dog, 2020]. Τώρα, ένα δεύτερο
CD τού
ίδιου project γυρίζει στο player,
που έχει τίτλο “A Thousand Pebbles”
[One Trick Dog, 2023] και στο οποίον
ακολουθείται η ίδια πάνω-κάτω τακτική. Τι ακριβώς;
O Ben Rosenblum,
που είναι συνθέτης, πιανίστας και ακορντεονίστας δημιουργεί ένα ethnic-jazz άλμπουμ, με πολύ ελκυστικό
περιεχόμενο. Αυτό το είχαμε επισημάνει και στο παλαιότερο κείμενο, γράφοντας...
πως τα «ξένα» ηχοχρώματα είναι ωραία τοποθετημένα, δίχως να κυριαρχούν καθ’ όλη
την διάρκεια των συνθέσεων, προσφέροντας αυτό το «κάτι», το ικανό σε κάθε
περίπτωση, να της πάει (τις συνθέσεις) κάπου αλλού.
Έτσι, και στο “A Thousand Pebbles” o Ben Rosenblum κοιτάει προς την μεριά των Βαλκανίων, μα ακόμη και της Βραζιλίας, της Αφρο-καραϊβικής και της Ιρλανδίας, συνθέτοντας τζαζ κατά βάση κομμάτια, τα οποία διαθέτουν, όμως, όλες αυτές τις επιρροές. Τις επιρροές εννοούμε από τις μουσικές των συγκεκριμένων περιοχών.
Κι έτσι, κι επειδή η jazz είναι πάντα η σταθερή αξία, το CD δεν ακούγεται... αχταρμάς, εμφανίζοντας συνθέσεις, εννοούμε, που να μην επικοινωνούν μεταξύ τους.
Υπάρχει, λοιπόν, ένα σταθερό σχήμα εδώ, δηλαδή οι Ben Rosenblum πιάνο, ακορντεόν, Wayne Tucker τρομπέτα, φλούγκελχορν, Jasper Dutz άλτο σαξόφωνο, μπάσο κλαρίνο, άλτο φλάουτο, Rafael Rosa κιθάρα, Marty Jaffe μπάσο, Ben Zweig ντραμς, κρουστά και Xavier Del Castillo τενόρο σαξόφωνο, φλάουτο, αλλά, πάνω απ’ όλα, υπάρχει μία σταθερή «ματιά», που διαπνέει όλα τα tracks, κάνοντάς τα να ακούγονται το ένα ως συνέχεια του άλλου.
Το “Bulgares”, που είναι στην θέση 2 είναι ένα καταπληκτικό balkan-jazz track, με την τρομπέτα να σκορπά τα πρώτα ρίγη, πάνω από έναν 11άρη ρυθμό, με το ακορντεόν να δημιουργεί «χαλί» σ’ ένα πίσω πλάνο, πριν πάρει κεφάλι, ακολουθούμενο από το κλαρίνο, την ηλεκτρική κιθάρα κ.λπ. Μαγική σύνθεση!
Αλλά μήπως είναι λιγότερο μαγική η “The bell from Europe” στην θέση επτά, που ανοίγει με άρκο κοντραμπάσο, ακολουθώντας ένα θρηνητικό μοτίβο, που εξελίσσεται κυκλωτικά, δημιουργώντας σπάνια ψυχική ευφορία ή η “Song of the Sabiá” του Antônio Carlos Jobim (η μόνη διασκευή του CD), στην θέση δέκα, που είναι... βραζιλόφρονη φυσικά, και ικανή να αναστήσει και πεθαμένο;
Γενικώς, το “A Thousand Pebbles” είναι ένα «ανεβαστικό» CD, όχι υπό την έννοια ότι περιέχει... αισιόδοξους, σώνει και καλά, σκοπούς, μα λόγω της πληρότητας που δημιουργεί στον ακροατή, με τα καταπληκτικά παιξίματα, και τις απολαυστικές σε κάθε περίπτωση συνθέσεις του.
Απλό, μέσα στη συνθετότητά του, άλμπουμ, προϊόν μεγάλων οργανοπαικτών.
Επαφή: www.benrosenblummusic.com
Έτσι, και στο “A Thousand Pebbles” o Ben Rosenblum κοιτάει προς την μεριά των Βαλκανίων, μα ακόμη και της Βραζιλίας, της Αφρο-καραϊβικής και της Ιρλανδίας, συνθέτοντας τζαζ κατά βάση κομμάτια, τα οποία διαθέτουν, όμως, όλες αυτές τις επιρροές. Τις επιρροές εννοούμε από τις μουσικές των συγκεκριμένων περιοχών.
Κι έτσι, κι επειδή η jazz είναι πάντα η σταθερή αξία, το CD δεν ακούγεται... αχταρμάς, εμφανίζοντας συνθέσεις, εννοούμε, που να μην επικοινωνούν μεταξύ τους.
Υπάρχει, λοιπόν, ένα σταθερό σχήμα εδώ, δηλαδή οι Ben Rosenblum πιάνο, ακορντεόν, Wayne Tucker τρομπέτα, φλούγκελχορν, Jasper Dutz άλτο σαξόφωνο, μπάσο κλαρίνο, άλτο φλάουτο, Rafael Rosa κιθάρα, Marty Jaffe μπάσο, Ben Zweig ντραμς, κρουστά και Xavier Del Castillo τενόρο σαξόφωνο, φλάουτο, αλλά, πάνω απ’ όλα, υπάρχει μία σταθερή «ματιά», που διαπνέει όλα τα tracks, κάνοντάς τα να ακούγονται το ένα ως συνέχεια του άλλου.
Το “Bulgares”, που είναι στην θέση 2 είναι ένα καταπληκτικό balkan-jazz track, με την τρομπέτα να σκορπά τα πρώτα ρίγη, πάνω από έναν 11άρη ρυθμό, με το ακορντεόν να δημιουργεί «χαλί» σ’ ένα πίσω πλάνο, πριν πάρει κεφάλι, ακολουθούμενο από το κλαρίνο, την ηλεκτρική κιθάρα κ.λπ. Μαγική σύνθεση!
Αλλά μήπως είναι λιγότερο μαγική η “The bell from Europe” στην θέση επτά, που ανοίγει με άρκο κοντραμπάσο, ακολουθώντας ένα θρηνητικό μοτίβο, που εξελίσσεται κυκλωτικά, δημιουργώντας σπάνια ψυχική ευφορία ή η “Song of the Sabiá” του Antônio Carlos Jobim (η μόνη διασκευή του CD), στην θέση δέκα, που είναι... βραζιλόφρονη φυσικά, και ικανή να αναστήσει και πεθαμένο;
Γενικώς, το “A Thousand Pebbles” είναι ένα «ανεβαστικό» CD, όχι υπό την έννοια ότι περιέχει... αισιόδοξους, σώνει και καλά, σκοπούς, μα λόγω της πληρότητας που δημιουργεί στον ακροατή, με τα καταπληκτικά παιξίματα, και τις απολαυστικές σε κάθε περίπτωση συνθέσεις του.
Απλό, μέσα στη συνθετότητά του, άλμπουμ, προϊόν μεγάλων οργανοπαικτών.
Επαφή: www.benrosenblummusic.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου