Ένα μικρό βιογραφικό του Τάκη Σπετσιώτη υπάρχει στο «αυτί»
του πιο νέου μυθιστορήματός του «Προσευχές Έκτακτης Ανάγκης» [βιβλιοπωλείον της
ΕΣΤΙΑΣ, Απρίλιος 2023] και καλό είναι να το μεταφέρουμε κι εδώ:
«Ο Τάκης Σπετσιώτης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1954, σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Αθήνα και εργάστηκε σε κινηματογραφικές, τηλεοπτικές και θεατρικές παραγωγές. Ανάμεσα στις κυριότερες δουλειές του είναι οι ταινίες “Η Λίζα και η Άλλη”, “Καλλονή”, “Στην αναπαυτική μεριά”, “Μετέωρο και Σκιά”, με θέμα τη ζωή του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη (Α Κρατικό βραβείο καλύτερης ταινίας Υπουργείου Πολιτισμού 1986), “Εις το φως της ημέρας” (τηλεταινία παραγωγής ΕΡΤ1, πάνω στο μοναδικό ομώνυμο διήγημα του Κ.Π. Καβάφη) και “Κοράκια” (πάνω στο διήγημα “Το παράπονο του νεκροθάπτου” του Εμμανουήλ Ροΐδη). Με το γράψιμο ασχολείται από τη μαθητική του ηλικία και έχει εκδώσει μεταξύ άλλων τα βιβλία πεζογραφίας και μελετών: “Χαίρε Ναπολέων”, “Ταχτσής – Δεν ντρέπομαι”, “Τριανδρίες και Σία”, “Το άλλο κρεβάτι”, “Γραμματικός σ’ ένα παιδί του δρόμου μου” και “Ναπολέων Λαπαθιώτης – Ξεδιάλεγμα”».
Το «Προσευχές Έκτακτης Ανάγκης» είναι το πιο νέο μυθιστόρημα
του Τάκη Σπετσιώτη. Όπως διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:
«Γιος ξενιτεμένων ναυτικών, ο 13χρονος Παύλος Μέρλος φεύγει από την παραθαλάσσια κωμόπολη που μεγάλωσε, τραυματισμένος από μια πρόωρη ομοφυλοφιλική σεξουαλική εμπειρία, για να γνωρίσει τον κόσμο. Θέλοντας να γίνει μουσικός –τέχνη για την οποία πιστεύει ότι είναι γεννημένος–, ξεκλειδώνει πολλά μυστικά, όχι μόνο της τέχνης, αλλά και της ζωής, που τον ενδιαφέρει εξίσου. Έχουν άραγε κλείσει οι ουλές της παιδικής του ηλικίας όταν, πολλά χρόνια αργότερα, μια Πρωτοχρονιά στην αυγή του 21ου αιώνα, τον συναντάει μεσήλικα αυτοεξόριστο ένας παράξενος επισκέπτης, ο Ευμένης Παράσχος; Κι έχουν αποτελέσει δικαίωση της ύπαρξής του ο έρωτας και η τέχνη σε μια κοινωνία αποξένωσης, εκφοβισμού και μοναξιάς της αρρώστιας; Ένα μυθιστόρημα εσωτερικής διαμόρφωσης του ήρωα και ταυτόχρονα μια τοιχογραφία των ελληνικών (και όχι μόνον) ερωτικών ηθών της τριακονταπενταετίας 1966-2000».
Το μυθιστόρημα του Τάκη Σπετσιώτη έχει μια ιστορία πίσω του, που θα μας γυρίσει στα χρόνια του ’70, στην πρώιμη μεταπολίτευση όταν τον Απρίλιο του ’78 τυπώνεται η έκδοση τέχνης «Καμπύλη», που ήταν μάλλον το πρώτο ανοιχτής γκέι θεματολογίας περιοδικό στην Ελλάδα.
Για την «Καμπύλη» είχαμε γράψει παλαιότερα στο LiFO.gr (5 Iουν. 2016), σημειώνοντας, ανάμεσα σε άλλα, και την παρουσία του Τάκη Σπετσιώτη μεταξύ των συνεργατών, αφού το διήγημα «Μια φιλία», που καταλάμβανε το μισό σχεδόν τεύχος του περιοδικού, ήταν δικό του.
Επρόκειτο για μια ωραία αρθρωμένη εφηβική ιστορία, μια ερωτική γνωριμία δύο αγοριών, μαθητών, κάπου στην επαρχία, που θα κατέληγε σε μιαν άνιση, εκατέρωθεν, διαχείριση. Ο ένας, ο μεγαλύτερος, θα έκανε βούκινο την περιπέτειά του, εκθέτοντας το φίλο του στους συμμαθητές του, ενώ ο άλλος, ο μικρότερος, την ίδια στιγμή θα ένοιωθε σαν να άνοιγε η γη και να τον κατάπινε… Όπως μας είχε πει τότε (2016) ο Τάκης Σπετσιώτης:
«Το “Μια φιλία” ήταν το πρώτο διήγημά μου, που δημοσιεύτηκε στην Καμπύλη το 1978. Ήμουν ναύτης ακόμη, είχε προηγηθεί το σκάνδαλο της μικρού μήκους ταινίας μου Καλλονή το ’77 –κόπηκε και απαγορεύτηκε η προβολή της από την επιτροπή λογοκρισίας– κι έπρεπε να είμαι πολύ προσεκτικός με τη νέα μου δημοσίευση, γι’ αυτό και υπογράφω ως Τάκης ΣΠ. και όχι με το πλήρες ονοματεπώνυμό μου. Πολύ σημαντικό για μένα κείμενο, αφού πάνω του στηρίχτηκε το πρώτο μέρος τού σεναρίου μου Πύρινες Χαρές (Fiery Joys) χρηματοδοτημένο από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Σεναρίου. Μάλιστα, είχα προσθέσει κι ένα δεύτερο μέρος στο σπονδυλωτό σενάριο. Παρότι οι ξένοι το γούσταραν πολύ, το έκοψαν οι εδώ κρατούντες τού Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου το 1995. Για να μη μείνει τελικά στο συρτάρι, το μετέτρεψα στο μυθιστόρημα Δελτίον Ταυτότητος, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άγρα το 2003, προσθέτοντας και τρίτο μέρος. Από το ’78… για βάλε πόσα χρόνια μέχρι το 2003… Είκοσι πέντε χρόνων ιστορία».
Όπως διαβάζουμε στις αρχικές σελίδες του νέου μυθιστορήματος του Τάκη Σπετσιώτη «Προσευχές Έκτακτης Ανάγκης»:
«Η παρούσα έκδοση είναι νέα, ριζική επεξεργασία του βιβλίου “Δελτίον Ταυτότητος – Γενικός Αριθμός Θ 307136”, που εκδόθηκε το 2003 από τις εκδόσεις Άγρα».
Το διήγημα της «Καμπύλης» λοιπόν εξακολουθεί να μεταπλάθεται και να εμπλουτίζεται φυσικά, δημιουργώντας ένα νέο βιβλίο 45 χρόνια αργότερα.
Όπως πολλοί άλλοι δημιουργοί –να ο Φεντερίκο Φελλίνι λ.χ., που έκανε πάντα την «ίδια» ταινία–, έτσι κι ο Τάκης Σπετσιώτης μ’ αυτό το έργο του in progress, που πηγαινοέρχεται λες από τη λογοτεχνία στον κινηματογράφο και τανάπαλιν, ποτίζει, κλαδεύει και λιπαίνει ένα νεαρό δεντράκι, ώσπου εκείνο να μεγαλώσει!
«Ο Τάκης Σπετσιώτης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1954, σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Αθήνα και εργάστηκε σε κινηματογραφικές, τηλεοπτικές και θεατρικές παραγωγές. Ανάμεσα στις κυριότερες δουλειές του είναι οι ταινίες “Η Λίζα και η Άλλη”, “Καλλονή”, “Στην αναπαυτική μεριά”, “Μετέωρο και Σκιά”, με θέμα τη ζωή του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη (Α Κρατικό βραβείο καλύτερης ταινίας Υπουργείου Πολιτισμού 1986), “Εις το φως της ημέρας” (τηλεταινία παραγωγής ΕΡΤ1, πάνω στο μοναδικό ομώνυμο διήγημα του Κ.Π. Καβάφη) και “Κοράκια” (πάνω στο διήγημα “Το παράπονο του νεκροθάπτου” του Εμμανουήλ Ροΐδη). Με το γράψιμο ασχολείται από τη μαθητική του ηλικία και έχει εκδώσει μεταξύ άλλων τα βιβλία πεζογραφίας και μελετών: “Χαίρε Ναπολέων”, “Ταχτσής – Δεν ντρέπομαι”, “Τριανδρίες και Σία”, “Το άλλο κρεβάτι”, “Γραμματικός σ’ ένα παιδί του δρόμου μου” και “Ναπολέων Λαπαθιώτης – Ξεδιάλεγμα”».
«Γιος ξενιτεμένων ναυτικών, ο 13χρονος Παύλος Μέρλος φεύγει από την παραθαλάσσια κωμόπολη που μεγάλωσε, τραυματισμένος από μια πρόωρη ομοφυλοφιλική σεξουαλική εμπειρία, για να γνωρίσει τον κόσμο. Θέλοντας να γίνει μουσικός –τέχνη για την οποία πιστεύει ότι είναι γεννημένος–, ξεκλειδώνει πολλά μυστικά, όχι μόνο της τέχνης, αλλά και της ζωής, που τον ενδιαφέρει εξίσου. Έχουν άραγε κλείσει οι ουλές της παιδικής του ηλικίας όταν, πολλά χρόνια αργότερα, μια Πρωτοχρονιά στην αυγή του 21ου αιώνα, τον συναντάει μεσήλικα αυτοεξόριστο ένας παράξενος επισκέπτης, ο Ευμένης Παράσχος; Κι έχουν αποτελέσει δικαίωση της ύπαρξής του ο έρωτας και η τέχνη σε μια κοινωνία αποξένωσης, εκφοβισμού και μοναξιάς της αρρώστιας; Ένα μυθιστόρημα εσωτερικής διαμόρφωσης του ήρωα και ταυτόχρονα μια τοιχογραφία των ελληνικών (και όχι μόνον) ερωτικών ηθών της τριακονταπενταετίας 1966-2000».
Το μυθιστόρημα του Τάκη Σπετσιώτη έχει μια ιστορία πίσω του, που θα μας γυρίσει στα χρόνια του ’70, στην πρώιμη μεταπολίτευση όταν τον Απρίλιο του ’78 τυπώνεται η έκδοση τέχνης «Καμπύλη», που ήταν μάλλον το πρώτο ανοιχτής γκέι θεματολογίας περιοδικό στην Ελλάδα.
Για την «Καμπύλη» είχαμε γράψει παλαιότερα στο LiFO.gr (5 Iουν. 2016), σημειώνοντας, ανάμεσα σε άλλα, και την παρουσία του Τάκη Σπετσιώτη μεταξύ των συνεργατών, αφού το διήγημα «Μια φιλία», που καταλάμβανε το μισό σχεδόν τεύχος του περιοδικού, ήταν δικό του.
Επρόκειτο για μια ωραία αρθρωμένη εφηβική ιστορία, μια ερωτική γνωριμία δύο αγοριών, μαθητών, κάπου στην επαρχία, που θα κατέληγε σε μιαν άνιση, εκατέρωθεν, διαχείριση. Ο ένας, ο μεγαλύτερος, θα έκανε βούκινο την περιπέτειά του, εκθέτοντας το φίλο του στους συμμαθητές του, ενώ ο άλλος, ο μικρότερος, την ίδια στιγμή θα ένοιωθε σαν να άνοιγε η γη και να τον κατάπινε… Όπως μας είχε πει τότε (2016) ο Τάκης Σπετσιώτης:
«Το “Μια φιλία” ήταν το πρώτο διήγημά μου, που δημοσιεύτηκε στην Καμπύλη το 1978. Ήμουν ναύτης ακόμη, είχε προηγηθεί το σκάνδαλο της μικρού μήκους ταινίας μου Καλλονή το ’77 –κόπηκε και απαγορεύτηκε η προβολή της από την επιτροπή λογοκρισίας– κι έπρεπε να είμαι πολύ προσεκτικός με τη νέα μου δημοσίευση, γι’ αυτό και υπογράφω ως Τάκης ΣΠ. και όχι με το πλήρες ονοματεπώνυμό μου. Πολύ σημαντικό για μένα κείμενο, αφού πάνω του στηρίχτηκε το πρώτο μέρος τού σεναρίου μου Πύρινες Χαρές (Fiery Joys) χρηματοδοτημένο από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Σεναρίου. Μάλιστα, είχα προσθέσει κι ένα δεύτερο μέρος στο σπονδυλωτό σενάριο. Παρότι οι ξένοι το γούσταραν πολύ, το έκοψαν οι εδώ κρατούντες τού Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου το 1995. Για να μη μείνει τελικά στο συρτάρι, το μετέτρεψα στο μυθιστόρημα Δελτίον Ταυτότητος, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άγρα το 2003, προσθέτοντας και τρίτο μέρος. Από το ’78… για βάλε πόσα χρόνια μέχρι το 2003… Είκοσι πέντε χρόνων ιστορία».
Όπως διαβάζουμε στις αρχικές σελίδες του νέου μυθιστορήματος του Τάκη Σπετσιώτη «Προσευχές Έκτακτης Ανάγκης»:
«Η παρούσα έκδοση είναι νέα, ριζική επεξεργασία του βιβλίου “Δελτίον Ταυτότητος – Γενικός Αριθμός Θ 307136”, που εκδόθηκε το 2003 από τις εκδόσεις Άγρα».
Το διήγημα της «Καμπύλης» λοιπόν εξακολουθεί να μεταπλάθεται και να εμπλουτίζεται φυσικά, δημιουργώντας ένα νέο βιβλίο 45 χρόνια αργότερα.
Όπως πολλοί άλλοι δημιουργοί –να ο Φεντερίκο Φελλίνι λ.χ., που έκανε πάντα την «ίδια» ταινία–, έτσι κι ο Τάκης Σπετσιώτης μ’ αυτό το έργο του in progress, που πηγαινοέρχεται λες από τη λογοτεχνία στον κινηματογράφο και τανάπαλιν, ποτίζει, κλαδεύει και λιπαίνει ένα νεαρό δεντράκι, ώσπου εκείνο να μεγαλώσει!
Επαφή: www.hestia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου