RON CARTER: Finding the Right Notes [IN+OUT
Records / AN Music, 2022]
Το άλμπουμ “Finding the Right Notes” του θρύλου μπασίστα Ron Carter (γενν. 1937) μπορεί να είναι περυσινό, αλλά αυτό δεν λέει κάτι. Ή μάλλον λέει πολλά για την ιστορία αυτού του απίστευτου μουσικού, με τα χιλιάδες recording sessions. Και λέει πολλά, γιατί πρόκειται για το soundtrack ενός βιογραφικού ντοκιμαντέρ, που έγινε με την σκηνοθετική επίβλεψη του Peter Schnall (παραγωγής 2022), στο οποίο εμφανίζονται, για να τιμήσουν τον τρανό κοντραμπασίστα, δεκάδες πρόσωπα – από τον George Benson, τον Stanley Clarke και τον Elvis Costello, μέχρι τον Buster Williams, τον Herbie Hancock και τον Sonny Rollins.
Τι περιλαμβάνει το soundtrack; Ηχογραφήσεις του Ron Carter από διάφορα sessions (με διάφορα σχήματα) της τελευταίας δεκαετίας. Ήτοι εγγραφές
από τα στούντιο του γερμανικού ραδιοτηλεοπτικού ιδρύματος WDR στην Κολωνία (1-4 Ιουλ. 2014), από
το Theaterstübchen του Kassel
(30 Οκτ. 2016), από το Blue Note,
της Νέας Υόρκης (2 Απρ. και 2 Μαΐου 2017), από το Fasching της Στοκχόλμης (17 Νοε. 2018),
από το Newport Jazz Festival
(3 Αυγ. 2019), από το Harlem Jazz Museum,
της Νέας Υόρκης (24 Σεπτ. 2019) και τέλος από το Power Station, της Νέας Υόρκης (29
Σεπτ. 2021).
Το υλικό που αποδίδεται εδώ είναι φυσικά ποικίλο (στάνταρντ, συνθέσεις του Carter και συνθέσεις των Miles Davis, Milt Jackson κ.ά.), όπως ποικίλα είναι και τα σχήματα, με τα οποία βρίσκεται στις διάφορες σκηνές ο Ron Carter.
Έτσι, έχουμε εδώ εγγραφές με ντουέτα, όπως για παράδειγμα εκείνο των Ron Carter και Bill Frisell (κιθάρα) στο εντυπωσιακό “My man’s gone now” του George Gershwin ή σαν το άλλο, το φοβερό (σχήμα) Ron Carter μπάσο-Christian McBride μπάσο (δύο κοντραμπασίστες, δηλαδή), που ακούγεται στο στάνταρντ “Willow weep for me” (με τους δύο μουσικούς να παραδίδουν ένα υψηλού επιπέδου απολαυστικό «μάθημα» για όλους, και όχι μόνον για τους κοντραμπασίστες).
Επιπλέον καταγράφονται, εδώ, ηχογραφήσεις με τρίο, με κουαρτέτο και βεβαίως με την συνοδεία μιας μεγάλης ορχήστρας, όπως είναι η WDR Big Band, που κινούνται σε άλλη λογική (ενός δυναμικού swinging, με πολλές επιμέρους οργανικές καταδείξεις).
Ένα ακόμη θαυμάσιο άλμπουμ του μεγάλου σε κάθε περίπτωση Ron Carter, που διατηρεί φοβερή ενότητα καθ’ όλη τη διάρκειά του (όχι κάτι σύνηθες για CD, που μοιάζει με συλλογή, χωρίς στην πράξη να είναι τέτοια).
RON CARTER: Foursight / The Complete Stockholm
Tapes [IN+OUT Records / AN Music, 2022]
Πρόκειται για έκδοση σε 2CD δύο προηγούμενων άλμπουμ του Ron Carter, για τα οποία είχαμε γράψει παλαιότερα (5 Σεπτ. 2021). Το ένα ήταν το “Foursight-Stockholm Vol.1” (2019) και το άλλο ήταν το “Foursight-Stockholm Vol.2” (2020). Εκείνα τα reviews ενοποιούμε τώρα, για να περιγράψουμε την πιο νέα έκδοση.
Το Vol.1 τού “Foursight – Stockholm” αφορά στο πρώτο μέρος του live του Ron Carter και της μπάντας του (Renee Rosnes πιάνο, Jimmy Greene τενόρο σαξόφωνο, Payton Crossley ντραμς) στο κλαμπ Fasching της Στοκχόλμης, στις 17 Νοεμβρίου 2018.
Η μπάντα είναι εξαιρετική. Η πιανίστρια Renee Rosnes βρίσκεται σε πολύ μεγάλη φόρμα, όπως και ο τενορίστας Greene φυσικά, και βεβαίως το rhythm section, που οπωσδήποτε στηρίζει με κλειστά μάτια τις συνθέσεις τού ίδιου τού Carter, και ακόμη το “Joshua” των Victor Feldman-Miles Davis και το στάνταρντ “You and the night and the music”.
Το άλμπουμ ανοίγει μ’ ένα σχεδόν κλασικού τύπου hard bop, το “Cominando” (του R. Carter φυσικά), που δίνει την ευκαιρία στην πιανίστρια και στον τενορίστα να επιδείξουν χαρακτήρα μεγάλων σολίστ, με το ρυθμικό τμήμα να κινείται με άνεση μέσα σ’ έναν κυκεώνα από tempi, ταχύτητες και γενικότερες προσαρμογές.
Το 7λεπτο “Little waltz” είναι ένα ήσυχο κομμάτι, μια μπαλάντα, με πολύ ραφινάτη μελωδία, ικανή να σε παρασύρει σ’ ένα ρομαντικής φύσεως λίκνισμα.
Απεναντίας το “Seguaro” είναι ένα περισσότερο κινητικό track, που προσφέρει την δυνατότητα στον Ron Carter να αναπτύξει ένα εκτεταμένο σόλο, για να ακολουθήσουν ο J. Greene και η R. Rosnes στα δικά τους και εξ ίσου εντυπωσιακά μέρη, με το “Nearly” ένα παλαιότερο blues από το 1981 (LP “Patrão” στην Milestone) να προσθέτει σε νέες συνομιλίες και soli, άκρως θερμά και δεξιοτεχνικά.
Το κλείσιμο αυτού του πρώτου μέρους, με το “You and the night and the music” (Arthur Schwartz) είναι μια καλή ευκαιρία για τον ντράμερ P. Crossley να καταδείξει, και αυτός, τα δικά του όρια, σ’ ένα επίσης έξοχο σόλο, λίγο πριν το κομμάτι... αποτιμηθεί με ζητωκραυγές και χειροκροτήματα από το κοινό.
Το Vol.2 τού “Foursight – Stockholm”, πάντα με Ron Carter μπάσο, Renee Rosnes πιάνο, Jimmy Greene τενόρο σαξόφωνο και Payton Crossley ντραμς, αποτελεί την συνέχεια τού προηγούμενου “Vol.1”, καθώς είναι πάντα ζωντανά ηχογραφημένο στο κλαμπ Fasching της Στοκχόλμης, στις 17 Νοεμβρίου 2018.
Σ’ αυτό το δεύτερο μέρος τού δισκογραφημένου live κυριαρχούν τα στάνταρντ, όπως τα “Seven steps to heaven” (Victor Feldman-Miles Davis, “You’re my sunshine” (Jimmie Davis-Charles Mitchell), “My funny Valentine” (Richard Rodgers-Lorenz Hart),“Flamenco sketches” (Miles Davis-Bill Evans) κ.λπ., αλλά υπάρχουν και δύο συνθέσεις του Ron Carter, η “595” από το άλμπουμ “Dear Miles,” [Blue Note, 2007] και η “Mr. Bow tie” από το φερώνυμο άλμπουμ (1995) επίσης στην Blue Note. Το πρώτο είναι ένα εξαίρετο bop, με σκληρό swinging, ενώ το δεύτερο μια bossa-nova, που, στην μεγάλη διάρκειά της (12 λεπτά), περνά από... σαράντα κύματα (κι από ένα εντυπωσιακό σόλο στο κοντραμπάσο από τον R. Carter).
Γενικώς, το ρεπερτόριο είναι αυτό που πρέπει να είναι από ένα συγκρότημα σαν το κουαρτέτο του Ron Carter, με προφανείς αναφορές στον τρανό συνεργάτη του Miles Davis, και με μιαν αίσθηση γιορτής – που ξεπερνά τα όρια στο κλασικό “You’re my sunshine”, που εδώ μεταφέρεται αποκλειστικώς στο κοντραμπάσο!
Ό,τι και να πεις για τους μουσικούς και για το πρόγραμμα είναι λίγο, και κάπως έτσι η αρτιότητα τής εγγραφής δεν μπορεί παρά να αποτελεί, για την περίπτωσή μας, ευλογία.
Το άλμπουμ “Finding the Right Notes” του θρύλου μπασίστα Ron Carter (γενν. 1937) μπορεί να είναι περυσινό, αλλά αυτό δεν λέει κάτι. Ή μάλλον λέει πολλά για την ιστορία αυτού του απίστευτου μουσικού, με τα χιλιάδες recording sessions. Και λέει πολλά, γιατί πρόκειται για το soundtrack ενός βιογραφικού ντοκιμαντέρ, που έγινε με την σκηνοθετική επίβλεψη του Peter Schnall (παραγωγής 2022), στο οποίο εμφανίζονται, για να τιμήσουν τον τρανό κοντραμπασίστα, δεκάδες πρόσωπα – από τον George Benson, τον Stanley Clarke και τον Elvis Costello, μέχρι τον Buster Williams, τον Herbie Hancock και τον Sonny Rollins.
Το υλικό που αποδίδεται εδώ είναι φυσικά ποικίλο (στάνταρντ, συνθέσεις του Carter και συνθέσεις των Miles Davis, Milt Jackson κ.ά.), όπως ποικίλα είναι και τα σχήματα, με τα οποία βρίσκεται στις διάφορες σκηνές ο Ron Carter.
Έτσι, έχουμε εδώ εγγραφές με ντουέτα, όπως για παράδειγμα εκείνο των Ron Carter και Bill Frisell (κιθάρα) στο εντυπωσιακό “My man’s gone now” του George Gershwin ή σαν το άλλο, το φοβερό (σχήμα) Ron Carter μπάσο-Christian McBride μπάσο (δύο κοντραμπασίστες, δηλαδή), που ακούγεται στο στάνταρντ “Willow weep for me” (με τους δύο μουσικούς να παραδίδουν ένα υψηλού επιπέδου απολαυστικό «μάθημα» για όλους, και όχι μόνον για τους κοντραμπασίστες).
Επιπλέον καταγράφονται, εδώ, ηχογραφήσεις με τρίο, με κουαρτέτο και βεβαίως με την συνοδεία μιας μεγάλης ορχήστρας, όπως είναι η WDR Big Band, που κινούνται σε άλλη λογική (ενός δυναμικού swinging, με πολλές επιμέρους οργανικές καταδείξεις).
Ένα ακόμη θαυμάσιο άλμπουμ του μεγάλου σε κάθε περίπτωση Ron Carter, που διατηρεί φοβερή ενότητα καθ’ όλη τη διάρκειά του (όχι κάτι σύνηθες για CD, που μοιάζει με συλλογή, χωρίς στην πράξη να είναι τέτοια).
Πρόκειται για έκδοση σε 2CD δύο προηγούμενων άλμπουμ του Ron Carter, για τα οποία είχαμε γράψει παλαιότερα (5 Σεπτ. 2021). Το ένα ήταν το “Foursight-Stockholm Vol.1” (2019) και το άλλο ήταν το “Foursight-Stockholm Vol.2” (2020). Εκείνα τα reviews ενοποιούμε τώρα, για να περιγράψουμε την πιο νέα έκδοση.
Το Vol.1 τού “Foursight – Stockholm” αφορά στο πρώτο μέρος του live του Ron Carter και της μπάντας του (Renee Rosnes πιάνο, Jimmy Greene τενόρο σαξόφωνο, Payton Crossley ντραμς) στο κλαμπ Fasching της Στοκχόλμης, στις 17 Νοεμβρίου 2018.
Η μπάντα είναι εξαιρετική. Η πιανίστρια Renee Rosnes βρίσκεται σε πολύ μεγάλη φόρμα, όπως και ο τενορίστας Greene φυσικά, και βεβαίως το rhythm section, που οπωσδήποτε στηρίζει με κλειστά μάτια τις συνθέσεις τού ίδιου τού Carter, και ακόμη το “Joshua” των Victor Feldman-Miles Davis και το στάνταρντ “You and the night and the music”.
Το άλμπουμ ανοίγει μ’ ένα σχεδόν κλασικού τύπου hard bop, το “Cominando” (του R. Carter φυσικά), που δίνει την ευκαιρία στην πιανίστρια και στον τενορίστα να επιδείξουν χαρακτήρα μεγάλων σολίστ, με το ρυθμικό τμήμα να κινείται με άνεση μέσα σ’ έναν κυκεώνα από tempi, ταχύτητες και γενικότερες προσαρμογές.
Το 7λεπτο “Little waltz” είναι ένα ήσυχο κομμάτι, μια μπαλάντα, με πολύ ραφινάτη μελωδία, ικανή να σε παρασύρει σ’ ένα ρομαντικής φύσεως λίκνισμα.
Απεναντίας το “Seguaro” είναι ένα περισσότερο κινητικό track, που προσφέρει την δυνατότητα στον Ron Carter να αναπτύξει ένα εκτεταμένο σόλο, για να ακολουθήσουν ο J. Greene και η R. Rosnes στα δικά τους και εξ ίσου εντυπωσιακά μέρη, με το “Nearly” ένα παλαιότερο blues από το 1981 (LP “Patrão” στην Milestone) να προσθέτει σε νέες συνομιλίες και soli, άκρως θερμά και δεξιοτεχνικά.
Το κλείσιμο αυτού του πρώτου μέρους, με το “You and the night and the music” (Arthur Schwartz) είναι μια καλή ευκαιρία για τον ντράμερ P. Crossley να καταδείξει, και αυτός, τα δικά του όρια, σ’ ένα επίσης έξοχο σόλο, λίγο πριν το κομμάτι... αποτιμηθεί με ζητωκραυγές και χειροκροτήματα από το κοινό.
Το Vol.2 τού “Foursight – Stockholm”, πάντα με Ron Carter μπάσο, Renee Rosnes πιάνο, Jimmy Greene τενόρο σαξόφωνο και Payton Crossley ντραμς, αποτελεί την συνέχεια τού προηγούμενου “Vol.1”, καθώς είναι πάντα ζωντανά ηχογραφημένο στο κλαμπ Fasching της Στοκχόλμης, στις 17 Νοεμβρίου 2018.
Σ’ αυτό το δεύτερο μέρος τού δισκογραφημένου live κυριαρχούν τα στάνταρντ, όπως τα “Seven steps to heaven” (Victor Feldman-Miles Davis, “You’re my sunshine” (Jimmie Davis-Charles Mitchell), “My funny Valentine” (Richard Rodgers-Lorenz Hart),“Flamenco sketches” (Miles Davis-Bill Evans) κ.λπ., αλλά υπάρχουν και δύο συνθέσεις του Ron Carter, η “595” από το άλμπουμ “Dear Miles,” [Blue Note, 2007] και η “Mr. Bow tie” από το φερώνυμο άλμπουμ (1995) επίσης στην Blue Note. Το πρώτο είναι ένα εξαίρετο bop, με σκληρό swinging, ενώ το δεύτερο μια bossa-nova, που, στην μεγάλη διάρκειά της (12 λεπτά), περνά από... σαράντα κύματα (κι από ένα εντυπωσιακό σόλο στο κοντραμπάσο από τον R. Carter).
Γενικώς, το ρεπερτόριο είναι αυτό που πρέπει να είναι από ένα συγκρότημα σαν το κουαρτέτο του Ron Carter, με προφανείς αναφορές στον τρανό συνεργάτη του Miles Davis, και με μιαν αίσθηση γιορτής – που ξεπερνά τα όρια στο κλασικό “You’re my sunshine”, που εδώ μεταφέρεται αποκλειστικώς στο κοντραμπάσο!
Ό,τι και να πεις για τους μουσικούς και για το πρόγραμμα είναι λίγο, και κάπως έτσι η αρτιότητα τής εγγραφής δεν μπορεί παρά να αποτελεί, για την περίπτωσή μας, ευλογία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου