Jako Organ Trio
είναι η ονομασία ενός νέου ελληνικού jazz-trio,
το οποίον αποτελούν οι Ιάκωβος Συμεωνίδης ηλεκτρική κιθάρα, Γιώργος
Κοντραφούρης όργανο και Γιάννης Παπαδούλης ντραμς. Το τρίο αυτό κυκλοφόρησε
πέρυσι το πρώτο CD του
και μάλιστα σε γερμανική εταιρεία, αφού ο άνθρωπος που το έβαλε σε τροχιά, ο
κιθαρίστας Ιάκωβος Συμεωνίδης, ζει μονίμως στο Βερολίνο.
Ο Συμεωνίδης είναι ένας ακόμη νέος μουσικός και συνθέτης τζαζ κομματιών, που έχει καλές σπουδές σε Ελλάδα (Εθνικό Ωδείο) και Ολλανδία (Prins Claus Conservatorium του Γκρόνιγκεν) και που τώρα, στα 33 χρόνια του, θεωρεί πως έχει έρθει η ώρα για να εμφανιστεί μ’ ένα, ας το πούμε έτσι, προσωπικό CD.
Φαίνεται, λοιπόν, πως ο Συμεωνίδης είχε λόγους να περιμένει, γι’ αυτό το ντεμπούτο – κι εδώ που τα λέμε καλώς έπραξε.
Το “Safe Place”
[QFTF, 2022], έτσι λέγεται το άλμπουμ του, είναι μία εντελώς επαγγελματική
πρόταση, που θα μπορούσε να διαπρέψει οπουδήποτε αυτή τη στιγμή (και όχι μόνο
στην Γερμανία ή την Ελλάδα, μα και στην κοιτίδα Αμερική).
Έχει φθάσει, δηλαδή, σ’ ένα ηλικιακό όριο ο Συμεωνίδης, κάνοντας όλες τις απαραίτητες επιλογές, στο ενδιάμεσο, στοχεύοντας σε πολύ συγκεκριμένες διαστάσεις της soul-jazz και του funk – και είναι αυτές ακριβώς τις επιλογές, που τις μετασχηματίζει, εδώ, σε συγκεκριμένο και μετρήσιμο έργο.
Το “Safe Place” περιλαμβάνει λοιπόν εννέα tracks – πέντε του Συμεωνίδη και τέσσερις διασκευές από την ιστορία του hard bop, της soul και του funk, όπως και των στάνταρντ. Πιο συγκεκριμένα ακούγονται τα: “Man from Taganyika” από το “Tender Moments” [Blue Note, 1968] του McCoy Tyner, “Little ghetto boy” [ATCO, 1972] του Donny Hathaway, “Freddie’s dead” από το “Super Fly” [Curtom, 1972] του Curtis Mayfield και ακόμη το κλασικό “Lover man (On where can you be?)” από το ρεπερτόριο της Billie Holiday.
Οι επιλογές από McCoy Tyner, Donny Hathaway και Curtis Mayfield δείχνουν, αν θέλετε, τον προσανατολισμό της jazz του Συμεωνίδη, τα ενδιαφέροντά του, τις επιρροές του κ.λπ., όχι μόνο σε αισθητικό επίπεδο, αλλά και σε κοινωνικό. Και δεν είναι άστοχο αν πούμε πως πάνω σ’ αυτούς τους άξονες πορεύεται κι εκείνος ως συνθέτης, με τα κομμάτια του να έχουν άψογη ανάπτυξη, πάντα με βάση το blues, που εύπλαστο όπως είναι μπορεί και μετασχηματίζεται, κάθε φορά, στο πιο ειδικό πλαίσιο που επιθυμεί ο συνθέτης.
Ως κιθαρίστας, τώρα, ο Συμεωνίδης είναι πλήρης. Με φρασεολογία μετρημένη, χωρίς άσκοπους εντυπωσιασμούς, με αλληλουχίες ακόρντων, που φανερώνουν μελέτη και γνώση του πράγματος, με μελωδίες απλές και ουσιαστικές, τις οποίες «επεξηγεί» σε δύο tracks, ως guest, και ο αλτίστας Δημήτρης Τσάκας, με τον Γιώργο Κοντραφούρη, περαιτέρω, να κρατάει διπλό ρόλο, τόσο ρυθμικά, όσο και σολιστικά, και με τον ντράμερ Γιάννη Παπαδούλη να είναι τόσο απέριττος στα χτυπήματά του, όσο το απαιτεί η περίπτωση, το πράγμα δείχνει από την αρχή (“The fixbus blues”) προς τα πού μπορεί να πάει. Και πάει.
Υπέροχο άλμπουμ, που γίνεται, το ξαναλέμε, με πλήρη επαγγελματική ευσυνειδησία, έτοιμο να διακριθεί στον ανάλογο στίβο. Το ευχόμαστε.
Επαφή: https://iak-sym.bandcamp.com/releases
Ο Συμεωνίδης είναι ένας ακόμη νέος μουσικός και συνθέτης τζαζ κομματιών, που έχει καλές σπουδές σε Ελλάδα (Εθνικό Ωδείο) και Ολλανδία (Prins Claus Conservatorium του Γκρόνιγκεν) και που τώρα, στα 33 χρόνια του, θεωρεί πως έχει έρθει η ώρα για να εμφανιστεί μ’ ένα, ας το πούμε έτσι, προσωπικό CD.
Φαίνεται, λοιπόν, πως ο Συμεωνίδης είχε λόγους να περιμένει, γι’ αυτό το ντεμπούτο – κι εδώ που τα λέμε καλώς έπραξε.
Έχει φθάσει, δηλαδή, σ’ ένα ηλικιακό όριο ο Συμεωνίδης, κάνοντας όλες τις απαραίτητες επιλογές, στο ενδιάμεσο, στοχεύοντας σε πολύ συγκεκριμένες διαστάσεις της soul-jazz και του funk – και είναι αυτές ακριβώς τις επιλογές, που τις μετασχηματίζει, εδώ, σε συγκεκριμένο και μετρήσιμο έργο.
Το “Safe Place” περιλαμβάνει λοιπόν εννέα tracks – πέντε του Συμεωνίδη και τέσσερις διασκευές από την ιστορία του hard bop, της soul και του funk, όπως και των στάνταρντ. Πιο συγκεκριμένα ακούγονται τα: “Man from Taganyika” από το “Tender Moments” [Blue Note, 1968] του McCoy Tyner, “Little ghetto boy” [ATCO, 1972] του Donny Hathaway, “Freddie’s dead” από το “Super Fly” [Curtom, 1972] του Curtis Mayfield και ακόμη το κλασικό “Lover man (On where can you be?)” από το ρεπερτόριο της Billie Holiday.
Οι επιλογές από McCoy Tyner, Donny Hathaway και Curtis Mayfield δείχνουν, αν θέλετε, τον προσανατολισμό της jazz του Συμεωνίδη, τα ενδιαφέροντά του, τις επιρροές του κ.λπ., όχι μόνο σε αισθητικό επίπεδο, αλλά και σε κοινωνικό. Και δεν είναι άστοχο αν πούμε πως πάνω σ’ αυτούς τους άξονες πορεύεται κι εκείνος ως συνθέτης, με τα κομμάτια του να έχουν άψογη ανάπτυξη, πάντα με βάση το blues, που εύπλαστο όπως είναι μπορεί και μετασχηματίζεται, κάθε φορά, στο πιο ειδικό πλαίσιο που επιθυμεί ο συνθέτης.
Ως κιθαρίστας, τώρα, ο Συμεωνίδης είναι πλήρης. Με φρασεολογία μετρημένη, χωρίς άσκοπους εντυπωσιασμούς, με αλληλουχίες ακόρντων, που φανερώνουν μελέτη και γνώση του πράγματος, με μελωδίες απλές και ουσιαστικές, τις οποίες «επεξηγεί» σε δύο tracks, ως guest, και ο αλτίστας Δημήτρης Τσάκας, με τον Γιώργο Κοντραφούρη, περαιτέρω, να κρατάει διπλό ρόλο, τόσο ρυθμικά, όσο και σολιστικά, και με τον ντράμερ Γιάννη Παπαδούλη να είναι τόσο απέριττος στα χτυπήματά του, όσο το απαιτεί η περίπτωση, το πράγμα δείχνει από την αρχή (“The fixbus blues”) προς τα πού μπορεί να πάει. Και πάει.
Υπέροχο άλμπουμ, που γίνεται, το ξαναλέμε, με πλήρη επαγγελματική ευσυνειδησία, έτοιμο να διακριθεί στον ανάλογο στίβο. Το ευχόμαστε.
Επαφή: https://iak-sym.bandcamp.com/releases
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου