Χθες το βράδυ (4 Φεβ.) μάθαμε για τον ξαφνικό χαμό του
συνθέτη Άκη Δαούτη. Έτσι, με αφορμή αυτό το τόσο απρόσμενο και θλιβερό γεγονός
αναδημοσιεύουμε κάτι που είχαμε γράψει πριν από μερικά χρόνια με αφορμή την
έκδοση σε 2LP μιας
κάποιας συγκεντρωμένης δουλειάς του.
AKIS: Space, Time and Beyond/ Selected Works
1986-2016 [Into the Light] (19 Ioυν. 2017)
Νέο 2LP από την Into the Light, αυτή τη φορά αφιερωμένο σ’ έναν ακόμη έλληνα συνθέτη ηλεκτρονικής μουσικής, που ξεκίνησε στα eighties και που εξακολουθεί και σήμερα να παρουσιάζει και να ηχογραφεί με (καλλιτεχνική) επιτυχία. Το όνομά του Akis ή Άκης Δαούτης.
Αν και τον Δαούτη τον θυμάμαι από νωρίς στα χρόνια του ’80, όταν είχε περάσει κάτι φεγγάρια, ως μπασίστας, από τις Μουσικές Ταξιαρχίες, τον Akis άργησα πολύ να τον μάθω. Ακόμη και όταν άκουσα το δικό του σάουντρακ από την ταινία του Κωνσταντίνου Γιάνναρη «Από την Άκρη της Πόλης» (1999) δεν είχα συνειδητοποιήσει ποιος ήταν ο Akis και πώς, τέλος πάντων, από τον Δαούτη με τον Πανούση, φθάναμε (τότε) στον Δαούτη με τον Γιάνναρη.
Βασικά, είχα χάσει το επεισόδιο τού άλμπουμ “Into the Light”, που είχε βγει στην Music Box το 1990 και το οποίο είχα υποτιμήσει λόγω ονόματος. Akis… τρέχα γύρευε δηλαδή. Δεν είχα δώσει την παραμικρή σημασία. Τον δίσκο, εννοώ, τον συναντούσα μπροστά μου συνεχώς, αλλά ποτέ δεν μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον για να τον αγοράσω – ούτε όταν κόστιζε ένα πεντακοσάρικο (δραχμές), ούτε όταν κόστιζε 5 ευρώ. Τώρα, για έναν όχι ανεξήγητο λόγο, το άλμπουμ αυτό χτυπάει στο discogs 300άρια(!), κι εγώ… γελάω. Όχι φυσικά με το πάθημά μου…
Χαίρομαι, λοιπόν, γιατί μια τόσο περιποιημένη συλλογή (σαν αυτές που κυκλοφορεί από καιρού εις καιρόν η Into the Light) θα μου δώσει την ευκαιρία να μπω στον ηλεκτρονικό κόσμο τού Άκη Δαούτη, εκτιμώντας συνολικά τη συμπυκνωμένη ύλη τού “Space, Time and Beyond”, που περιλαμβάνει 16 εγγραφές (6 στη Side A, 3 στη Side B, 3 στην Side C και 4 στην Side D), άπασες ολοκληρωμένες την τελευταία 30ετία (1986-2016).
Να πούμε, κατ’ αρχάς, πως ο Δαούτης δεν χρησιμοποιεί αποκλειστικά και μόνο συνθεσάιζερ στις παραγωγές του. Θέση, ανάμεσα, διεκδικούν και πιο… συμβατικά όργανα (κλαρινέτο, σαξόφωνα, κιθάρες, τρομπέτα, μπάσο), με αποτέλεσμα οι συνθέσεις του να αντιμετωπίζονται, συχνά, όχι ως αμιγώς ηλεκτρονικές, αλλά ως ημι-ηλεκτρονικές.
Ξεκινώντας τώρα από τη πρώτη πλευρά, με τα έξι tracks, εκείνο που πρέπει να πούμε είναι πως λειτουργεί (η πλευρά) ως οδηγός για ολάκερο το double LP. Έχουμε δηλαδή κομμάτια εντελώς ηλεκτρονικά (όπως το ανέκδοτο “New age rising” από το 1987 ή το “The powers of pi” από το 2009), άλλα στα οποία παρεμβάλλονται και άλλα όργανα ή φωνές (το ανέκδοτο “Biofields” από το 2007, με το κλαρινέτο του Δημήτρη Σπανέα) και βεβαίως γνωστά μας κομμάτια από τα σάουντρακ των ταινιών του Γιάνναρη («Από την Άκρη της Πόλης», «Δεκαπενταύγουστος»).
Η δεύτερη πλευρά αποτελεί μια ξεχωριστή ενότητα μέσα στην έκδοση, καθώς και τα τρία κομμάτια της περιγράφουν τον βασικό κορμό των συνθέσεων του Δαούτη. Κατ’ αρχάς το ανέκδοτο “Solar rain” από το 1987, φτιαγμένο με το σύστημα UPIC, είναι ένα abstract electro track με εξαιρετική λειτουργικότητα (πρόκειται απλώς για μια από τις πιο μεστές στιγμές τού 2LP). Ο Δαούτης εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες τού «ξενάκειου» τάμπλετ, διαμορφώνοντας ένα φουτουριστικό ηλεκτρονικό περιβάλλον μέσα από το μανιπουλάρισμα ήχων που προέρχονται από Fender Stratocaster και φωνή. Το “Christmas” που ακολουθεί προέρχεται από μια κασέτα του 1986, είναι ηχογραφημένο στην Αμερική και διαθέτει μόνο σύνθια. Πολύ ενδιαφέρον σαν ιδέα κινείται ηχητικώς στο ύφος της γερμανικής εταιρείας Sky (Roedelius, Asmus Tietchens κ.λπ.). Η πλευρά θα κλείσει με το “Space, time and beyond”, που προέρχεται από το LP “Into the Light” του 1990. Σύνθια και ηλεκτρικές κιθάρες από τον Δαούτη και τρομπέτα από τον Γιώργο Γαβαλά, σε μια σύνθεση που δεν κρύβει τις contemporary jazz αναφορές της.
Η τρίτη πλευρά ανοίγει με το σχεδόν 10λεπτο “Into the Light” παρμένο από το φερώνυμο LP της Music Box. (Άμα γνώριζα πως το LP του Akis, που το έβλεπα συνεχώς μπροστά μου στα 90s και τα 00s, περιείχε τέτοια κομμάτια… σίγουρα θα το αγόραζα). Ένα κρουστό σχήμα επαναλαμβάνεται και πάνω του/δίπλα του συμβάλλουν φωνές και σύνθια, δημιουργώντας μια κάπως trance κατάσταση. Πολύ ωραίο σαν ιδέα, που ακόμη και σήμερα λειτουργεί. Το “Ecological awareness”, που ακολουθεί, ήταν επένδυση για ένα ντοκιμαντέρ του ’90, περασμένο όλο μέσα από Korg M-1, ενώ η πλευρά θα κλείσει με το 7λεπτο “Violet” από την αμερικάνικη κασέτα του ’86. Σύνθια και μπάσο εδώ σε μια σύνθεση που διατηρεί μια κάποια new-age φιλοσοφία.
Το track που ανοίγει την τέταρτη πλευρά είναι ανέκδοτο, προέρχεται από το 1987 και αποτελεί την πρώτη σύνθεση του Δαούτη που ολοκληρώθηκε με το σύστημα UPIC. “Crystal forest” είναι ο τίτλος της και βασικά πρόκειται για ένα ambient κομμάτι, που φέρνει στα νου άλλα ανάλογα της εποχής. Το “New age rising (Part VIII)” είναι κι αυτό ανέκδοτο και προέρχεται από το 1987. Πολύ καλό. Έφερε στη μνήμη μου κάτι από την οικολογική electronicα των Robert Rich κα Steve Roach (προχωρημένο για ελληνικό, αλλά μέσα στο αμερικάνικο πνεύμα της εποχής). Το “Beach ambience” προέρχεται από το OST «Από την Άκρη της Πόλης» και είναι πολύ καλό. Γεμάτο κομμάτι (δεν το θυμάμαι βεβαίως, τώρα, στην ταινία), που δημιουργεί οπωσδήποτε μιαν ηλεκτρονική πληρότητα. Το “Venus, από την κασέτα του ’86 διαθέτει σύνθια και φωνές και παίζει μ’ αυτά μ’ έναν τρόπο δημιουργικό και περιπετειώδη.
Το άλμπουμ θα κλείσει με το 5λεπτο “My haunting sins”, που είναι ένας ηλεκτρονικός αυτοσχεδιασμός, παρουσιασμένος από τον Δαούτη σε πιο πρόσφατα live. Κι αυτό το track είναι πολύ καλό και δείχνει τόσο τη διαχρονική προσπάθεια τού συνθέτη να τιθασεύσει, με τον καλύτερο τρόπο, τα ποικίλα bleeps, όσο και της εταιρίας, της Into the Light, να παρουσιάσει ένα ακόμη βαρύ πορτρέτο, έλληνα μουσικού, με αληθινές συνθέσεις σε άψογη τεχνική / ηχητική κατάσταση.
Επαφή: https://www.facebook.com/IntoTheLightRecords/
Νέο 2LP από την Into the Light, αυτή τη φορά αφιερωμένο σ’ έναν ακόμη έλληνα συνθέτη ηλεκτρονικής μουσικής, που ξεκίνησε στα eighties και που εξακολουθεί και σήμερα να παρουσιάζει και να ηχογραφεί με (καλλιτεχνική) επιτυχία. Το όνομά του Akis ή Άκης Δαούτης.
Αν και τον Δαούτη τον θυμάμαι από νωρίς στα χρόνια του ’80, όταν είχε περάσει κάτι φεγγάρια, ως μπασίστας, από τις Μουσικές Ταξιαρχίες, τον Akis άργησα πολύ να τον μάθω. Ακόμη και όταν άκουσα το δικό του σάουντρακ από την ταινία του Κωνσταντίνου Γιάνναρη «Από την Άκρη της Πόλης» (1999) δεν είχα συνειδητοποιήσει ποιος ήταν ο Akis και πώς, τέλος πάντων, από τον Δαούτη με τον Πανούση, φθάναμε (τότε) στον Δαούτη με τον Γιάνναρη.
Βασικά, είχα χάσει το επεισόδιο τού άλμπουμ “Into the Light”, που είχε βγει στην Music Box το 1990 και το οποίο είχα υποτιμήσει λόγω ονόματος. Akis… τρέχα γύρευε δηλαδή. Δεν είχα δώσει την παραμικρή σημασία. Τον δίσκο, εννοώ, τον συναντούσα μπροστά μου συνεχώς, αλλά ποτέ δεν μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον για να τον αγοράσω – ούτε όταν κόστιζε ένα πεντακοσάρικο (δραχμές), ούτε όταν κόστιζε 5 ευρώ. Τώρα, για έναν όχι ανεξήγητο λόγο, το άλμπουμ αυτό χτυπάει στο discogs 300άρια(!), κι εγώ… γελάω. Όχι φυσικά με το πάθημά μου…
Χαίρομαι, λοιπόν, γιατί μια τόσο περιποιημένη συλλογή (σαν αυτές που κυκλοφορεί από καιρού εις καιρόν η Into the Light) θα μου δώσει την ευκαιρία να μπω στον ηλεκτρονικό κόσμο τού Άκη Δαούτη, εκτιμώντας συνολικά τη συμπυκνωμένη ύλη τού “Space, Time and Beyond”, που περιλαμβάνει 16 εγγραφές (6 στη Side A, 3 στη Side B, 3 στην Side C και 4 στην Side D), άπασες ολοκληρωμένες την τελευταία 30ετία (1986-2016).
Να πούμε, κατ’ αρχάς, πως ο Δαούτης δεν χρησιμοποιεί αποκλειστικά και μόνο συνθεσάιζερ στις παραγωγές του. Θέση, ανάμεσα, διεκδικούν και πιο… συμβατικά όργανα (κλαρινέτο, σαξόφωνα, κιθάρες, τρομπέτα, μπάσο), με αποτέλεσμα οι συνθέσεις του να αντιμετωπίζονται, συχνά, όχι ως αμιγώς ηλεκτρονικές, αλλά ως ημι-ηλεκτρονικές.
Ξεκινώντας τώρα από τη πρώτη πλευρά, με τα έξι tracks, εκείνο που πρέπει να πούμε είναι πως λειτουργεί (η πλευρά) ως οδηγός για ολάκερο το double LP. Έχουμε δηλαδή κομμάτια εντελώς ηλεκτρονικά (όπως το ανέκδοτο “New age rising” από το 1987 ή το “The powers of pi” από το 2009), άλλα στα οποία παρεμβάλλονται και άλλα όργανα ή φωνές (το ανέκδοτο “Biofields” από το 2007, με το κλαρινέτο του Δημήτρη Σπανέα) και βεβαίως γνωστά μας κομμάτια από τα σάουντρακ των ταινιών του Γιάνναρη («Από την Άκρη της Πόλης», «Δεκαπενταύγουστος»).
Η δεύτερη πλευρά αποτελεί μια ξεχωριστή ενότητα μέσα στην έκδοση, καθώς και τα τρία κομμάτια της περιγράφουν τον βασικό κορμό των συνθέσεων του Δαούτη. Κατ’ αρχάς το ανέκδοτο “Solar rain” από το 1987, φτιαγμένο με το σύστημα UPIC, είναι ένα abstract electro track με εξαιρετική λειτουργικότητα (πρόκειται απλώς για μια από τις πιο μεστές στιγμές τού 2LP). Ο Δαούτης εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες τού «ξενάκειου» τάμπλετ, διαμορφώνοντας ένα φουτουριστικό ηλεκτρονικό περιβάλλον μέσα από το μανιπουλάρισμα ήχων που προέρχονται από Fender Stratocaster και φωνή. Το “Christmas” που ακολουθεί προέρχεται από μια κασέτα του 1986, είναι ηχογραφημένο στην Αμερική και διαθέτει μόνο σύνθια. Πολύ ενδιαφέρον σαν ιδέα κινείται ηχητικώς στο ύφος της γερμανικής εταιρείας Sky (Roedelius, Asmus Tietchens κ.λπ.). Η πλευρά θα κλείσει με το “Space, time and beyond”, που προέρχεται από το LP “Into the Light” του 1990. Σύνθια και ηλεκτρικές κιθάρες από τον Δαούτη και τρομπέτα από τον Γιώργο Γαβαλά, σε μια σύνθεση που δεν κρύβει τις contemporary jazz αναφορές της.
Η τρίτη πλευρά ανοίγει με το σχεδόν 10λεπτο “Into the Light” παρμένο από το φερώνυμο LP της Music Box. (Άμα γνώριζα πως το LP του Akis, που το έβλεπα συνεχώς μπροστά μου στα 90s και τα 00s, περιείχε τέτοια κομμάτια… σίγουρα θα το αγόραζα). Ένα κρουστό σχήμα επαναλαμβάνεται και πάνω του/δίπλα του συμβάλλουν φωνές και σύνθια, δημιουργώντας μια κάπως trance κατάσταση. Πολύ ωραίο σαν ιδέα, που ακόμη και σήμερα λειτουργεί. Το “Ecological awareness”, που ακολουθεί, ήταν επένδυση για ένα ντοκιμαντέρ του ’90, περασμένο όλο μέσα από Korg M-1, ενώ η πλευρά θα κλείσει με το 7λεπτο “Violet” από την αμερικάνικη κασέτα του ’86. Σύνθια και μπάσο εδώ σε μια σύνθεση που διατηρεί μια κάποια new-age φιλοσοφία.
Το track που ανοίγει την τέταρτη πλευρά είναι ανέκδοτο, προέρχεται από το 1987 και αποτελεί την πρώτη σύνθεση του Δαούτη που ολοκληρώθηκε με το σύστημα UPIC. “Crystal forest” είναι ο τίτλος της και βασικά πρόκειται για ένα ambient κομμάτι, που φέρνει στα νου άλλα ανάλογα της εποχής. Το “New age rising (Part VIII)” είναι κι αυτό ανέκδοτο και προέρχεται από το 1987. Πολύ καλό. Έφερε στη μνήμη μου κάτι από την οικολογική electronicα των Robert Rich κα Steve Roach (προχωρημένο για ελληνικό, αλλά μέσα στο αμερικάνικο πνεύμα της εποχής). Το “Beach ambience” προέρχεται από το OST «Από την Άκρη της Πόλης» και είναι πολύ καλό. Γεμάτο κομμάτι (δεν το θυμάμαι βεβαίως, τώρα, στην ταινία), που δημιουργεί οπωσδήποτε μιαν ηλεκτρονική πληρότητα. Το “Venus, από την κασέτα του ’86 διαθέτει σύνθια και φωνές και παίζει μ’ αυτά μ’ έναν τρόπο δημιουργικό και περιπετειώδη.
Το άλμπουμ θα κλείσει με το 5λεπτο “My haunting sins”, που είναι ένας ηλεκτρονικός αυτοσχεδιασμός, παρουσιασμένος από τον Δαούτη σε πιο πρόσφατα live. Κι αυτό το track είναι πολύ καλό και δείχνει τόσο τη διαχρονική προσπάθεια τού συνθέτη να τιθασεύσει, με τον καλύτερο τρόπο, τα ποικίλα bleeps, όσο και της εταιρίας, της Into the Light, να παρουσιάσει ένα ακόμη βαρύ πορτρέτο, έλληνα μουσικού, με αληθινές συνθέσεις σε άψογη τεχνική / ηχητική κατάσταση.
Επαφή: https://www.facebook.com/IntoTheLightRecords/
Πρώτη δημοσίευση στο LiFO.gr στις 19 Ιουν. 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου