Οι Bastard Sword
είναι ένα καινούριο αθηναϊκό σχήμα (το αν είναι περιστασιακό ή όχι θα φανεί),
που αποτελείται από γνωστά ονόματα. Τον Αχιλλέα Χαρμπίλα (από 2 By Bukowski κ.λπ.) σε κιθάρες,
φωνή, σύνθια, τον νεαρό Οδυσσέα Τζιρίτα σε μπάσο (με τα δύο αξιόλογα προσωπικά
άλμπουμ πριν από λίγα χρόνια) και τον Άκη Καπράνο (από Horrified κ.λπ.)
σε ντραμς.
Όπως διαβάζουμε στο innersleeve του πρώτου δίσκου τους, που έχει τίτλο “I” (2023) και που κυκλοφορεί σε 300 κόπιες από την Sound Effect Records, το υλικό αυτού του δίσκου ήταν σχεδόν έτοιμο από τον Χαρμπίλα, όμως εκεί προς το τέλος θα έρχονταν οι Τζιρίτας και Καπράνος για να ολοκληρώσουν τις εγγραφές, προτείνοντας περαιτέρω και το δικό τους υλικό.
Έχουμε να κάνουμε λοιπόν μ’ ένα power rock trio, τέτοιοι είναι οι Bastard Sword, που... ροκάρει συνεχώς
και ακαταπαύστως, αλλά με τον δικό του τρόπο. Σε τι συνίσταται αυτός ο τρόπος;
Κατ’ αρχάς σε αρκετά από τα κομμάτια του “I”, που είναι εννέα (τέσσερα στην πρώτη πλευρά και πέντε στην δεύτερη) οι κιθάρες έχουν «στονεράδικο» ήχο, με distortion – είναι αυτά τα κιθαριστικά με ήχο-γρέζι. Δεν ηχούν όμως μονόπαντα οι κιθάρες στον δίσκο, και αυτό είναι από τα ατού του, γιατί πέρα από κάποια λίγα ακουστικά parts, υπάρχουν και παιξίματα σε καθαρές progressive ή και space / cosmic κατευθύνσεις.
Φυσικά, τόσο το μπάσο, όσο και τα ντραμς, φροντίζουν να βρίσκονται πάντα στο καλύτερο σημείο, και στην καλύτερη θέση – με την συνεισφορά τους, στο τελικό άκουσμα, να είναι κάτι παραπάνω από καθοριστική.
Υπάρχει, λοιπόν, στο “I” μία κάπως... τελετουργική αντίληψη στην ανάπτυξη των θεμάτων και αυτό το «πιάνεις» από το πρώτο κιόλας τραγούδι, το “Il gigante”, με το επόμενο “Hierophant” να εξελίσσεται πιο... kraut-ικά, καθώς συμβάλλουν και τα ηλεκτρονικά προς αυτό και βεβαίως το κιθαριστικό σόλο προς το τέλος (οπωσδήποτε ένα από τα ωραιότερα tracks του δίσκου).
Όμως και το επόμενο “Witching Brethren” είναι πολύ καλό, συνδυάζοντας stoner, space progressive και rhythm n’ blues αναφορές, με την πλευρά να ολοκληρώνεται με το βαρύγδουπο και κάπως «Sabbath-ικό» “Santeria de sangre”.
Η Side B ξεκινά κι αυτή μ’ έναν τρόπο, που αφήνει υποσχέσεις και για άλλα ακόμη, καλά και ωραία, από τους Bastard Sword – το λέμε, κρίνοντας από το… χαοτικό “Ghost in the beehive”. Και όντως, δηλαδή, αφού κάθε ένα από τα επόμενα κομμάτια έχει και κάτι διαφορετικό να προτάξει – ας πούμε το “Anthropocene”, από την μέση και μετά, που εξελίσσεται ακόμη και «Floyd-ικά», όσον αφορά στις κιθάρες, το οργανικό ηλεκτρικό / ακουστικό ιντερμέτζο “The orbital mechanist”, το πιο τυπικό stoner “Tenbones” και το βαρύ hard prog “Tooth rattler” εκεί στο τέλος να αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις.
Ένα πολύ ωραίο ντεμπούτο από τους “Bastard Sword”, που όσο το ακούς σου αρέσει όλο και περισσότερο.
Επαφή: https://bastardswordgr.bandcamp.com/album/bastard-sword-i, https://www.soundeffect-records.gr/
Όπως διαβάζουμε στο innersleeve του πρώτου δίσκου τους, που έχει τίτλο “I” (2023) και που κυκλοφορεί σε 300 κόπιες από την Sound Effect Records, το υλικό αυτού του δίσκου ήταν σχεδόν έτοιμο από τον Χαρμπίλα, όμως εκεί προς το τέλος θα έρχονταν οι Τζιρίτας και Καπράνος για να ολοκληρώσουν τις εγγραφές, προτείνοντας περαιτέρω και το δικό τους υλικό.
Κατ’ αρχάς σε αρκετά από τα κομμάτια του “I”, που είναι εννέα (τέσσερα στην πρώτη πλευρά και πέντε στην δεύτερη) οι κιθάρες έχουν «στονεράδικο» ήχο, με distortion – είναι αυτά τα κιθαριστικά με ήχο-γρέζι. Δεν ηχούν όμως μονόπαντα οι κιθάρες στον δίσκο, και αυτό είναι από τα ατού του, γιατί πέρα από κάποια λίγα ακουστικά parts, υπάρχουν και παιξίματα σε καθαρές progressive ή και space / cosmic κατευθύνσεις.
Φυσικά, τόσο το μπάσο, όσο και τα ντραμς, φροντίζουν να βρίσκονται πάντα στο καλύτερο σημείο, και στην καλύτερη θέση – με την συνεισφορά τους, στο τελικό άκουσμα, να είναι κάτι παραπάνω από καθοριστική.
Υπάρχει, λοιπόν, στο “I” μία κάπως... τελετουργική αντίληψη στην ανάπτυξη των θεμάτων και αυτό το «πιάνεις» από το πρώτο κιόλας τραγούδι, το “Il gigante”, με το επόμενο “Hierophant” να εξελίσσεται πιο... kraut-ικά, καθώς συμβάλλουν και τα ηλεκτρονικά προς αυτό και βεβαίως το κιθαριστικό σόλο προς το τέλος (οπωσδήποτε ένα από τα ωραιότερα tracks του δίσκου).
Όμως και το επόμενο “Witching Brethren” είναι πολύ καλό, συνδυάζοντας stoner, space progressive και rhythm n’ blues αναφορές, με την πλευρά να ολοκληρώνεται με το βαρύγδουπο και κάπως «Sabbath-ικό» “Santeria de sangre”.
Η Side B ξεκινά κι αυτή μ’ έναν τρόπο, που αφήνει υποσχέσεις και για άλλα ακόμη, καλά και ωραία, από τους Bastard Sword – το λέμε, κρίνοντας από το… χαοτικό “Ghost in the beehive”. Και όντως, δηλαδή, αφού κάθε ένα από τα επόμενα κομμάτια έχει και κάτι διαφορετικό να προτάξει – ας πούμε το “Anthropocene”, από την μέση και μετά, που εξελίσσεται ακόμη και «Floyd-ικά», όσον αφορά στις κιθάρες, το οργανικό ηλεκτρικό / ακουστικό ιντερμέτζο “The orbital mechanist”, το πιο τυπικό stoner “Tenbones” και το βαρύ hard prog “Tooth rattler” εκεί στο τέλος να αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις.
Ένα πολύ ωραίο ντεμπούτο από τους “Bastard Sword”, που όσο το ακούς σου αρέσει όλο και περισσότερο.
Επαφή: https://bastardswordgr.bandcamp.com/album/bastard-sword-i, https://www.soundeffect-records.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου