HUGHES / MIMMO / SCHLECHTA / VOLQUARTZ: Cadenza
del Crepuscolo [Amirani Records, 2023]
Ο αμερικανός κοντραμπασίστας John Hughes, ο ιταλός σοπρανίστας Gianni Mimmo, ο οργανίστας (εκκλησιαστικό
όργανο) Peer Schlechta και ο γερμανός μπάσο-κοντραμπάσο κλαρινίστας Ove Volquartz (κάποιοι ίσως τον ξέρουν
από τους πιονιέρους της kraut-jazz Annexus Quam) συνεργάζονται εδώ σ’
ένα CD βινυλιακής
διάρκειας (40:43) και έξι κομματιών, ηχογραφημένο στην εκκλησία της γερμανικής
κοινότητας Neustädter, στις 8 Νοεμβρίου του 2021.
Το άλμπουμ αυτό, ο ήχος του δηλαδή, καθορίζεται από ορισμένα
στοιχεία. Κατ’ αρχάς από τον χώρο, την εκκλησία, που παρέχει μία πολύ
συγκεκριμένη ηχητική, με συγκεκριμένες αναδράσεις, που προσδίδουν στην εγγραφή
ένα κάπως αλλόκοτο χρώμα.
Έπειτα από τα μπάσα όργανα (κοντραμπάσο, μπάσο κλαρίνο και κοντραμπάσο κλαρίνο), που δημιουργούν συχνά ένα πομπώδες, αλλά χαμηλής έντασης continuo, πάνω στο οποίο πατάει όλη η κατασκευή.
Τρίτον, από ένα «παρεμβατικό» όργανο, που είναι το σοπράνο σαξόφωνο και τέταρτον από ένα όργανο (το εκκλησιαστικό), που έχει έναν υπαινικτικό και υπόγειο ρόλο, παρεμβαίνοντας με πολύ ιδιαίτερους τρόπους.
Το άκουσμα μπορείς να πεις πως γειτνιάζει με το ambient, είναι κάπως «παγερό», ενώ δεν είναι λίγες, ούτε ασήμαντες οι αυτοσχεδιαστικές παρεκβάσεις του, που σε επαναφέρουν σε πιο αναμενόμενες, τέλος πάντων, καταστάσεις.
Οπωσδήποτε ο συντονισμός των τεσσάρων οργανοπαικτών είναι εκείνο, που ανυψώνει τελικώς το “Cadenza del Crepuscolo” στο επίπεδο ενός ξεχωριστού και γιατί όχι μοναδικού ηχογραφήματος, με κομμάτια σαν το εισαγωγικό “Gliding over silent seas” ή το “Triste Andromeda” να εκπλήσσουν με τον τρόπο που αποτυπώνονται οι χαμηλές συχνότητες, δημιουργώντας τελείως υποβλητικές καταστάσεις.
Μπορεί η ηχογράφηση να συμβαίνει μέσα σε εκκλησία, όμως το άκουσμα ουκ ολίγες φορές μοιάζει... ανίερο (ασυζητητί, σαν σάουντρακ σε ταινία τρόμου).
NICOLA GUAZZALOCA / GIANNI MIMMO: Herbstreise
[Amirani Records, 2023]
Το άλμπουμ αυτό, το “Herbstreise”, είναι «κλασικό» για το είδος της μουσικής, που πραγματεύεται χρόνια τώρα η ιταλική Amirani Records.
Είναι ένα άλμπουμ αυτοσχεδιαστικό, εννοούμε, που φέρουν εις πέρας δύο παλαιοί φίλοι και συνεργάτες, ο πιανίστας Nicola Guazzaloca και ο σοπράνο σαξοφωνίστας Gianni Mimmo.
O Guazzaloca είναι συνεργάτης του Mimmo (του ανθρώπου που βρίσκεται πίσω από την Amirani) σχεδόν από την ίδρυση της ετικέτας, πίσω στο 2005 – καθώς αμφότεροι είχαν συνυπάρξει στο Shoreditch Trio (ή και κουαρτέτο), για τα άλμπουμ του οποίου “The Shoreditch Concert” και “Again, Live in Bruxelles” υπάρχουν reviews στο blog. Φυσικά, και εντός της Amirani, o Guazzaloca έχει κι άλλα άλμπουμ, είτε προσωπικά (“Tecniche Arcaiche”), είτε σε συνεργασία με άλλους μουσικούς (π.χ. τον χειριστή της βιόλας Szilárd Mezei στο “Lucca and Bologna Concerts”), οπότε (και) αυτή η συνεργασία, σε ντούο, με τον Mimmo, έρχεται εντελώς φυσιολογικά.
Οι δύο ιταλοί μουσικοί γνωρίζονται καλά, δηλαδή πολύ καλά, και αυτό οπωσδήποτε, τους βοηθάει να ξεπεράσουν τις όποιες δυσκολίες ανακύπτουν, προσανατολίζοντας μάλιστα τις (αυθόρμητες) μουσικές τους προς την κατεύθυνση του μελωδικού αυτοσχεδιασμού.
Υπάρχει, λοιπόν, μια λυρική διάθεση, που διέπει τα κομμάτια τού “Herbstreise”, που είναι πολλά εν τω μεταξύ (δέκα επτά), με διάρκειες από 1:07 έως 7:40 (το τελευταίο φερώνυμο track), χωρίς όμως αυτή η λυρική διάθεση, να εμποδίζει τους Guazzaloca και Mimmo να είναι όσο εφευρετικοί απαιτείται, και χρειάζεται, προκειμένου το άλμπουμ να παραμένει εντυπωσιακό, σε όλα τα επιμέρους θέματά του.
Είναι δηλαδή ο τρόπος που διαρθρώνονται οι εδώ «συνομιλίες», ανάμεσα στο πιάνο και το σοπράνο, οι χρωματισμοί των δύο οργάνων, οι απότομες αλλαγές σε μέτρα ή τέμπι, οι αυθόρμητες μελωδικές γραμμές, που μετασχηματίζονται συνεχώς, οι «διάλογοι», που δεν ολοκληρώνονται ποτέ, καθώς επαναλαμβάνονται με διαφορετικούς κάθε φορά όρους κ.ο.κ.
Το “Herbstreise” δεν είναι ένα άλμπουμ «εύκολο» απαραιτήτως, έχει όμως πολλές «βατές» περιοχές, στις οποίες θα μπορέσει να αγκιστρωθεί όχι μόνον ο fan της improv-jazz, μα και όποιος άλλος αντιλαμβάνεται την έμπνευση ως μια ξαφνική και εκρηκτική διαδικασία.
Επαφή: www.amiranirecords.com
Έπειτα από τα μπάσα όργανα (κοντραμπάσο, μπάσο κλαρίνο και κοντραμπάσο κλαρίνο), που δημιουργούν συχνά ένα πομπώδες, αλλά χαμηλής έντασης continuo, πάνω στο οποίο πατάει όλη η κατασκευή.
Τρίτον, από ένα «παρεμβατικό» όργανο, που είναι το σοπράνο σαξόφωνο και τέταρτον από ένα όργανο (το εκκλησιαστικό), που έχει έναν υπαινικτικό και υπόγειο ρόλο, παρεμβαίνοντας με πολύ ιδιαίτερους τρόπους.
Το άκουσμα μπορείς να πεις πως γειτνιάζει με το ambient, είναι κάπως «παγερό», ενώ δεν είναι λίγες, ούτε ασήμαντες οι αυτοσχεδιαστικές παρεκβάσεις του, που σε επαναφέρουν σε πιο αναμενόμενες, τέλος πάντων, καταστάσεις.
Οπωσδήποτε ο συντονισμός των τεσσάρων οργανοπαικτών είναι εκείνο, που ανυψώνει τελικώς το “Cadenza del Crepuscolo” στο επίπεδο ενός ξεχωριστού και γιατί όχι μοναδικού ηχογραφήματος, με κομμάτια σαν το εισαγωγικό “Gliding over silent seas” ή το “Triste Andromeda” να εκπλήσσουν με τον τρόπο που αποτυπώνονται οι χαμηλές συχνότητες, δημιουργώντας τελείως υποβλητικές καταστάσεις.
Μπορεί η ηχογράφηση να συμβαίνει μέσα σε εκκλησία, όμως το άκουσμα ουκ ολίγες φορές μοιάζει... ανίερο (ασυζητητί, σαν σάουντρακ σε ταινία τρόμου).
Το άλμπουμ αυτό, το “Herbstreise”, είναι «κλασικό» για το είδος της μουσικής, που πραγματεύεται χρόνια τώρα η ιταλική Amirani Records.
Είναι ένα άλμπουμ αυτοσχεδιαστικό, εννοούμε, που φέρουν εις πέρας δύο παλαιοί φίλοι και συνεργάτες, ο πιανίστας Nicola Guazzaloca και ο σοπράνο σαξοφωνίστας Gianni Mimmo.
O Guazzaloca είναι συνεργάτης του Mimmo (του ανθρώπου που βρίσκεται πίσω από την Amirani) σχεδόν από την ίδρυση της ετικέτας, πίσω στο 2005 – καθώς αμφότεροι είχαν συνυπάρξει στο Shoreditch Trio (ή και κουαρτέτο), για τα άλμπουμ του οποίου “The Shoreditch Concert” και “Again, Live in Bruxelles” υπάρχουν reviews στο blog. Φυσικά, και εντός της Amirani, o Guazzaloca έχει κι άλλα άλμπουμ, είτε προσωπικά (“Tecniche Arcaiche”), είτε σε συνεργασία με άλλους μουσικούς (π.χ. τον χειριστή της βιόλας Szilárd Mezei στο “Lucca and Bologna Concerts”), οπότε (και) αυτή η συνεργασία, σε ντούο, με τον Mimmo, έρχεται εντελώς φυσιολογικά.
Οι δύο ιταλοί μουσικοί γνωρίζονται καλά, δηλαδή πολύ καλά, και αυτό οπωσδήποτε, τους βοηθάει να ξεπεράσουν τις όποιες δυσκολίες ανακύπτουν, προσανατολίζοντας μάλιστα τις (αυθόρμητες) μουσικές τους προς την κατεύθυνση του μελωδικού αυτοσχεδιασμού.
Υπάρχει, λοιπόν, μια λυρική διάθεση, που διέπει τα κομμάτια τού “Herbstreise”, που είναι πολλά εν τω μεταξύ (δέκα επτά), με διάρκειες από 1:07 έως 7:40 (το τελευταίο φερώνυμο track), χωρίς όμως αυτή η λυρική διάθεση, να εμποδίζει τους Guazzaloca και Mimmo να είναι όσο εφευρετικοί απαιτείται, και χρειάζεται, προκειμένου το άλμπουμ να παραμένει εντυπωσιακό, σε όλα τα επιμέρους θέματά του.
Είναι δηλαδή ο τρόπος που διαρθρώνονται οι εδώ «συνομιλίες», ανάμεσα στο πιάνο και το σοπράνο, οι χρωματισμοί των δύο οργάνων, οι απότομες αλλαγές σε μέτρα ή τέμπι, οι αυθόρμητες μελωδικές γραμμές, που μετασχηματίζονται συνεχώς, οι «διάλογοι», που δεν ολοκληρώνονται ποτέ, καθώς επαναλαμβάνονται με διαφορετικούς κάθε φορά όρους κ.ο.κ.
Το “Herbstreise” δεν είναι ένα άλμπουμ «εύκολο» απαραιτήτως, έχει όμως πολλές «βατές» περιοχές, στις οποίες θα μπορέσει να αγκιστρωθεί όχι μόνον ο fan της improv-jazz, μα και όποιος άλλος αντιλαμβάνεται την έμπνευση ως μια ξαφνική και εκρηκτική διαδικασία.
Επαφή: www.amiranirecords.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου